Οπως μας έχει υποσχεθεί ο ίδιος ο Κύριός μας, στα πολύ δύσκολα
χρόνια του Αντιχρίστου, δεν θα μας αφήσει μόνους, αβοήθητους και
απροστάτευτους, χωρίς απλανείς πνευματικούς οδηγούς.Μέσα στο ψηλαφητό και αδιαπέραστο σκοτάδι των εσχάτων χρόνων ,την θλιβερή σατανοκρατούμενη εποχή του Αντιχρίστου, μιά αχτίδα φωτός θα σπάσει το ζοφερό σκηνικό του τέλους της Ιστορίας και θα δώσει ελπίδα στην ταλαιπωρημένη ανθρωπότητα.Αυτή η φωτεινή αχτίδα θα είναι οι δύο προφήτες που θα έλθουν στην γη για να μαρτυρήσουν για την αλήθεια και να ελέγξουν τον Αντίχριστο.
Η δράση τους στα έσχατα περιγράφεται προφητικά στο 11o κεφάλαιο της Αποκάλυψης ,ενώ προφητικές αναφορές σ΄αυτούς συναντάμε και σε άλλα βιβλία της Καινής αλλά και της Παλαιάς Διαθήκης.
«και δώσω, λέει ο Θεός, τοις δυσί μάρτυσί μου, και προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα… ούτοι έχουσιν εξουσίαν τον ουρανόν κλείσαι, ίνα μη υετός βρέχη τας ημέρας της προφητείας αυτών. και… το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου… αποκτενεί αυτούς.»(Αποκ. 11,3-7).
Η άποψη ότι ο Αντίχριστος θα αναγνωριστεί με την έλευση των δυο προφητών, έχει μια πατερική βάση και λογική, αφού ο Κύριος δεν θα επιτρέψει την απόλυτη πλάνη για τους καλοπροαίρετους.
Από την άλλη όμως είναι επικίνδυνο για χαλάρωση στην εποχή της πλάνης. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πότε και εάν θα γίνει σε εμάς φανερή η δράση των Προφητών, καθώς και δεν πρέπει να αξιώνουμε την εμφάνιση τους στην τηλεόραση από την πρώτη μέρα.
Πολλοί Πατέρες μίλησαν για τον Αντίχριστο δίνοντας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και περιγραφές, και δεν μας καθησύχασαν για να τους περιμένουμε να μας τον υποδείξουν οι προφήτες. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και η αναγνώριση των προφητών θα είναι δύσκολη. Άλλωστε σε μια ταραγμένη εποχή με πολέμους, πείνες και προβλήματα, πολλοί άνθρωποι δεν θα έχουν την δυνατότητα ενόρασης τηλεοπτικού χρόνου για διαφορετικούς λόγους, αλλά και δεν υπάρχει μαρτυρία για την αρχική προβολή τους.
Το χριστεπώνυμο πλήρωμα πρέπει να βοηθήσει στην μετάδοση της πληροφορίας προς διάλυση της πλάνης, και όχι να τα περιμένει όλα έτοιμα από τους δυο προφήτες. Το τίμημα της απώλειας ανθρωπίνων ψυχών επιφέρει τεράστια ευθύνη, ειδικά στους ποιμένες της τελευταίας γενιάς.
Ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, μας συνιστά:
«Ἀσφάλιζε τοίνυν σεαυτόν, ἄνθρωπε. ἔχεις τὰ σημεῖα τοῦ Ἀντιχρίστου. καὶ μὴ μόνο μνημόνευε τούτων, ἀλλά καὶ ἀφθόνως πᾶσι μεταδίδου».
Και αυτό γιατί όπως λέει“«Θα ξεσηκωθούν επίσκοποι κατά επισκόπων και κληρικοί
κατά κληρικών».
Μαζί του συμφωνούν ο Άγιος Ιππόλυτος και ο Άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός που λέει: "οί κληρικοί τών εσχάτων καιρών θα γίνουν οί χειρότεροι καί ασεβέστεροι όλων".
Αυτό έχει σημασία καθώς ενισχύεται από την προδοτική στάση της σε πολλά τυπικής, διοικούσας Εκκλησιάς των εσχάτων, καθώς ο Αντίχριστος θα μπει για τιμές και σε 'χριστιανικούς' ναούς σύμφωνα με τον τον Άγιο Οικουμένιον: «Εἰς τόν ναόν τού Θεοῦ. οὐ τόν ἐν Ἱερουσαλήμ, άλλ' εἰς τάς Ἐκκλησίας τού Θεοῦ».
Aλλά και κατά τον Άγιο Θεοφύλακτο Βουλγαρίας ισχύει το ίδιο: «Οὐχί είς τόν Εν Ἱεροσολύμοις ναόν ίδίως, άλλά εἰς τάς Ἐκκλησίας».
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τους εμπνέει σαν προγενέστερος και λέει: « ... καθεσθήσεται εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ, οὐ τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις μόνον, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς πανταχοῦ Ἐκκλησίας.»
Ο Μέγας Αθανάσιος επίσης επισημαίνει: “τὸν γὰρ Χριστιανισμὸν περιβεβλημένος καὶ εἰς τοὺς ἁγίους τόπους εἰσερχόμενος ἑστηκώς τε ἐν αὐτοῖς ἐρημοῖ τὰς ἐκκλησίας, παραλύων τοὺς τούτων κανόνας καὶ τὰ ἴδια κρατεῖν βιαζόμενος”.Αυτό όμως που είναι συγκλονιστικό, είναι η πιθανή μελλοντική σύνοδος της Εκκλησίας για την αναγνώριση της θεϊκής βασιλείας του Αντιχρίστου.
Η πλάνη μετά φόβου για τους άκαρπους τυπολάτρες εκτέλεσης μυστηρίων, χωρίς καρδιακή συμμετοχή, θα είναι τρομακτική.
Διότι το πρόσωπο θα το υποδείξουν οι προφήτες του Θεού, αλλά δεν γνωρίζουμε εάν όλοι θα τους δουν άμεσα, ή Θεός φυλάξοι, δεν θα έχουν ήδη σφραγισθεί πριν τους δουν.
Το κυριότερο ερώτημα είναι εάν θα αναγνωριστούν ως τέτοιοι από τους επίσημους εκκλησιαστικούς ταγούς.
Πόσοι και πόσοι Άγιοι πολλών αιώνων, μας συνέστησαν προσοχή μεγάλη στην μέγιστη πλάνη όλων των εποχών.
Ειδικά γιατί αυτό το πρόσωπο θα είναι υπεράνω υποψίας. Η έγκαιρη αναγνώριση του είναι ζωτικής σημασίας για την προφύλαξη μας.
H απόλυτη βεβαιότητα μας θα έρθει όταν δούμε το γεγονός της ενθρόνισης, ή έστω όταν δούμε την θαυματοποιία του, ή την εκζήτηση του από τα πλήθη παγκοσμίως για να αναλάβει, και έναν προφανώς θρησκευτικό ηγέτη με χριστιανικό προσωπείο να τον εγκωμιάζει.
Παρά ταύτα η καλή προετοιμασία μας λίγο νωρίτερα, μας κάνει άξιους να μην προσκολληθούμε πολύ στην ματαιότητα των βιοτικών, και να αξιωθούμε να βοηθήσουμε και τους γύρω μας.
Η ανάδειξη του Αντίχριστου θα προέλθει μετά από δυστυχίες φοβερές και πόλεμο καταστροφικό, τα οποία πιθανότατα αναμένονται όπως πολλά δείχνουν, μέσα στην διετία του 2015 - 2016.
Η διαλυμένη 'αρχή των Ρωμαίων' όπως λένε οι Άγιοι Πατέρες, δηλαδή της Ε.Ε κατά σημερινή αντιστοιχία και κατά τα φαινόμενα, θα δώσει την ευκαιρία στον Αντίχριστο γρήγορα να ελιχθεί στην εξουσία. Σε αυτό συμφωνούν και σύγχρονοι Άγιοι και σεβαστοί γέροντες, όπως ο μακαριστός Μητροπολίτης Αυγ. Καντιώτης και ο Ιερομ. Αμβρόσιος Λάζαρης.
Αυτό επίσης είναι σε συμφωνία με την Αγία Γραφή και σηματοδοτεί την έναρξη της εποχής της μεγίστης θλίψης, με πολέμους που σε συνδυασμό με την δεύτερη σφραγίδα της Αποκάλυψης, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αμφισβήτησης.
Πατέρες εξάλλου δίνουν κυριολεκτικές, και όχι άπλα συμβολικές ερμηνείες στα Αποκαλυπτικά έσχατα των καθεαυτών αντίχριστων χρόνων, όπως διαφαίνεται στα σχετικά ερμηνευτικά κεφάλαια της Αποκάλυψης.
Η κοινωνική αποδόμηση και διάλυση εθνικών δομών ή και υποδομών μετά από πόλεμο, κάνει αυτονόητο το ότι ένας βασιλιάς ικανός να λύσει τα προβλήματα, θα είναι κατάλληλος μέσα στην συμφορά.
Οι περισσότεροι σύγχρονοι ερμηνευτές, θεωρούν απόλυτο ότι οι δύο προφήτες, θα έρθουν ακριβώς στην έναρξη της λεγόμενης επταετίας, ότι ο Αντίχριστος θα είναι ευρέως γνωστός από την αρχή της περιόδου, και ότι η σκηνή του θανάτου τους και της ανάστασής τους θα γίνει κατά την ενθρόνιση του Αντιχρίστου.
Συνήθως μπερδεύονται από την χρονική διάρκεια του κηρύγματος των προφητών, που είναι παρόμοιο με το μισό της επταετίας.
Η δε επταετία του Αντιχρίστου προέρχεται ερμηνευτικά από την εβδομάδα του προφήτη Δανιήλ.Δαν. Θ' 27 καὶ δυναμώσει διαθήκην πολλοῖς, ἑβδομὰς μία· καὶ ἐν τῷ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος ἀρθήσεταί μου θυσία καὶ σπονδή
Υποθέτουν λοιπόν ότι ο Αντίχριστος θα μείνει μόνος του τα 3,5 έτη της βασιλείας του, να πράττει ανενόχλητος με όλη την παγκόσμια εξουσία και σημερινή τεχνολογία, τον υπέρτατο διωγμό και τα εγκλήματα εναντίων των πανικοβλημένων πιστών.
Όμως η συγκεκριμένη περίπτωση, σε συνάρτηση με τους κλητούς που δεν έφτασαν ακόμα στο πύρινο καρδιακό επίπεδο των εκλεκτών, τους μεταδίδει ένα μήνυμα ηττοπάθειας.
Τους προϊδεάζει ότι θα δουν την ανάληψη των προφητών και την κατάσταση να μοιάζει ότι ο Θεός τους εγκατέλειψε.
Αυτή θα ήταν μια δραματική εξέλιξη για τους λιγότερο στέρεους στην πίστη, που θα πιστέψουν ότι δεν μπόρεσαν οι προφήτες άλλο να μείνουν στην γη. Άλλοι θα εκλάβουν κάτι τέτοιο σαν σκληρό διαγώνισμα, που γεννάει τον λογισμό “Και τώρα μόνοι σας”.
Όμως αυτά και μόνο τα αρχικά προβλήματα που αναφέρθηκαν, αντιπαραβάλλονται στην έννοια της Θείας οικονομίας των εσχάτων, με την ισχυρότατη βοήθεια.
Πρόκειται για τα τελευταία δραματικότατα χρόνια της ιστορίας επί παγκοσμίου μάλιστα βάσεως, σε ένα ξεστρατισμένο κόσμο πέρα από κάθε άλλη φορά.
Συνεπώς σε περίπτωση φυγής των προφητών από την μεγάλη μάχη, περισσότερο από ποτέ, η παρουσία του Θεού ως αντίπαλο δέος θα αμφισβητείται, και θα προσφέρει δικαιολογίες στους πλανεμένους, ακυρώνοντας τον βασικό λόγο έλευσης του τυράννου σύμφωνα με τον Ιερό Χρυσόστομο.Σε μια εποχή λοιπόν τέτοια, η Θεία πρόνοια με κάθε τρόπο, δεν μπορεί να είναι χειρότερη από άλλες εποχές, αλλά αντίθετα ενισχυμένη. Θα εξετάσουμε πολύπλευρα το θέμα των προφητών, προκειμένου να δειχθεί ότι δεν υπάρχει επταετία Αντιχρίστου ευρέως κατανοητή από όλους.
Η εξέταση θα γίνει αγιογραφικά, αγιοπατερικά όχι μόνο με το συγκεκριμένο θέμα της έλευσης από μια και μόνο γνώμη, άλλα οτιδήποτε σχετικό υπάρχει εφόσον σκοπεύουμε στην καλύτερη μέση πατερική γνώμη, που έχει και το θεόπνευστο ή και αλάθητο.
Επίσης θα αναλύσουμε συνολικά τα αγιοπατερικά δεδομένα, και τις προκύπτουσες ερμηνευτικές περιπτώσεις κατ' αντιπαράθεση.
Τα βασικά σενάρια θα φωτιστούν υπό το πρίσμα της λογικής και φυσικής κοινωνικής πραγματικότητος, αλλά και της Ορθόδοξης πνευματικότητας.
Μέχρι τώρα οι περισσότερες προσπάθειες ερμηνειών επί του συγκεκριμένου θέματος, είναι ημιτελείς ή πιο επιφανειακές και φτάνουν στο λανθασμένο συμπέρασμα, δείχνοντας επιφανειακή κρίση στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Καταρχάς εάν οι προφήτες έρθουν τόσο νωρίς, και υποδείξουν τον άνομο, δεν θα υπήρχε το μέγεθος της πλάνης και ο κίνδυνος για τους εκλεκτούς.
Δεν θα επαληθευτούν προφητείες μεταγενέστερων αγίων, που θέλουν μέχρι και Πατριάρχη να μην έχει καταλάβει ποιός ενθρονίζεται.
Θεωρείται υπερβολικό μετά από νεκρανάσταση σε παγκόσμια αναμετάδοση, να μπορεί να γίνει μέχρι και Ορθόδοξη σύνοδος μετά το τέλος των προφητών, για να τιμήσει βασιλικά και θεϊκά τον Αντίχριστο.
Αυτά όλα πρέπει να γίνονται σχεδόν ταυτόχρονα, με μικρή χρονική διαφορά, για να δικαιολογήσουν την σύγχυση και την μέγιστη πλάνη. Αυτά όλα προσαρμόζονται μόνο στην δεύτερη περίοδο απροβλημάτιστα, και τηρώντας όλες τις προφητείες.
Επίσης στην Αγία Γραφή δεν υπάρχει η λέξη εμφάνιση, αλλά αποκάλυψη του ανόμου, η οποία δεν είναι απαραίτητα ταυτόχρονη σε όλους, καθώς μερικοί θα καταλάβουν νωρίτερα το πρόσωπο. Η δυσκολία αναγνώρισης επίσης του Αντιχρίστου δεν θα υπήρχε, εάν οι προφήτες ερχόντουσαν από νωρίς.
Συνεπώς και αυτό το σημείο δείχνει την έλλειψη μεγάλου χρονικού διαστήματος, με την παρουσία των προφητών και τις πληγές τους, που θα συζητηθεί.
Μόνο σε ένα περιβάλλον σύγχυσης και ασάφειας και ταραχής, όπου πολλοί θα πρέπει να πάρουν τάχιστα την απόφαση της αιωνιότητας τους, μπορούν να συμβούν όλα αυτά μαζί.
Πέρα από κάθε αμφιβολία, οι 'Άγιοι και η Αποκάλυψη είναι ξεκάθαροι για την μισή μόνο επταετία, σαν χρόνο βασιλείας του ανόμου.
Μάλιστα υπάρχει και η αποσαφήνιση από Άγιο περί της σταδιακής εξουσίας του ανόμου μέσα σε αυτό το διαστημα.
Ο Άγιος Κύριλλος λέει χαρακτηριστικά : “βασιλεύει δὲ ὁ Ἀντίχριστος τρία καὶ ἥμισυ ἔτη μόνα. οὐκ ἐξ ἀποκρύφων λέγομεν, ἀλλ' ἐκ τοῦ Δανιήλ. φησὶ γάρ· καὶ δοθήσεται ἐν χειρὶ αὐτοῦ ἕως καιροῦ καὶ καιρῶν καὶ ἥμισυ καιροῦ. καιρὸς μὲν ὁ εἷς ἐνιαυτός, ἐν ᾧ τέως αὔξει ἡ παρουσία αὐτοῦ, καιροὶ δὲ τὰ ἐπίλοιπα δύο ἔτη τῆς παρανομίας εἰς τρία ὁμοῦ συναριθμούμενα, καὶ τὸ ἥμισυ τοῦ καιροῦ ἡ ἑξάμηνος."
Στο σχετικό έργο του ο Άγιος Ιππόλυτος αναφέρει περί της δράσης των προφητών και Αντιχρίστου:«Μία μεν ου εβδομάδα ειπών, την εσχάτην την επί τω τέρματι του σύμπαντος κόσμου εσομένη επί εσχάτων εσήμανε, ης εβδομάδος το μεν ήμισυ λήμψονται οι δύο προφήται Ενώχ και Ηλίας. Ούτοι γαρ κηρύξουσι ‘’ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα’’».
Το ρήμα 'λήμψονται' μεταφράζεται ως “θέλουσι λάβει” (η ανθρωπότητα) και χρησιμοποιείται ευρέως στην Παλαιά Διαθήκη.
Εδώ είναι που ο Αντίχριστος θα σταματήσει τις ιουδαϊκές και χριστιανικές θυσίες, και θα απαιτήσει να λατρευτεί ως θεός.
Συνδυάζοντας τα σχετικά βασικά που αναφέρει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη, συμπεραίνουμε ότι κατά την μέση της εβδομάδος, δηλαδή στην μέση περίπου της χρονικής περιόδου επτά ετών, θα εμφανιστούν δύο προφήτες.
Θα κηρύττουν έμπρακτα την μετάνοια και την αντίσταση για 1260 μέρες, ταυτόχρονα με την βασιλεία του Αντιχρίστου.
Δεν θα κάνουν όλο το διάστημα ειρηνικό κατηχητικό κήρυγμα, αλλά και ούτε άσκοπες πληγές επί της ανθρωπότητας σε λάθος χρόνο, όπως υποθέτουν πολλοί.
Άλλες αναφορές του ίδιου Αγίου για το ίδιο θέμα σε διαφορετικά έργα του εξετάστηκαν και σε μία περίπτωση υπάρχει αντιπαράθεση. Όμως επειδή το κατεξοχήν σχετικό έργο του είναι το “περί Χριστού και Αντιχρίστου”, όπου και το ανάλογο ρητό αναλύθηκε πιο πάνω, θεωρούμε ότι έχει προτεραιότητα και βαρύνουσα σημασία έναντι της αντίθετης περίπτωσης. Αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι συμφωνεί και με την ευρύτερη κατεύθυνση, που προσδιορίζεται με τα σχετικά λόγια άλλων αγίων.
Στην έκτη σάλπιγγα, δηλαδή λίγο πριν το τέλος, έχουμε περιγραφή παρελθόντος χρόνου που μιλάει για τα κατορθώματα των δύο αξιωματικών του Θεού.Από την υπόλοιπη ερμηνευτική συνάφεια της Αποκάλυψης, συμπεραίνουμε ότι σε κάθε ολοκλήρωση της περιγραφής του παρελθόντος χρόνου, η λήξη της πιθανότατα εναρμονίζεται με το σημείο που έγινε η παρένθεση. Ακριβώς όπως είναι και η κινηματογραφική πλοκή, όταν κάποιος θυμάται κάτι από το παρελθόν, και η υπόθεση συνεχίζεται αφού τελειώσει η παρένθεση. Σε αυτή την περίπτωση δηλαδή, σαν πρώτο ενδεικτικό χρονολογικό στοιχείο, έχουμε την παρένθεση και την περιγραφή της δράσης των προφητών προς το τέλος του κόσμου.
Συνοπτικά εδώ λοιπόν ως προς τον συνολικό χρόνο των γεγονότων, προσέχοντας τις λεπτομέρειες στην χρονολογική ροή της Αποκάλυψης, εξετάζουμε κατ' αρχάς ένα σημείο που περιγράφει την έναρξη της δράσης των προφητών.
Αυτό δείχνει ότι υπάρχει χρονική ταύτιση των δυο προφητών με τον χρόνο του διωγμού της εκκλησίας των 42 μηνών, από τα έθνη υπό την ηγεσία του Αντιχρίστου.
Η περιγραφή της έναρξης του διωγμού συνδέεται καθαρά με το πότε ο Θεός θα δώσει του δύο Προφήτες Του. Επίσης η χρονική διάρκεια των προφητών που ειδοποιούν για την επερχόμενη βασιλεία του Θεού, είναι σχεδόν ταυτόσημη με την διάρκεια του Διωγμού.
Η προφητεία και η προδρομική ιδιότητα αφορούν τον Χριστό και όχι τον Αντίχριστο.
Δεν είναι λογικό να φύγουν οι προφήτες από την γη, και μετά να εμφανιστεί το τυραννικό πρόσωπο του Αντιχρίστου, ενώ οι ίδιοι προφήτευαν για τον Χριστό.
Αποκ. 11:2 καὶ τὴν αὐλὴν τὴν ἔξωθεν τοῦ ναοῦ ἔκβαλε ἔξω καὶ μὴ αὐτὴν μετρήσῃς, ὅτι ἐδόθη τοῖς ἔθνεσι, καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν πατήσουσι μῆνας τεσσαράκοντα δύο.
Αποκ. 11:3 καὶ δώσω τοῖς δυσὶ μάρτυσί μου, καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους.
Στο σημείο δε της εξόδου των προφητών από την γήινη υλική διάσταση με την ανάσταση και μετάσταση τους στον ουρανό, προτυπώνεται επίσης καθαρά, ότι πρόκειται για προδρομική κατάσταση της κοινής ανάστασης όλων των ανθρωπίνων σωμάτων.
Η έβδομη σάλπιγγα είναι συνδεδεμένη με το τέλος του κόσμου, και η περιγραφή της ανάληψης των προφητών γίνεται σε κοντινό χρονικό διάστημα πριν την Β' παρουσία. Βλέπουμε ότι είναι στο τέλος του δεύτερου Οὐαὶ, στην κορύφωση δηλαδή των θεϊκών πληγών που πλήττουν την ανθρωπότητα. Μάλιστα μας δίνεται και η χρονική πληροφορία, ότι το τρίτο και τελειωτικό Οὐαὶ για τους αμαρτωλούς, ανθρώπους έρχεται τάχιστα. Αυτό είναι κάτι που σημαίνει πολύ μικρό χρονικό διάστημα σε σχέση με τα 3,5 έτη, δηλαδή για παράδειγμα μερικές ημέρες ή εβδομάδες ή μήνες:
Αποκ. 11:12 καὶ ἤκουσα φωνὴν μεγάλην ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν αὐτοῖς· ἀνάβητε ὧδε, καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸν οὐρανὸν ἐν τῇ νεφέλῃ...
Αποκ. 11:13 Καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐγένετο σεισμὸς μέγας...
Αποκ. 11:14 Ἡ οὐαὶ ἡ δευτέρα ἀπῆλθεν· ἡ οὐαὶ ἡ τρίτη ἰδοὺ ἔρχεται ταχύ.
Αποκ. 11:15 Καὶ ὁ ἕβδομος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ ἐγένοντο φωναὶ μεγάλαι ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαι· ἐγένετο ἡ βασιλεία τοῦ κόσμου τοῦ Κυρίου ἡμῶν ....
Υπονοεί σαφέστατα λοιπόν η Αποκάλυψη, ότι η ανάληψη τους στους ουρανούς θα γίνει προς το τέλος του κόσμου, βαθιά μέσα στον αποκαλυπτικό χρόνο, και αφού έχουν αρχίσει τα μαζικά μαρτύρια των χριστιανών και οι διωγμοί.
Την ερμηνευτική αυτή θέση της Αποκάλυψης, ενισχύει και η ερμηνεία του Αγίου Οικουμένιου στο ανάλογο σημείο, όπου χρησιμοποιεί την φράση “ἥξει δὲ ὅσον οὔπω ὁ τοῦ Θεοῦ υἱός”.
Επιπλέον επιβεβαίωση της θέσης, γίνεται και από το γεγονός ότι όλοι σχεδόν οι κάτοικοι της γης, πανηγυρίζουν για τον θάνατο των Προφητών και ότι ήδη έχουν βιώσει πληγές.
Αποκ. 11:10 καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς χαίρουσιν ἐπ' αὐτοῖς, καὶ εὐφρανθήσονται καὶ δῶρα πέμψουσιν ἀλλήλοις, ὅτι οὗτοι οἱ δύο προφῆται ἐβασάνισαν τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς.
Δηλαδή σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μαζικά χριστιανοί ανάμεσα τους πέραν εξαιρέσεων, και μόνο εναπομείναντες στα όρη που δεν θα το αντιληφθούν καθόλου.
Είναι αδιανόητο οι χριστιανοί να μετέχουν σε ανταλλαγή δώρων για φόνο, όπως θα ίσχυε στην περίπτωση πριν την έναρξη του διωγμού και της αρχής της βασιλείας του Αντιχρίστου.
Αυτό το νόημα σαφώς τονίζεται εδώ από την Γραφή με την προσεκτική ανάγνωση και ανάλυση, δίνοντας ακόμα μια επιβεβαίωση για το χρονικό σημείο που βρίσκεται η εξέλιξη των γεγονότων.
Στις πόλεις υπάρχουν ως επί το πλείστον μόνο σφραγισμένοι, που κατοικούν. Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι ζωντανοί χριστιανοί θα είναι στα όρη εκείνη την εποχή.
Επίσης η χαρά των κατοικούντων της γης, δείχνει ότι αυτοί που το είδαν έχουν πρόσβαση σε τεχνολογία, κάτι που θα ισχύει για τους σφραγισμένους και μόνο κυρίως.
Το ότι χάρηκαν δείχνει ότι δεν υπάρχει καθόλου σημαντικό μερίδιο χριστιανών ανάμεσα τους, όπως συμβαίνει σήμερα. Είναι αυτοί που ανησύχησαν μην τυχών και κερδίσει την δύναμη του θηρίου η δύναμη του Θεού.
Είναι η ενοχή των σφραγισμένων για την επιλογή τους, μαζί με τα δεινά που χαλούσαν την υπόσχεση του θηρίου, που τους κάνει να ανταλλάξουν δώρα και να το γιορτάσουν.
'Ένα άλλο Αγιογραφικό σημείο που πρέπει να προσεχθεί είναι η ομοιότητα μεταξύ των πληγών από τους προφήτες και οι φιάλες της οργής του Θεού, όπου αυτές αφορούν τους σφραγισμένους ανθρώπους. Γνωρίζουμε ότι παρόμοια σημεία σαν πληγές στην ανθρωπότητα, θα υπάρξουν μετά την ανάληψη της εξουσίας, δίνοντας μας ακόμα ένα σημείο ταύτισης, που μαρτυρά κοινή παρουσία των προφητών και του τυράννου πλέον Αντιχρίστου.
Αποκ. 16:2 Καὶ ἀπῆλθεν ὁ πρῶτος καὶ ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν· καὶ ἐγένετο ἕλκος κακὸν καὶ πονηρὸν ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἔχοντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ.
Αυτή είναι η γνώμη του μακαριστού Αρχιμανδρίτη Δανιήλ Γούβαλη, που δείχνει ακόμα ένα σημείο που προϋποθέτει την ύπαρξη των προφητών μετά το σφράγισμα και βαθιά μέσα στον αποκαλυπτικό χρόνο.
Αποκ. 11:5 καὶ εἴ τις αὐτοὺς θέλει ἀδικῆσαι, πῦρ ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ κατεσθίει τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν· καὶ εἴ τις θέλει αὐτοὺς ἀδικῆσαι, οὕτω δεῖ αὐτὸν ἀποκτανθῆναι.
Αποκ. 16:8 Καὶ ὁ τέταρτος ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ἥλιον· καὶ ἐδόθη αὐτῷ καυματίσαι ἐν πυρὶ τοὺς ἀνθρώπους.
Εάν παρατηρήσουμε τις επόμενες φιάλες, θα δούμε μια ομοιότητα στις συγκεκριμένες πληγές με τις συγκεκριμένες εξουσίες των προφητών, με κυριότερη την γνωστή πληγή του Προφήτη Ηλία.
Αποκ. 11:6 οὗτοι ἔχουσιν ἐξουσίαν τὸν οὐρανὸν κλεῖσαι, ἵνα μὴ ὑετὸς βρέχῃ τὰς ἡμέρας τῆς προφητείας αὐτῶν, ....
Αποκ. 16:12 Καὶ ὁ ἕκτος ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὸν μέγαν τὸν Εὐφράτην· καὶ ἐξηράνθη τὸ ὕδωρ αὐτοῦ, ἵνα ἑτοιμασθῇ ἡ ὁδὸς τῶν βασιλέων τῶν ἀπὸ ἀνατολῆς ἡλίου.
Αλλά και η μετατροπή σε αίμα είναι ένας τρίτο συνδετικό ερμηνείας. Οι υπόλοιπες φιάλες άλλωστε καλύπτονται με το “πάσῃ πληγῇ “
Αποκ. 11:6 ...καὶ ἐξουσίαν ἔχουσιν ἐπὶ τῶν ὑδάτων στρέφειν αὐτὰ εἰς αἷμα καὶ πατάξαι τὴν γῆν ἐν πάσῃ πληγῇ, ὁσάκις ἐὰν θελήσωσι.
Αποκ. 16:3 Καὶ ὁ δεύτερος ἄγγελος ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς τὴν θάλασσαν· καὶ ἐγένετο αἷμα ὡς νεκροῦ, ...
Αποκ. 16:4 Καὶ ὁ τρίτος ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς τοὺς ποταμοὺς καὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων· καὶ ἐγένετο αἷμα.
Δεν ταιριάζουν λοιπόν με την πρώιμη δράση των προφητών ούτε οι πληγές στην ανθρωπότητα από τους προφήτες.
Οι μεγάλες μάστιγες των προφητών όπως η ξηρασία και τα υπόλοιπα, δεν μπορούν να γίνουν το πρώτο διάστημα και να μην φοβηθεί τόσο πολύ ο κόσμος για την επιβίωση του, ώστε να ψηφίζει τον Αντίχριστο στην συνέχεια, έχοντας εμπιστοσύνη στην μαγική δύναμη του.Είναι αντιφατικό το σενάριο των προφητών της πρώτης περιόδου, διότι οι προφήτες σαν χειριστές της ανώτερης θεϊκής δυνάμεως, θα κατατροπώνουν την δύναμη του Αντιχρίστου, συνεπώς ο κόσμος θα έπρεπε να ζητεί αυτούς να κυβερνήσουν και όχι τον Αντίχριστο.
Η θαυματουργική αντιπαράθεση όμως, και οι πληγές, χωρούν άριστα στην δεύτερη περίοδο.
Η φωτιά από το στόμα των προφητών και η απόδοση διάφορων πληγών σε αυτούς, μπορεί μόνο να δικαιολογηθεί κατά την περίοδο εκδήλωσης φοβήτρων από τον Αντίχριστο, ως αντίπαλο δέος και όχι πρώϊμα.
Οι γνώμες για αποχώρηση των προφητών κατά την ενθρόνιση και ανεξέλεγκτη εχθρική δράση του διώκτη βασιλέα, είναι πλέον άκρως αντιφατικές σε πολλά σημεία.
Υπάρχουν πολλές ενστάσεις πάσης φύσεως, σχετικά με την επικρατούσα σύγχρονη άποψη, που θέλει τους δυο προφήτες να διδάσκουν για 3,5 χρόνια πριν την βασιλεία του Αντιχρίστου.
Θα είναι η περίοδος καταρχάς όπου ο Αντίχριστος θα δείχνει το αγαθό του πρόσωπο και κάθε προσπάθεια υπόδειξής του θα θεωρείται δημόσια συκοφάντηση.
Έτσι όχι μόνο δεν θα γίνεται πιστευτή η ετυμηγορία των Αγίων, αλλά θα προκαλεί και δικαιολογημένο μένος του κόσμου εναντίον των Προφητών.
Αυτή η κατάσταση ακυρώνει την αποτελεσματικότητα του συγκεκριμένου έργου τους,και είναι ακόμα ένας λόγος για το ότι δεν υπάρχει πνευματική προοπτική, ώστε να υφίσταται πρώϊμη έλευση τους 3,5 έτη πριν την εξουσία του Αντιχρίστου.
Η δράση των προφητών με μεγάλα σημεία μοιάζει απαγορευτική, όταν απέναντι τους έχουν έναν ήσυχο και πράο Αντίχριστο, που δεν θα έχει ακόμη θαυματουργήσει.
Θα έχει πιθανόν επιδείξει την μαγική τέχνη του, λίγο πριν αναλάβει την εξουσία, αλλά θα είναι φαινομενικά καλά θαύματα και όχι τα φόβητρα, που θα ακολουθήσουν.
Σε αυτή την περίπτωση όμως, η δράση των προφητών με υπερφυσικά σημεία, θα φαίνεται στα μάτια του απαίδευτου πνευματικά κόσμου ως τρομοκρατία και υπερφυσική βια.
Θα προβληθούν δικαιολογημένα ως άνθρωποι κατάλυσης της έννομης τάξης, και εχθροί της ανθρωπιστικής αρετής και αγαθοεργίας του Αντιχρίστου. Οι προφήτες θα φαντάζουν ως υπηρέτες του κακού. Η δράση τους δε σε τέτοια περίπτωση, θα είναι σε μια περίοδο όπου ακόμα θα γίνεται χριστιανική λατρεία, οπότε ούτε οι χριστιανοί θα ασχοληθούν μαζί τους ιδιαίτερα.
Η αποτελεσματικότητα του έργου τους θα είναι καταδικασμένη πριν αυτό συμπληρωθεί, καθώς δεν θα υπάρχουν οι συνθήκες να ασχοληθούν οι πολυπράγμονες σύγχρονοι άνθρωποι, με δυο ανθρώπους από άλλη εποχή.
Μόνο όταν αρχίσουν τα δύσκολα και φοβερά, θα υπάρξει ενδιαφέρων.
Την πρώτη περίοδο της ανόδου του Αντιχρίστου στην εξουσία, θα υπάρχει ακόμη χριστιανικό κήρυγμα επί της γης.
Η έλευσή τους σε τέτοια περίοδο είναι επίσης ασύμβατη με την πρόθεση του Θεού, ώστε να υπάρχει ένας λύχνος Θείου Λόγου στο τέλος του κόσμου, όταν οπουδήποτε αλλού θα εκλείψει, όπως μας εξηγεί ο Άγιος Εφραίμ.
Καθαρά πλέον, η περίπτωση πρώϊμης εμφάνισης τους γίνεται όλο και πιο απίθανη.
Η μοναδική περίπτωση για καταμαρτύρηση ως απάτης των ψευτοθαυμάτων του Αντίχριστου, είναι μόνο σχετικά σύντομα πριν τα επιτελέσει, όπου πιθανόν θα εμφανιστούν, έστω και σε περιορισμένη τοπική κλίμακα, οι προφήτες.
Αυτό λέγεται σαν πιθανότητα, επειδή ο Άγιος Οικουμένιος θεωρεί χρονικά την έλευση των προφητών πριν, ώστε να προμηνύσουν την απάτη του Αντιχρίστου. Ο χρόνος δε που θα έρθουν πριν την ανάληψη της εξουσίας του ανόμου, θα είναι ανάλογος του χρόνου που θα μεσολαβήσει από την ανάσταση των προφητών, έως την Β΄παρουσία. Αυτός ο χρόνος σύμφωνα με τον ίδιο Άγιο θα είναι σύντομος.Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Άγιοι Πατέρες, μίλησαν για δυσκολία αναγνώρισης του Αντιχρίστου εκείνη την περίοδο. Αυτό είναι κάτι που επίσης δεν θα επιβεβαιωθεί, εάν δράσουν οι προφήτες το πρώτο διαστημα και τον υποδείξουν. Ακόμα και αν το κάνουν εκείνη την περίοδο, όλα θα μοιάζουν φυσιολογικά. Κανείς σχεδόν δεν θα τους πιστέψει σαν απεσταλμένους του Θεού, και θα έχει δημιουργηθεί μια καλή δικαιολογία σε όσους κατρακυλήσουν, και ξεγελαστούν από τον Αντίχριστο.
Αυτό όμως το αποτέλεσμα, ακυρώνει και τον σκοπό έλευσης του Αντιχρίστου κατά τον Άγιο Ι. Χρυσόστομο, ο οποίος θέλει τον Αντίχριστο ως αναιρέτη των δικαιολογιών κατά την Κρίση.
Η περίπτωση της έλευσης των προφητών 7 χρόνια πριν το τέλος, ξεθωριάζει σαν εικόνα, όλο και περισσότερο.
Εφόσον εκείνος δείχνει ακόμα καλό πρόσωπο,και δεν έχει αναλάβει επίσημα, κάτι τέτοιο μόνο κρυφά γίνεται. Αλλά εδώ έχουμε σαφή υπονόηση και συμφωνία ερμηνευτών, ότι πρόκειται για οπαδούς του, και μάλιστα σε όλη την γη. Αυτό δείχνει ότι είναι επίδειξη εξουσιαστικής αλαζονείας και γίνεται φανερά. Άρα υπάρχει κώλυμα και εδώ.
Όταν όλος ο κόσμος θα ψηφίζει ή θα απαιτεί αυτόν, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο. Διότι θα τον ψηφίζουν πολλοί φιλήσυχοι άνθρωποι και χριστιανοί που θα απωλεσθούν.
Το βίαιο όμως δεν ταιριάζει με την συμπεριφορά ενός ανθρώπου, που θα έχει φερθεί αγαθά και θα αναζητά την εμπιστοσύνη των λαών.
Έπειτα η ανάστασή τους όπου φανερώνεται το υπερφυσικό του Θεού προς όλους δια τηλεοράσεως, και ύστερα από αυτό να ακολουθεί η αποδοχή του Αντιχρίστου από τον λαό, παρουσιάζουν αντιθέσεις στην πρώτη περίοδο.
Καταρχήν εάν ο Θεός ήθελε με βίαια υπερφυσικά σημεία να κάνει τους πάντες στην γη να πιστέψουν, θα το είχε κάνει αιώνες τώρα με μαζικές και συνεχείς δημόσιες νεκραναστάσεις.
Ειδικά με την εποχή της τηλεόρασης, μια επίδειξη της νίκης του θανάτου σε παγκόσμια αναμετάδοση, δεν συμφωνεί με την αιώνια πνευματικότητα του Σωτήρα.
Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο μετά το σφράγισμα, όταν πολλά πλέον θα έχουν κριθεί για την συντριπτική πλειοψηφία, και σαν προεικόνιση για το τι θα ακολουθήσει.
Έπειτα την στιγμή που το σφράγισμα και η αντίχριστη εξουσία δεν είναι ακόμη σε πλήρη εξάπλωση, φαντάζει ακραίο οι κάτοικοι της γης να χαίρονται και να φοβούνται στην ανάσταση τους. Διότι θα υπάρχουν χριστιανοί ακόμα ανάμεσα τους αφενός, και αφετέρου η ενοχή των σφραγισμένων που πήγαν με τον μεγαλύτερο δικτάτορα στην ανθρωπότητα, και μετείχαν έμμεσα στα εγκλήματα του έναντι των άλλων, είναι τα εμφανή ψυχολογικά κίνητρα της χαράς.
Αυτά λογικότατα είναι που δημιουργούν την χαρά στην προσωρινή νίκη του Αντίχριστου, κάνοντας το παγκόσμιο πλήθος να νομίζει ότι δεν θα τους κρίνει ο Θεός αιώνια.
Η επιβεβαίωση της Αγιογραφικής υποστήριξης της μεγάλης χρονικής ταύτισης των δύο περιόδων, του κηρύγματος των προφητών και της επίδρασης τους στην φύση, και της βασιλείας του Αντιχρίστου, έρχεται από πολλά συμφραζόμενα Αγίων ανθρώπων, αναγνωρισμένων και μη.
Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει καταρχάς από, μια πιο λεπτομερή από την συνηθισμένη, ανάλυση των λόγων πολλών θεόπνευστων ανθρώπων, παλαιών αλλά και σύγχρονων σεβαστών ερμηνευτών.
Ταυτόχρονα απαντούν στα παραπάνω ερωτήματα, και συμβαδίζουν νοητικά με την Αγία Γραφή, την λογικά αναμενόμενη φορά των εξελίξεων και την Ορθόδοξη πνευματικότητα.
O Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων μας δίνει επίσης και την λεπτομέρεια ότι, κατά το πρώτο έτος κατάληψης της εξουσίας, θα αυξάνεται σταδιακά η επιρροή του, οι απαιτήσεις του, ο διωγμός.
Δεν θα είναι ακαριαία όλα.
Καθαρά δεν υπάρχει άκρως παράνομη δράση πριν την ανάληψη της εξουσίας, που να δικαιολογεί την θεϊκή παρέμβαση μέσω των Προφητών για μεγάλο χρονικό διαστημα.
Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης μας λέει ότι: “οι δύο Προφήτες θα προσφέρουν μεγάλη βοήθεια στους χριστιανούς, και θα μπουν μπροστά στον αγώνα, αθλοφόροι της υπέρ ομολογίας Χριστού νίκης. Επειδή θα είναι ολίγοι αυτοί που θα μπορέσουν να αντέξουν και να γλυτώσουν από τις παγίδες του Αντιχρίστου, ο Θεός θα στείλει τον Ηλία και τον Ενώχ, ίσως και τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, δεν το γνωρίζουμε αυτό, προκείμενου να βοηθήσουν την αδύνατη και ασθενή ανθρώπινη φύση μας.”
Σε διαφορετική περίοδο δεν χρειάζεται ομολογία και αγώνας. Κατά την πρώτη περίοδο ο Αντίχριστος θα φαίνεται σαν τέλειο πρόσωπο, και θα προσπαθεί να εξαπατήσει τους Χριστιανούς.
Αυτό δείχνει καθαρά ότι η βοήθεια χρειάζεται κατά την διάρκεια της μέγιστης θαυματοποίας, και επιβουλής σφράγισης και περιόδου διωγμού, που θα γίνει τα τελευταία τρεισήμισι έτη της ανθρωπότητας.
Σαν πρόσθετη Αγιοπατερική επιβεβαίωση έχουμε τον μεγάλο Ιεράρχη μας, τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο:
“ Αλλά μη φοβηθής, η εξουσία του θα ισχύη, λέγει εις αυτούς που πρόκειται να απωλεσθούν. Διότι τότε θα έλθη και ο Ηλίας δια να προφυλάξη τους πιστούς. Το είπε Δε και αυτό ο Χριστός: « Ηλίας Δε έρχεται και αποκαταστήσει πάντα».
Ο Θεοδώρητος Κύρου επιβεβαιώνει την έλευση του Ηλία σαν αντίπαλο δέος στις ανομίες του Αντίχριστου, που θα συμβούν αφού πάρει την εξουσία.
“Διδάσκει δὲ ἡμᾶς ὅτι, τοῦ Ἀντιχρίστου ἐκεῖνα τολμῶντος, φανήσεται ὁ μέγας Ἠλίας, κηρύττων “
“περὶ γὰρ τὰ τέλη τῆς ἐκείνου δυναστείας ἀναφανεὶς ὁ μέγας Ἠλίας, τὴν δευτέραν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν ἐπιφάνειαν προκηρύξει."
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μας πληροφορεί ότι ο Αντίχριστος, ακούγοντας τον προφήτη Ηλία θα νευριάζει, και θα βασανίζει με φοβερά μαρτύρια τους χριστιανούς που δεν σφραγίζονται.Αυτό σαφέστατα μας δίνει την πληροφορία ότι πρόκειται για την δεύτερη περίοδο του Αντιχρίστου, εκεί που αποκαλύπτεται το πραγματικό του πρόσωπο.
Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος μας πληροφορεί για τον έλεγχο του Αντίχριστου από τους προφήτες, και για την πρόθεση τους να μην πιστέψουν στον Τύραννο από φόβο.
Αλλού λέει ότι τα φόβητρα θα γίνουν αφού κατακτήσει την παγκόσμια εξουσία. Έτσι μας δίνει ένα έμμεσο συνδετικό χρονικό σημείο και μια σαφέστατη πληροφορία, ότι οι προφήτες θα είναι παρών στα φόβητρα.
Άρα μετά την ανάληψη της εξουσίας, δεν θα έχουν αναχωρήσει για τον ουρανό κοντά στην ανάληψη της εξουσίας.
Στο σημείο, το οποίο ακολουθεί περιγραφές θεϊκών πληγών, μας λέει ότι πριν από τις πληγές ο Θεός θα έχει στείλει τους προφήτες, ακριβώς όπως πρέπει να είναι.
Οι προφήτες δρουν παράλληλα με τον Αντίχριστο σαν αντίπαλο δέος, και δεν υπάρχουν δυο περίοδοι δράσης των δυο πλευρών χωρίς αντίπαλο.
Οι προφήτες θα δράσουν σαν αντίβαρο και ως ίαση στην παγκόσμια πνευματική κατάσταση, που θα έχει τραυματιστεί από την σατανική θαυματουργική δύναμη του Αντίχριστου, σύμφωνα με τους Ανδρέα και Αρέθα Καισαρείας.
Παρόμοια και ο Άγιος Οικουμένιος βλέπει την δράση των δυο προφητών, ως προσέλκυση στην πίστη για όσους πιστέψουν το κήρυγμα τους, αντί για τα σημεία και τέρατα του Αντιχρίστου.
Το συμπέρασμα είναι ότι η τρομερή θαυματουργική δύναμη του Αντιχρίστου, που θα προκαλεί φόβητρα, θα γίνει την δεύτερη περίοδο, και άρα εκεί χρειάζεται το αντίβαρο για το οποίο μιλούν οι Άγιοι ερμηνευτές.
Επίσης ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στο ανάλογο έργο του, μας πληροφορεί ότι μετά τον θάνατο των προφητών ακολουθεί η Β' Παρουσία, όχι το σφράγισμα ή ο διωγμός.
Ο Άγιος Λαυρέντιος τού Chernigof στην προφητεία του περί Αντιχρίστου, μιλάει περί παρουσίας του Ορθόδοξου Πατριάρχη Μόσχας στην ενθρόνιση της Ιερουσαλήμ.
Συνεχίζοντας 'βλέπει' την θανάτωση του, μόλις γίνει κατανοητό ποιός είναι αυτός που ενθρόνιζε.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό της πλάνης αλλά και της αγνωσίας που θα επικρατεί παγκοσμίως μέχρι τότε, για το πρόσωπο του Αντιχρίστου.
Είναι μάλλον ένα ακόμα δείγμα ότι οι προφήτες δεν έχουν επιτελέσει ακόμα πολύχρονη δράση, παρά του ότι ήταν τόσο αποτυχημένοι στην αναγνώριση τους και τις πληγές που προκάλεσαν.
Η μόνη εξήγηση που συμφωνεί με τα λόγια πολλών Αγίων όπως εκτέθηκαν πιο πάνω, είναι ότι η βοήθεια των προφητών θα είναι μαζί με τους χριστιανούς την εποχή των διωγμών.
Τέλος σύγχρονοι σεβαστοί ερμηνευτές μας έδωσαν την ίδια θεόπνευστη πληροφορία. Ο π. Παΐσιος, σε σχετική του συζήτηση, θεώρησε εύκολα τα πρώτα τρία και μισό έτη, μπροστά σε αυτά που θα ακολουθήσουν.
Η θεϊκή βοήθεια μέσω των προφητών χρειάζεται στα δύσκολα, και όχι όταν ο Αντίχριστος θα προσποιείται έστω τον καλό.
Και ο αρχιμανδρίτης Δανιήλ Γούβαλης είχε σαφέστατη γνώμη στο σχετικό.
“Όμοια και στις έσχατες πονηρές ημέρες οι δύο μάρτυρες προφήτες ο Ηλίας και ο Ενώχ θα στηρίξουν τον λαό του Κυρίου, θα κηρύξουν μετάνοια και θα κάνουν δύσκολες τις ημέρες του Αντιχρίστου.“
Επιπρόσθετα ο Μοναχός Μιχαήλ εκ Κύπρου επικαλούμενος τον Σέργιο Νείλο, γράφει:
"Η Εκκλησία του Χριστού θα προστατευθεί στα 3,5 χρόνια της βασιλείας των Δέκα Βασιλέων, από τις δυο πτέρυγες του αετού του μεγάλου, δηλαδή απο τους δύο προφήτες.”
Συνεπώς η Θεϊκή βοήθεια στους χριστιανούς, και μέσω των προφητών, έρχεται την κατάλληλη στιγμή που χρειάζεται τα μέγιστα.
Στην περίπτωση της ταυτότητας των δύο προφητών, υπάρχει μια καταπληκτική ομοφωνία των Αγίων Πατέρων και της Αγίας Γραφής, όπου φαίνεται καθαρά η ανεκπλήρωτη προφητεία από την Παλαιά Διαθήκη, για το ποιος θα είναι ο πρόδρομος της Β' Παρουσίας του Κυρίου.
Φυσικά θα είναι ο προφήτης Ηλίας, ο διαχρονικός τιμωρός της άνομης εξουσίας. Ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης Αθ. Μυτιληναίος μας εξηγεί για την προτύπωση του Προφήτη Ηλία, και την αιφνίδια εμφάνιση και έλεγχο του μπροστά στον βασιλιά.
Ο έλεγχος προϋποθέτει κακές πράξεις, και πληθώρα από αυτές εναντίων των χριστιανών, θα υπάρξουν κατά την δεύτερη περίοδο, όπου ο Αντίχριστος θα απαιτήσει την λατρεία του σαν Θεός.
Οι Αγιογραφικές και Αγιοπατερικές συνολικές πληροφορίες είναι πολλές, και συνδεδεμένες με την λογική εξέλιξη και την Ορθόδοξη πνευματικότητα, προς την κατεύθυνση της συνύπαρξης των προφητών και του τυραννικού Αντιχρίστου.
Μερικές ανεπαρκείς ερμηνείες όπως του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού, δεν μπορούν να αντισταθμίσουν αυτά που περιγράφηκαν και μαρτυρούν την διαφορετική περίπτωση.
Όταν άλλοι περισσότεροι Πατέρες και η Γραφή, αλλά και η Ορθόδοξη πνευματικότητα και λογική, διαφωνούν με την γνώμη ελάχιστων Πατέρων, τότε καθαρά η υποδεέστερη γνώμη δεν λαμβάνεται υπόψιν με βαρύνουσα σημασία.
Συμπερασματικά λοιπόν, έχουμε μια συνάφεια στο νόημα, ως προς το χρονικό σημείο της έναρξης του κηρύγματος των δύο απεσταλμένων του Θεού.
Θα γίνει λίγο πριν την ανάληψη εξουσίας ή της ενθρόνισης του ανόμου, όταν και θα επιχειρεί να πλανά τον κόσμο μέσω θαυματουργίας.
Τα τρία τους και μισό χρόνια θα συμπληρωθούν κοντά χρονικά στο τέλος του κόσμου.
Η μικρότερη Αγιογραφικά ορισμένη διάρκεια χρονικού διαστήματος, όσον αφορά τον χρόνο του Αντιχρίστου και των προφητών, είναι το ήμισυ καιρού, δηλαδή οι έξι μήνες.
Ίσως θα μπορούσαμε να υποθέσουμε την ταύτιση του αποκαλυπτικού “τάχυ” με αυτό το διάστημα, και έτσι θα μπορούσε να προσδιοριστεί η έλευση των προφητών 6 μήνες πριν την έναρξη της βασιλείας του ανόμου.
Αυτό όμως είναι κάτι που θα διαφανεί όταν πλέον φτάσουμε κοντά στα τελευταία τέσσερα έτη της ανθρώπινης ιστορίας, και μετρώντας ανάποδα τον χρόνο, μέχρι την ανάδειξη του παγκόσμιου ηγέτη της νέας εποχής.
