Επιτέλους τέλος στους ανθέλληνες

Επιτέλους τέλος, στη γνωστή Μπουρδολόγο-πολυμαθή βλαμμένη «Φερετζούλα Ανδρουλάκη».

• Σ’ αυτό το Συγγραφικό Ψώνιο.
• Σ’ αυτήν τη βλάσφημη, αισχρή, επι-πόλαιη, ανάγωγη, ατάλαντη και ανεγκέφαλη προσωπικότητα.
• Σ’ αυτήν την «αποτυχημένη πολιτικό», με το πανηλίθιο χαμόγελο.
• Σ’ αυτόν τον κούφιο και βρωμερό... μετεωρισμό.
• Σ’ αυτό το «ΜΕΓΑΛΟ ΝΟΥΜΕΡΟ», που έχει για πρόθεμα τον αριθμό... ΜΗΔΕΝ.

Σ’ αυτό το γελοίο υποκείμενο, που στο βωμό του αμφίβολου πλούτου, της κενοδοξίας και της ματαιοδοξίας του:

1.       Θυσιάζει τις αιώνιες και σωτήριες αλήθειες, για τον Μεγάλο Θεό και Σωτήρα μας, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, επικαλούμενος την ελευθερία του λόγου, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις λέξεις σεβασμός κι ευθύνη.

2.       Παριστάνει το διανοούμενο λογοτέχνη.

3.       Μιλάει με βρωμερή γλώσσα, που βγαίνει σαν από τάφο ανοικτό, που αναδίδει μολυσματική δυσοσμία.

4.       Υφαίνει δολιότητες και φαρμακερές επινοήσεις.

5.       Προσβάλλει τη χριστιανική πίστη μας και

6.       Θίγει με χυδαιότητα την ηθική υπόσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του Δημιουργού του σύμπαντος κόσμου και Μεγάλου Θεού μας.

(Άμα χρειαστούμε κανένα «τσόλι», για να σκουπίσουμε τα - λερωμένα από τη λάσπη - παπούτσια μας, να ’σαι σίγουρη «Φερετζούλα», ότι δε θα σε φωνάξουμε, για να μη λερώσουμε ακόμη περισσότερο τα παπούτσια μας και σίγουρα θα κρατήσουμε το... σάλιο μας).

Επιτέλους τέλος στον ακατήχητο συνθέτη, που θεωρεί επιβεβλημένη την... κατάργηση της Παλαιάς Διαθήκης, διότι δεν έχει - όπως λέει - σχέση με την Καινή διαθήκη και τους Έλληνες, δημιουργώντας ταυτόχρονα σκέψεις ή και απορίες στον Ελληνικό Λαό.

Ενώ ήλθε στη γη ο Ίδιος ο Θεός, ο Ιησούς Χριστός κι είπε, ότι δεν ήλθε να καταργήσει τον Νόμο, αλλά να το συμπληρώσει, βρέθηκε ο επιπόλαιος και υποκριτής συνθέτης, να «γνωμοδοτήσει» περί θρησκείας και να μας αποδείξει, ότι «κοιμάται».

Ενώ η ρίζα του χριστιανισμού, είναι η Παλαιά Διαθήκη, βρίσκονται σήμερα δήθεν διανοούμενοι, που σκέπτονται με τα... πόδια.

Φαίνεται, όταν μοίραζε ο Θεός μυαλά, εκείνοι ή έλειπαν ή πήραν από αυτά, που ήταν για αμαθείς και ταυτόχρονα ανόητους.

Ο αμαθής, που δε γνωρίζει, λέει ότι δε γνωρίζει.

Ο αμαθής και ταυτόχρονα ανόητος, που δε γνωρίζει ούτε ποιος είναι, κάνει τον πονηρό κι επειδή του έδωσαν «βήμα» διαφημίζει την ανοησία του.

Επιτέλους τέλος:

• Στον ανεγκέφαλο σεναριογράφο και σκηνοθέτη τηλεοπτικής σκουπιδοπαραγωγής, που ξεφτιλίζει τον Έλληνα σύζυγο, ενώ παράλληλα προβάλλει θετικά την εικόνα των Αλβανών.
• Στους ηλιθοποιούς της παραγωγής αυτής και
• Σε όλους στους μαλινστάνθρωπους συνεργάτες τους, που βοηθούν να προβληθεί στο κοινό αυτό το πνευματικό ανθελληνικό καρκίνωμα.

Επιτέλους τέλος στις γηραιές Εβραιο-αμερικανίδες, που ήταν για χρόνια κοντά στην εξουσία και ροκάνιζαν με τα παιδιά τους, τον πλούτο του Ελληνικού Λαού.

Επιτέλους τέλος στη «Γραία», που από τότε που «έφαγε» την «Δημητροχυλόπιτα», το «παίζει» φεμινίστρια και λέει ηλίθια ανέκδοτα για τη Μητέρα μας Παναγία, νομίζοντας, ότι κατ’ αυτόν τον ανέντιμο και άθλιο τρόπο, θα τη σπιλώσει. (η «Δημητροχυλόπιτα», βλάπτει πολύ σοβαρά τον εγκέφαλο).

Επιτέλους τέλος και στις ανιστόρητες γλωσσοκοπάνες δημοσιογραφίσκους, που εκλαμβάνουν την Βυζαντινή σημαία για... Αλβανική.

Επιτέλους τέλος, σ’ αυτές τις αναιδείς δημοσιογράφους και αμαθείς «καλλιτέχνιδες», που διαπληκτίζονται στα παράθυρα της τηλεόρασης με ιερωμένους - κάτω από την εξοργιστική ανοχή των συναδέλφων τους, τηλεπαρουσιαστών της ενημέρωσης - για Εκκλησιαστικά και παραδοσιακά θέματα, που έχουν τραγική άγνοια.

Επιτέλους τέλος στα αστεία, «γραφικά» και δικομανή γεροντάκια που, ενώ είναι «με το ένα πόδι στο λάκκο» και θα ’πρεπε να φροντίζουν για το...«άντε και καλή ψυχή», τους βλέπουμε - σχεδόν καθημερινά - να εμφανίζονται στα «παράθυρα» της τηλεόρασης ή στα δικαστήρια να φιλονικούν: 

• Ζητώντας «με το ζόρι» να δείξουν την... αντιστασιακή τους δράση.
• Προσπαθώντας με... κραυγές και απειλές, να διδάξουν ήθος, ευπρέπεια κι αγάπη προς την πατρίδα.
• Καταφέρνοντας να δημιουργούν πολύ θόρυβο γύρω από τ’ όνομά τους.
• Δείχνοντας μόνον τη μηδαμινότητά τους, διότι φωνάζουν σαν τη χήνα, που κράζει δυνατά κι επιχειρεί παταγωδώς να πετάξει, αλλά δεν κατορθώνει να υψωθεί ούτε ένα εκατοστό, πάνω από τη γη.

Ο λαός όμως, που ξέρει να «τιμωρεί» με το δικό του τρόπο - όταν έρχεται η ώρα των εκλογών - τους τοποθετεί στην τελευταία θέση, πριν τους αγνοήσει παντελώς.