Άς αγαπήσουμε....

Ας αγαπήσουμε όλοι το Δημιουργό Θεό, με όλη τη δύναμη της καρδιάς μας, με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, και με όλη τη δύναμη της διανοίας μας, για να μη βρίσκει χώρο για ανάπαυση ο πονηρός διάβολος. Ας αγαπήσουμε λοιπόν τον Έναν, για να μας αγαπήσουν όλοι. Ακόμη και τα άλογα ζώα.

Η μεγάλη αγάπη προς το Θεό, με τις θυσίες της, γλυκοβράζει την καρδιά και σαν τον ατμό πετιέται ο θείος έρωτας, ο οποίος δε μπορεί να συγκρατηθεί κι ενώνεται με το Θεό, σταματάνε οι επιθυμίες, γεμίζει η καρδιά μας από ουράνια αγάπη κι ο Θεός, αρέσκεται να συζητά μαζί μας, αφού η καρδιά μας θα είναι ο θρόνος Του. Μετά θέλουμε να κατέβουμε στη γη, να πάρουμε επάνω μας όλο τον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία, για να απαλλαγούν οι άλλοι, διότι στο πρόσωπό μας, θα εικονίζεται το αγνό παρθενικό πρόσωπο Εκείνου, που θα αγαπάμε και θα λατρεύουμε.

Η αγάπη προς το Θεό είναι καμίνι, που καιει τη ματαιότητα αυτού του κόσμου, προσφέροντας την πολυπόθητη για κάθε άνθρωπο, ειρήνη και όποιοι «τρέφονται» από την αγάπη Του, πολλές φορές αδιαφορούν για τις υλικές τροφές, διότι αισθάνονται έντονα τη γλυκιά ευλογία της Αγάπης Του. Ας αγαπήσουμε και τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας.

Αν φυλάγαμε αυτές τις εντολές με ακρίβεια δε θα υπήρχε ούτε δούλος, ούτε ελεύθερος, ούτε άρχοντας, ούτε αρχόμενος, ούτε πλούσιος, ούτε φτωχός, ούτε μεγάλος, ούτε μικρός, ούτε κι ένας διάβολος θα ήταν δυνατόν να γίνει ποτέ γνωστός. Για να μας αγαπούν οι άλλοι, πρέπει πρώτα εμείς να αγαπάμε. Ο άνθρωπος, που δεν έχει αγάπη στην καρδιά για το Χριστό, μοιάζει με πλοίο... χωρίς καύσιμα στη μηχανή του. Κάθε άνθρωπος, που μας προσβάλλει, που μας βλάπτει, που μας συκοφαντεί, που μας αδικεί με οποιονδήποτε τρόπο, είναι ένας αδελφός μας, που έπεσε στα χέρια του κακοποιού διαβόλου, έχει την ανάγκη μας και πρέπει να τον λυπηθούμε, να το συμπονέσουμε και να παρακαλέσουμε θερμά και σιωπηλά το Θεό, να στηρίξει εμάς στη δύσκολη ώρα της δοκιμασίας μας και να ελεήσει τον αδελφό μας, που έπεσε θύμα του διαβόλου, διότι αν τον κατακρίνουμε, το σπρώχνουμε ακόμη πιο χαμηλά, ενώ με τη σιωπηλή θυσία της αγάπης μας και τη μυστική προσευχή μας για εκείνον, ξυπνάμε τη συνείδησή του, που σηκώνεται και τον κατηγορεί κι έτσι μετανοεί και διορθώνεται. Αν ένα μέλος του σώματός μας αρρωστήσει, δε θα πάμε να το κάνουμε καλά; Έτσι πρέπει να κάνουμε και με τους ανθρώπους: να τους βλέπουμε σαν ένα από τα άρρωστα μέλη μας. Αν κάποιος φτιάξει σπίτι και στη συνέχεια το αφήσει χωρίς σκεπή, το σπίτι αυτό, δε χρησιμεύει σε τίποτε. Έτσι λοιπόν κι ο άνθρωπος, όταν αποκτήσει όλες τις αρετές και δεν αποκτήσει αγάπη, είναι σαν σπίτι χωρίς στέγη και δεν ωφελείται καθόλου. Αγάπη σημαίνει να σέβεσαι την ελευθερία του άλλου και να υποτάσσεσαι στο θέλημά του. Δεν υπάρχει πιο σίγουρος τρόπος για να κερδίσει κανείς την αγάπη των άλλων, από το να τους δώσει τη δική του.

Με την αγάπη ο άνθρωπος γίνεται πράος, διότι μέσα του κατοικεί ο Θεός. Η αγάπη έχει φωνή, που αλλοιώνει τις σκληρές καρδιές των ανθρώπων. Η αγάπη, είναι η μεγαλύτερη των αρετών, όταν όμως εκφράζεται με έργα.

Ας αγαπήσουμε λοιπόν όλο τον κόσμο, χωρίς διάκριση διότι:

·         Το να αγαπάμε είναι κάτι.

·         Το να αγαπιόμαστε είναι κάτι σημαντικό.

·         Το να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε είναι κάτι σημαντικό και σπουδαίο.

·         Το να αγαπάμε εκεί που δεν αγαπιόμαστε όμως, είναι κάτι το θεϊκό.

Πρέπει να ξέρουμε, ότι το να μην αγαπιέται κανείς, είναι κακοτυχία και το να μην αγαπάει, είναι δυστυχία. Αν δεν έχουμε μάθει να αγαπάμε κάποιον άλλον, περισσότερο από τον εαυτό μας, δεν έχουμε αρχίσει να ζούμε. Υπάρχουν πολλοί τρόποι, που μπορούμε ακολουθώντας τους, να βοηθάμε τους άλλους ανθρώπους, μα υπάρχει μόνο ένας τρόπος, που μπορούμε ακολουθώντας τον, να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ο τρόπος αυτός είναι, να βοηθάμε τους άλλους ανθρώπους. Αγαπώ, σημαίνει ζω και ζω, σημαίνει βοηθώ. Πρέπει να ποτίζουμε λοιπόν και τα ξένα χωράφια, αν θέλουμε να πρασινίζουν δίπλα στα δικά μας. Όταν θα πάμε μπροστά στο δικαστήριο του Θεού εκεί στον ουρανό, μονάχα ένας συνήγορος μπορεί να παραστεί και να αγορεύσει: Τα έργα της αγάπης, που θα έχουμε επιτελέσει εδώ στη γη.

Πρέπει να αγαπάμε τους εχθρούς μας και να ευχόμαστε γι αυτούς. Θα μου πείτε, «πώς είναι δυνατόν να αγαπάμε τους εχθρούς μας, όταν πρέπει να τους εξαφανίσουμε;». Μα… ακριβώς αυτό κάνουμε: τους εξαφανίζουμε, αν τους αγαπάμε!

Αν θέλουμε να πλησιάσουμε το Θεό, ο καλύτερος και ασφαλέστερος τρόπος, είναι να αγαπήσουμε τον πονεμένο άνθρωπο και να το σηκώσουμε, πάνω στους ώμους μας. Είναι το μοναδικό φορτίο, που μας ξαλαφρώνει και μας εξυψώνει στο Θεό.

Πρέπει να αγαπιόμαστε ως μέλη μιας οικογένειας.

·         Γι’ αυτό ο Θεός μας έδωσε ένα σπίτι, τον κόσμο.

·         Γι’ αυτό ο Θεός μας σκεπάζει με μία σκεπή, τον ουρανό

·         Γι’ αυτό ο Θεός μας τρέφει σε ένα κοινό τραπέζι όλους, τη γη.

Σε όποιο σπίτι είναι αγάπη, εκεί είναι και η Χάρη του Χριστού μας. Εκεί είναι ευλογία, υγεία, χαρά, ευφροσύνη και όλα τα καλά της γης. Θέλουμε να διορθώσουμε ένα άνθρωπο, που αμάρτησε; Ας δακρύσουμε κι ας προσευχηθούμε στο Θεό γι’ αυτόν. Κι αυτό, αγάπη είναι. Ας είμαστε ζωηροί και πρόθυμοι στο να επισκεπτόμαστε αρρώστους ή φυλακισμένους ή φτωχούς ανθρώπους, διότι από τέτοια έργα, θα αγαπηθούμε από τους ανθρώπους και περισσότερο από το Θεό.

Η αγάπη κάνει την ψυχή πιο ευρύχωρη από τον ουρανό, ώστε να τους χωράει όλους, χωρίς διακρίσεις. Η χριστιανική αγάπη δεν είναι στενόκαρδη. Αιχμαλωτίζει αυτούς που συναναστρέφεται. Είναι ταπεινή, γενναιόδωρη και ακούραστη. Αν έχετε αγάπη για όλο τον κόσμο, όλος ο κόσμος είναι όμορφος.Όποιος αγαπά δεν το νιώθει. Όπως δεν νιώθει ότι αναπνέει. Ο Θεός - όταν μας έφτιαξε - μας έδωσε την ζωή, εμφυσώντας το Πνεύμα Του. Αυτό το Πνεύμα Του είναι αγάπη. Όταν μας εγκαταλείψει η αγάπη, τότε γινόμαστε πτώματα. Είμαστε νεκροί.

Για να φτάσουμε λοιπόν στο:

·         Δεν μας λείπει τίποτε

·         Δε ζητάμε τίποτε...

.…αγαπάμε, αγαπάμε, αγαπάμε κι έτσι ταυτιζόμαστε απόλυτα με τον πλησίον μας.

Πρέπει να αγαπάμε τους ανθρώπους και να τους αγκαλιάζουμε, όπως μας τους φέρνει ο Θεός. Έτσι ορίζει ο Ίδιος ο Κύριός μας και η Ορθόδοξη παράδοση. Μόνον όταν τελειοποιηθούμε στην αγάπη, θα μπορούμε να φτάσουμε στην απάθεια. «Αγαπώ με όλη μου την ψυχή κάποιον», θα πει: προσεύχομαι γι’ αυτόν. Όποιος έχει την εμπειρία αυτή είναι στον Παράδεισο.

Αγαπητοί γονείς, τα παιδιά μας χρειάζονται περισσότερο την αγάπη μας, ιδιαιτέρως όταν δεν την αξίζουν!!!

Η αγάπη είναι «βόμβα», που όλα τα κακά διαλύει, αλλά κι ένα από τα μεγαλύτερα Θεϊκά Δώρα, που συνδέει τους ανθρώπους μεταξύ τους. Όπως οι χορδές της κιθάρας, αν κι είναι πολλές, αποβλέπουν σε μία αρμονία και δίνουν ευχάριστο μουσική, έτσι κι εκείνοι, που είναι αγαπημένοι κι ενωμένοι με μία γνώμη, αποδίδουν ευχάριστα τον ήχο της αγάπης.

Τόσο ισχυρή είναι η αγάπη, ώστε εκείνους που λαχταρούμε να τους δούμε, έστω κι αν είναι μακριά, τους φανταζόμαστε, ότι όλη την ημέρα είναι μαζί μας. Εκείνος που αγαπάει, θέλει περισσότερο να ευεργετεί, παρά να ευεργετείται.

Αν υπήρχε η αγάπη:

·         Δε θα χρειαζόταν ούτε νόμοι, ούτε δικαστήρια, ούτε τιμωρίες, ούτε ποινές.

·         Θα παραμέριζε όλα μας τα προβλήματα και

·         Δε θα υπήρχε φτώχεια και πλούτος, αλλά μόνο τα καλά του πλούτου και της φτώχειας, διότι η δύναμη της αγάπης, δεν τη νικά, ούτε ο πλούτος ούτε η φτώχεια.

Αν όλοι αγαπούσαν όλους:

·         Δεν θα υπήρχαν αδικίες, φόνοι, μάχες, πόλεμοι, επαναστάσεις και πλεονεξίες.

·         Όλα τα κακά θα εξαφανίζονταν και

·         Θα ξεχνιόταν η λέξη κακία.

Ο Θεός «βρέχει» την αγάπη Του πάνω μας.

Αν την κρατήσουμε για τον εαυτό μας θα πεθάνουμε, διότι δε θα αντέξουμε τη δύναμή της. Η αγάπη, είναι η κοινωνία των ψυχών, όπως η κοινωνία των αγίων. Είναι το αόρατο μοναστήρι, όπου όλοι όσοι είναι δικοί Του συναντώνται πνευματικά, άσχετα, που βρίσκονται σωματικά.

Αν αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς, ξαφνικά... σταματάς να υπάρχεις! Γυρνάς πίσω στο μυαλό σου, όλες σου τις αναμνήσεις κι ενώ θυμάσαι πρόσωπα, τοπία, γεγονότα, δεν βλέπεις πουθενά τον εαυτό σου. Να η αλήθεια! Να ο δρόμος! Να η ζωή! Να ο Υιός του Θεού! Κι εμείς τα υιοθετημένα παιδιά Του. Τι χαρά και τι ευτυχία!

Η αληθινή αγάπη προς το Θεό είναι να Τον βλέπουμε, σε όλη τη Δημιουργία Του και ιδιαίτερα στον πλησίον μας. Έτσι, όταν θα ασχολούμαστε με τον πλησίον μας, θα ξεχνάμε τον εαυτό μας.

Ό,τι δεν αγαπά κανείς θα το ζήσει οπωσδήποτε! Γι’ αυτό καλό είναι, να μην υπάρχουν πράγματα που αντιπαθούμε. Ας αγαπήσουμε λοιπόν όλο τον κόσμο, χωρίς διάκριση.