Για τους φτωχούς και τους πλουσίους

Επιτέλους τέλος και για σας, που στενοχωριέστε πολύ επειδή είστε φτωχοί.

 Οι μεγιστάνες του υλικού πλούτου, οι μεγάλοι εφοπλιστές, οι λαθρέμποροι όπλων, οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών και οι πάμπλουτοι από όλα τα μέρη της γης - φεύγοντας για το «μεγάλο ταξίδι» - τι πήραν μαζί τους; Δύο μέτρα γη, την απληστία τους, τις αμαρτίες τους, τις καλές τους πράξεις και καμιά δεκαριά χιλιάδες... σκουλήκια! Ο σοφός άνθρωπος, αγαπητοί μου, μπορεί να ζήσει όλη του την ζωή - πλούσιος κι ευτυχισμένος - χωρίς να έχει δεκάρα. Ένας ανόητος όμως μπορεί να ζήσει όλη του τη ζωή σαν φτωχός και δυστυχισμένος, για να πεθάνει μια μέρα σαν πλούσιος.

Δυστυχώς, ζούμε στη ματαιότητα και νομίζουμε ότι κάπου ζούμε και κάτι κάνουμε. Εκλαμβάνουμε το φθαρτό για αθάνατο και το αθάνατο για ανύπαρκτο. Κακόμοιροι άνθρωποι. Δεν καταλάβαμε ΑΚΟΜΗ, ότι είμαστε πλούσιοι η φτωχοί, ανάλογα με τις επιθυμίες μας; Δεν καταλάβαμε ΑΚΟΜΗ, ότι ο φτωχότερος γεωργός ή κτηνοτρόφος, είναι πλουσιότερος, από οποιονδήποτε καλοπληρωμένο υπάλληλο, που ζει στην πόλη και παίρνει 300.000 ή 400.000 δρχ το μήνα;

Εμείς μπορούμε να είμαστε πλούσιοι Αν:

·         Βρίσκαμε τον καιρό, να θαυμάσουμε τα έργα του Θεού στην ζωή μας.

·         Μαθαίναμε να λογαριάζουμε την αξία των μικρών πραγμάτων.

·         Αψηφούσαμε τα λάθη των φίλων και των εχθρών μας.

·         Προσπαθούσαμε να βρούμε κάτι το καλό στους άλλους ή τους δώσαμε το καλύτερο που είχαμε.

Οι πλούσιοι μπορούν να αγοράσουν:

·         Κρεβάτι, αλλά όχι ύπνο.

·         Βιβλία, αλλά όχι μυαλό.

·         Φαγητό, αλλά όχι όρεξη.

·         Ωραία ρούχα, αλλά όχι ομορφιά.

·         Φάρμακα, αλλά όχι υγεία.

·         Διασκεδάσεις, αλλά όχι ευτυχία.

·         Εκκλησία, αλλά όχι ουρανό.

Ευκολότερα, μπορούν να κρατήσουν νερό στα χέρια τους, παρά τον πλούτο διαρκώς δικό τους. Παρηγορηθείτε λοιπόν, διότι η φτώχεια έγινε πολλές φορές πηγή και αφορμή πολλών καλών. Στην αρχαία Ελλάδα έγινε:

· Δικαιοσύνη, στον Αριστείδη.
· Αγαθοσύνη, στον Φωκίωνα.
· Ανδρεία, στον Επαμεινώνδα.
· Σοφία, στο Σωκράτη.
· Ευγλωττία, στον Όμηρο.

Παντού και πάντοτε, όχι ο πολύς πλούτος, αλλά η φτώχεια υπήρξε η προνομιούχος γη, πάνω στην οποία φύτρωσαν τα ευγενέστερα άνθη. Πάνω σε κοιτάσματα αργύρου και χρυσού, δε φυτρώνει τίποτε! Η φτώχεια, ανάβει μέσα στην ψυχή φώτα, που η ευημερία, δεν είναι σε θέση να διακρίνει. Να αρκείστε σ’ αυτά που έχετε, άσχετα Αν επιδιώκετε τα καλύτερα. Προσέξτε όμως, διότι πολλές φορές:

· Οι φτωχοί - μιμούμενοι τους πλούσιους - γίνονται φτωχότεροι.
· Οι πλούσιοι - μιμούμενοι τους φτωχούς - γίνονται πλουσιότεροι.

Και να θυμάστε πάντα, ότι το λίγο, πολλές φορές, είναι αποτελεσματικότερο από το πολύ. Με μια κούπα νερό ξεδιψάει κανείς κι όχι με ολόκληρο ποτάμι. Εκεί μέσα κινδυνεύεις, να πνιγείς.

Κι εκείνοι που αγαπούν το χρήμα και θέλουν να γίνουν πλούσιοι, πέφτουν σε παγίδα. Έτσι έχουν πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, οι οποίες τους βυθίζουν στην καταστροφή, διότι κανένας δεν είναι τόσο άπιστος, όσο ο πλούτος, διότι είναι ένας αγνώμων δραπέτης, ένας κακός υπηρέτης, που δεν του αξίζει εμπιστοσύνη. Κι αν ακόμη του δέσεις τα πόδια με αναρίθμητα δεσμά, αυτός φεύγει σέρνοντας μαζί του ακόμη και τα... δεσμά!!!

Τα χρήματα, αλλάζουν συνειδήσεις. Να μια ιστορία:

Κάποτε στην Αγγλία, ο πρωθυπουργός Τσώρτιλ, βγήκε στο δρόμο και πήρε ένα ταξί, διότι είχε χαλάσει το αυτοκίνητό του και ζήτησε από τον οδηγό του ταξί, να το μεταφέρει στην Βουλή, από όπου θα εκφωνούσε λόγο, ζωντανά από την τηλεόραση.

-Πήγαινέ με, σε παρακαλώ στην Βουλή, είπε στον ταξιτζή.
-Δεν μπορώ απάντησε εκείνος, διότι πάω σπίτι μου, να δω τον Τσόρτσιλ από την τηλεόραση.
Βλέποντας την αγάπη του ταξιτζή για τον ίδιο, ο Τσόρτσιλ του λέει:

-Θα σου δώσω πέντε λίρες!!!
-Στο διάολο ο Τσώρτιλ, απάντησε ο ταξιτζής.

Έμπα μέσα να σε πάω!!!

Ο Χρυσόστομος έλεγε:

«Ο πλούσιος του σήμερα, είναι πτωχός αύριο. Γι αυτό, πολλές φορές γέλασα, όταν διάβασα διαθήκες που έλεγαν, ότι ο τάδε να έχει την κυριότητα του οικοπέδου ή των σπιτιών, τη δε επικαρπία άλλος. Γέλασα, διότι όλοι την επικαρπία έχουμε, τη δε κυριότητα κανείς.»

Λοιπόν…«Μηδένα, προ του τέλους μακάριζε».

Σήμερα το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων αντιμετωπίζει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Το πετρέλαιο ακριβαίνει, η καθημερινότητα αλλάζει και όλοι - επιχειρήσεις και νοικοκυριά - αναγκάζονται να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα.

Τώρα, αν εσείς μου πείτε, ότι μερικοί συνεχίζουν εδώ και πολλά χρόνια να είναι ακόμη πλούσιοι, εγώ θα σας πω περιμένετε πολύ λίγο ακόμη και θα τρίβετε τα μάτια σας από αυτά που θα βλέπετε. Και για να μη σας αφήσω να ψάχνετε, για το πώς και το γιατί, σας λεω, ότι στο τέλος τον πλούτο της γης, θα το μαζέψει μόνον ένας, που δεν το χρειάζεται: Ο αντίχριστος. Για να το χάσει, σε πολύ λίγο καιρό κι αυτός, με τη Δευτέρα Παρουσία, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Αφυπνιστείτε επιτέλους!!!

Στο χρηματιστήριο, στα καζίνο και στα τυχερά παιχνίδια του διαβόλου, μαζεύουν τα λεφτά των ανθρώπων. Τα μπακάλικα έγιναν σούπερ μάρκετ και τα σούπερ μάρκετ, έγιναν ακόμη μεγαλύτερα. Οι κοινότητες, έγιναν δήμοι. Οι μεγάλες επιχειρήσεις, ενώνονται και γίνονται μεγαλύτερες και οι μεγαλύτερες, σε ακόμη πιο μεγάλες. Οι μεγάλες τράπεζες ενώνονται (αν κάνουν δήθεν πώς δεν καταφέρνουν τη συνένωση οι μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις, αυτά είναι για το «θεαθήναι» και να μας αποπροσανατολίσουν από άλλα μεγάλα προβλήματα, που μαστίζουν τον τόπο μας).

Ξύπνα λαέεε!!!

Ο χρυσός και το ασήμι, μαζεύονται από τους Σιωνιστές Εβραίους, για τον αντίχριστο - που σαν άγγελος (έκπτωτος) που είναι - του είναι άχρηστος.

Μη στενοχωριέστε λοιπόν για τίποτε, αφού μεριμνά για μάς ο Θεός, διότι όταν στενο-χωριόμαστε, είναι σαν να λέμε στο Θεό: «Δεν συμφωνώ μαζί Σου, δεν τα κάνεις καλά».

Ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν βρισκόταν στην επιθανάτια κλίνη, κάλεσε τους στρατηγούς του και τους ζήτησε να πραγματοποιήσουν τις τρεις τελευταίες του επιθυμίες, όταν αυτός πια θα έχει πεθάνει.

Η πρώτη ήταν να μεταφερθεί η σορός του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
Η δεύτερη όριζε οι θησαυροί που είχε αποκτήσει να σκορπιστούν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
Η τρίτη ήταν να μείνουν τα χέρια του ελεύθερα να λικνίζονται στον αέρα, καθώς μεταφέρεται προς τον τάφο, για να είναι στη θέα όλων.

Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι. Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:

1. «Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν».
2. «Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν».
3. «Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός, που είναι ο χρόνος».

Διαβάστε, άλλη μια ιστορία, για τον πλούτο, για να καταλάβετε τι απολαμβάνει, ο κάθε πλούσιος.

Κάποτε ένας πλούσιος, κάλεσε έναν φιλόσοφο και του έδειξε τη συλλογή των πανάκριβων κοσμημάτων, που είχε.

-Ευχαριστώ, του είπε ο φιλόσοφος, που είχες την ευγενή καλοσύνη να μοιραστείς μαζί μου, αυτά τα πολύτιμα αντικείμενα.

-Πώς; αναφώνησε ο πλούσιος. Αλλά εγώ δεν είπα, ότι τα μοιράζομαι μαζί σου.

-Μα δε μου επέτρεψες να τα δω, να τα περιεργαστώ και να τα χαρώ; Μήπως εσύ τι άλλο κάνεις; τα φοράς και δεν τα βλέπεις, ενώ εγώ τα απόλαυσα!!!

Θα ήθελα να λάβετε υπόψη σας την παρακάτω φράση κι είμαι σίγουρος ότι θα νιώσετε πολύ καλύτερα ΟΛΟΙ σας:

«Δεν μπορεί ο άνθρωπος να λάβει ΤΙΠΟΤΕ, αν δεν του έχει δοθεί από τον εν ουρανοίς Θεό».

Όταν ο Ιησούς στάθηκε μπροστά στο Ρωμαίο διοικητή, κι εκείνος άρχισε την ανάκριση: «Εσύ είσαι λοιπόν ο βασιλιάς των Ιουδαίων;» Ο Ιησούς του αποκρίθηκε: «Ναι, όπως το λες».  Άρχισαν τότε να τον κατηγορούν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι, μα αυτός δεν έδινε καμιά απάντηση. «Δεν ακούς πόσα σου καταμαρτυρούν;» του λέει ο Πιλάτος.  Ο Ιησούς όμως δεν έδινε καμιά απάντηση, κι ο διοικητής απόρησε πολύ γι αυτό και του λέει: - Σε μένα δεν αποκρίνεσαι; Δεν το ξέρεις πως έχω την εξουσία να σε σταυρώσω και την εξουσία να σε αφήσω ελεύθερο;  O Iησούς του απάντησε: Δε θα είχες καμιά εξουσία πάνω μου, αν δε σου είχε δοθεί η εξουσία αυτή από το Θεό.

Ο νοών νοείτω!