Σύμφωνα με ότι λέει η Αγία Γραφή, δεν πρέπει να αποδίδουμε καμία τιμή στον Σταυρό και μας δείχνουν εδώ: Δευτερονόμιο ΚΑ΄ 22-23. «Και αν τις έπραξε αμάρτημα άξιον θανάτου, και καταδικαστή είς θάνατον…διότι είναι κατηραμένος υπό του Θεού ο κρεμάμενος…, την οποίαν Κύριος ο Θεός σου δίδει είς σε κληρονομίαν». Εδώ λέει ότι είναι καταραμένος ο κρεμάμενος επί του ξύλου.
Δεν διαβάζουν όμως το Δευτερονόμιο ΚΑ΄ 22-23 «Εάν δε γένηται έν τινι αμαρτία κρίμα θανάτου και αποθάνη και κρεμάσητε αυτόν επί ξύλου, ού κοιμηθήσεται το σώμα αυτού επί του ξύλου, αλλά ταφή θάψετε αυτό έν τη ημέρα εκείνη, ότι κεκατηραμένος υπό Θεού πάς κρεμάμενος επί ξύλου.…».
Εδώ λέει ότι είναι καταραμένος ο κρεμάμενος επί ξύλου, αλλά όχι εξ αιτίας του ξύλου, αλλά εξ αιτίας του αμαρτήματος που διέπραξε ο κρεμάμενος. Δεν είναι καταραμένος κάποιος εξ’ αιτίας του ξύλου, διότι είναι σαν να λέμε ότι ο Θεός έφτιαξε καταραμένα ξύλα. Ο Θεός όμως «τα πάντα εν σοφία εποίησεν».
Καταραμένος είναι αυτός που διέπραξε αμάρτημα άξιο θανάτου και καταδικάστηκε σε θάνατον. Καταραμένοι ήταν και οι μοιχοί, που τους φόνευαν δια λιθοβολισμού και οι βλάσφημοι. Τι πρέπει να πούμε ότι ήταν καταραμένες οι πέτρες; Όχι βέβαια, αλλά ήταν καταραμένοι οι μοιχοί και οι βλάσφημοι λόγω μοιχείας η λόγω βλασφημίας.
Εδώ λοιπόν τίθεται ένα ερώτημα.
Ένας αθώος, που καταδικάστηκε σε θάνατο - λόγω πλάνης της δικαιοσύνης και της αδικίας του κόσμου - είναι καταραμένος ενώπιον του Θεού; Ασφαλώς όχι, διότι αν το παραδεχτούμε αυτό τότε πέφτουμε σε άλλη πλάνη, ότι ήταν πραγματικά καταραμένος και ο Χριστός.
Επίσης ας δούμε εδώ: Γαλατ. Γ΄ 13. «Ο Χριστός εξηγόρασεν…, επικατάρατος πάς ο κρεμάμενος επί ξύλου».
Έγινε λέει η Αγία Γραφή υπέρ ημών κατάρα, όχι όμως εξ αιτίας του ξύλου του Σταυρού, ούτε για δικές του αμαρτίες, διότι ήταν αναμάρτητος, αλλά εξ αιτίας των δικών μας αμαρτιών. Οι αιρετικοί χωρίς να το καταλαβαίνουν πέφτουν σε αυτή την βλασφημία, ότι είναι πραγματικά καταραμένος ο Χριστός. Δεν τολμούν όμως να το ομολογήσουν και τα φορτώνουν όλα στον Σταυρό.
Ας δούμε κι εδώ: Φιλιπ. Γ΄ 18. «Διότι περιπατούσι πολλοί, τους οποίους σας έλεγον πολλάκις, τώρα δε και κλαίων λέγω, ότι είναι εχθροί του Σταυρού του Χριστού».Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι αυτοί που μάχονται τον Σταυρό, είναι εχθροί του Σταυρού τους οποίους κλαίει και θρηνεί.
Ας δούμε κι εδώ: Α΄ Κορινθ. Α΄ 18. «Ο λόγος γάρ ο του σταυρού τοίς μεν απολλυμένοις μωρία εστι, τοίς δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού έστι».…»
Ας δούμε κι εδώ: Α΄ Κορινθ. Α΄ 23. «Ημείς δε κηρύττουμεν Χριστόν εσταυρωμένον, είς μέν τους Ιουδαίους σκάνδαλον, είς δε τους Έλληνας μωρίαν». Εμείς οι Ορθόδοξοι, όταν κάνουμε τον σταυρό μας ομολογούμε και κηρύττουμε Ιησούν Χριστόν Εσταυρωμένον.
Ας δούμε κι εδώ: Ματθ. Ι΄ 32-33. «Πάς λοιπόν όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω ομολογήσει…….Όστις δε με αρνηθή έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω αρνηθή αυτόν και εγώ έμπροσθεν του Πατρός μου του έν ουρανοίς».
Όποιος αρνηθεί να με ομολογήσει ενώπιον τον ανθρώπων, θα τον αρνηθώ και εγώ ενώπιον του Πατρός μου του εν Ουρανοίς.
Ας δούμε κι εδώ: Ματθ. Ε΄ 11-12. «Μακάριοι είσθε, όταν σας ονειδίσωσι και διώξωσι, και………ούτως εδίωξαν τους προφήτας τους πρό υμών». Μακάριοι, λέει ότι είμαστε, αν μας κατηγορούν ένεκεν του Χριστού και Θεού.
Ας δούμε κι εδώ: Γαλατ. ΣΤ΄ 14. «Είς εμέ δε μη γένοιτο να καυχώμαι, εί μη είς τον σταυρόν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, διά του οποίου ο κόσμος εσταυρώθη ως προς εμέ, και εγώ ως προς τον κόσμον». Καυχώμαι λέει ο Απόστολος για το σταυρό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο Σταυρός είναι ομολογία πίστεως και άρνηση του Σταυρού, είναι και άρνηση του Εσταυρωμένου.
Λένε πάλι οι αιρετικοί: Μα εκεί πάνω στο σταυρό σταύρωσαν τον Χριστό, πως μπορώ εγώ να αγαπήσω τον Σταυρό που σταύρωσαν τον Χριστό; Εσύ αγαπάς το όπλο που σκότωσε τον πατέρα σου; Όχι βέβαια. Τότε πώς αγαπάς τον Σταυρό που σταύρωσαν τον Χριστό;
Και τους απαντάμε: Εσύ καταδικάζεις το όπλο που σκότωσε τον πατέρα σου και αθωώνεις τον φονιά που πήρε το όπλο που σκότωσε τον πατέρα σου; Μήπως σηκώθηκε μόνο του το όπλο και σκότωσε τον πατέρα σου; Τα φορτώνετε όλα στον Σταυρό και αθωώνετε τους σταυρωτές του Χριστού. Αθωώνετε αυτούς που φώναζαν: «άρον άρον σταύρωσον αυτόν». Αυτοί είναι αθώοι;
Θα σας φέρω ένα παράδειγμα.
Έχω ένα τούβλο. Για καλό το έφτιαξε το εργοστάσιο ή για κακό; Για καλό φυσικά.
Αν σας φέρω το τούβλο στο κεφάλι και στο σπάσω, θα φταίει το τούβλο ή εγώ; Ρωτάω και θέλω απάντηση, αν θα πάμε στο δικαστήριο, θα …δικάσουν το τούβλο και εμένα θα με αθωώσουν;
Απαντάνε οι αιρετικοί: Εσένα θα δικάσουν.
Εσείς όμως καταδικάζετε τον Σταυρό και αθωώνετε τους σταυρωτές του Χριστού.
Μη βλέπετε μόνο την σταύρωση. Δείτε και την Ανάσταση, την νίκη, τον θρίαμβο.
Πάνω στον Σταυρό, ποιος ήταν ο νικητής και ποιος ο νικημένος;
Απαντάνε οι αιρετικοί: Ο Χριστός ήταν ο νικητής και ο σατανάς ήταν ο ηττημένος.
Σωστά τους λέμε. Το λέει και η προφητεία: Γενεσ. Γ΄ 15. «Και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου ….και σύ θέλεις κεντήσει την πτέρνα αυτού».
Ο σατανάς με τα όργανά του ανέβασαν τον Χριστό πάνω στον Σταυρό, αλλά ο Χριστός όμως επάνω στον Σταυρό θριάμβευσε, συνέτριψε τους εχθρούς του και παρέδωσε τον Σταυρό στα χέρια των οπαδών του, ως πνευματικό πλέον όπλο και όχι υλικό, κατά του διαβόλου και των οπαδών αυτού.
Εσείς σε ποια παράταξη ανήκετε τους ρωτάμε; Στου νικητή ή του ηττημένου; Ποιόν κλαίτε από τους δύο; Τον νικητή ή τον νικημένο;
Σας φέρνουμε κι ένα άλλο παράδειγμα. Μπαίνει σπίτι σας ένας ληστής με ένα όπλο να σας σκοτώσει χωρίς να τον έχετε προκαλέσει πρίν. Εσείς ειρηνικός άνθρωπος, δίκαιος, άοπλος μπαίνετε στην μάχη και προσπαθώντας να τον αφοπλίσετε με το δικό του όπλο. Πάνω στην συμπλοκή τον σκοτώνετε, όπως έκανε και ο Δαυίδ τον Γολιάθ: Α Βασιλ. Σαμουήλ ΙΖ΄ 45-51. «και είπε Δαυίδ……..και έφυγον».
Θα το απεχθάνεστε εσείς αυτό το όπλο;
Θα το τιμήσετε, όπως τιμάει το έθνος τα καριοφύλια του 1821 ή
Θα το τιμήσετε, όπως τίμησε και ο Δαυίδ την ρομφαία του Γολιάθ;
Μας ξαναρωτάνε οι αιρετικοί: Μα είναι σωστό να έχετε μέσα στους Ναούς τον Σταυρό;
Τους απαντάμε: Μάλλον δεν μελετάτε σωστά και δεν γνωρίζετε την Αγία Γραφή.
Δείτε: Βασιλ. Σαμουήλ ΚΑ΄ 8-9. «....Καί είπεν ο ιερεύς…Και είπεν Δαβίδ……δός μοι αυτήν».
Με την ρομφαία του Γολιάθ, ο Δαυίδ αποκεφάλισε τον Γολιάθ και η ρομφαία αυτή έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Φιλισταίων. Πριν το θάνατο του Γολιάθ η ρομφαία ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Ισραηλιτών.
Έτσι και ο Σταυρός του Χριστού:
• Όταν ήταν στα χέρια των σταυρωτών του Κυρίου ήταν ο φόβος των Χριστιανών.
• Όταν όμως ο Χριστός αφόπλισε τον σατανά και του συνέτριψε την κεφαλή και παρέδωσε τον Σταυρό στα χέρια των Χριστιανών, ο Σταυρός έγινε ο φόβος και ο τρόμος του σατανά και των οπαδών του.
Ο Δαυίδ, μετά τον αποκεφαλισμό του Γολιάθ, δεν πέταξε την ρομφαία ως φονικό όπλο, παρ’ όλο που ήταν βαμμένη με ειδωλολατρικό αίμα, αλλά την καθάρισε , την τύλιξε με καθαρό ύφασμα, την παρέδωσε στον ιερέα και την τοποθέτησε μέσα στον Ναό του Σολομώντος, τιμής ένεκεν. Όταν μετά από καιρό χρειάστηκε ο Δαυίδ όπλο, την ζήτησε από τον ιερέα, του τόνισε ότι δεν υπάρχει άλλη καλύτερη από αυτή.
Και για μας τους χριστιανούς, δεν υπάρχει άλλο καλύτερο πνευματικό όπλο από τον Σταυρόν κατά του διαβόλου και των οπαδών του.
Ο Σταυρός για εμάς τους Ορθοδόξους είναι σύμβολο θυσίας, αυταπαρνήσεως, νίκης και θριάμβου
Ο Χριστός όταν μίλησε περί θυσίας, τον όρο σταυρό χρησιμοποίησε:
Ας δούμε εδώ: Ματθ. ΙΣΤ. 24. «Τότε ο Ιησούς είπε προς τους μαθητάς αυτού, Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, άς απαρνηθή εαυτόν, και άς σηκώση τον σταυρόν αυτού και άς με ακολουθή».
Ο Σταυρός είναι φονικό όπλο, μόνον για τον σατανά και τα όργανά του.
Η αγιαστική δύναμη του Σταυρού πηγάζει αποκλειστικά από την θυσία του Εσταυρωμένου.
Το Ιουδαϊκό θυσιαστήριο, εκεί που θυσιάζονταν μόσχοι και τράγοι ήταν άγιον λέει ο Χριστός.
Ας δούμε κι εδώ: Ματθ. ΚΓ΄ 18-19. «Και όστις ομόση εν τω θυσιατηρίω, …..ή το αγιάζον το δώρον;».
Ο Σταυρός, που ήταν το υπέρτατον θυσιαστήριον, όπου πάνω του θυσιάστηκε ο αναμάρτητος Χριστός και που βάφτηκε με το πανάγιον Αίμα του, δεν είναι άγιον; Ο Σταυρός αγιάστηκε από το πανάγιον Αίμα του Χριστού και έγινε το φοβερώτερο πνευματικό όπλο κατά του διαβόλου.
Έχετε δεί πως ουρλιάζουν οι δαιμονισμένοι, όταν αντικρύζουν τον Σταυρό;
Σε λίγο καιρό, θα έχουμε τα σημεία του Υιού του ανθρώπου, που θα εμφανιστεί την Δευτέρα Παρουσία: Διαβάστε εδώ: Ματθ. ΚΔ΄ 24 . «Διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι………και τους εκλεκτούς».
Διαβάστε εδώ: Ματθ. ΚΔ΄ 30. «Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού……και δόξης πολλής». Θα προηγηθούν τα σημεία της Δευτέρας Παρουσίας θα φανερωθεί το σημείο του Χριστού και θα έρθει με δύναμη και δόξα μεγάλη.
Ξέρετε ποιο θα είναι το σημείο του Υιού του ανθρώπου; Είναι ο Σταυρός το σημείο του Υιού του ανθρώπου και μάλιστα θα θρηνήσουν όλοι αυτοί που δεν τον δέχθηκαν για Σωτήρα τους, αυτοί που τον βλασφημούν, αυτοί που τον συκοφαντούν, διότι θα έρθει ως κριτής και όχι ως λυτρωτής.
Μόνο η νύμφη του Χριστού η Ορθόδοξος Εκκλησία τον περιμένει: Όταν αποφασίσει, θα έλθει μετά δυνάμεως και δόξης πολλής και θα τον δούν όλοι πάνω στην γή.
Διαβάστε εδώ: Ματθ. ΚΔ΄ 30. «και τότε φανήσεται το σημείον του υιού του ανθρώπου έν τω ουρανώ…»
Οι οργανώσεις του Διεθνούς Σιωνισμού μέχρι το 1931 παραδεχόταν και τιμούσαν τον Σταυρό και ξαφνικά μια ωραία πρωϊα …ανακάλυψαν ότι ήταν φονικό όργανο! Αν παραδείγματος χάριν ψάξετε τις κάτωθι «ΣΚΟΠΙΕΣ» θα δείτε στα εξώφυλλά τους τον Σταυρό με κορώνα και φωτοστέφανο!!! Και όχι μόνο αυτό. Είχαν και κονκάρδα στο πέτο του σακακιού τους!!! Ψάξτε και δείτε:
• ΣΚΟΠΙΑ 1η Οκτωβρίου 1931 αριθμός φύλλου 19 και
• ΣΚΟΠΙΑ 1ης Σεπτεμβρίου 1927 αριθμός φύλλου 17
Έγραφε τότε στα βιβλία της η Οργάνωση: «όποιος δεν τιμά τον σταυρό δεν έχει σωτηρία, διότι τον έχει πλανήσει ο διάβολος».Έχουν εξαφανίσει όλες τις παλιές εκδόσεις της «ΣΚΟΠΙΑΣ». Και γνωρίζετε γιατί; Διότι οι διακηρύξεις των παλαιών εκδόσεων της «ΣΚΟΠΙΑΣ» είναι αντίθετες με τις διακηρύξεις των νέων εκδόσεων της «ΣΚΟΠΙΑΣ».
Δεν διαβάζουν όμως το Δευτερονόμιο ΚΑ΄ 22-23 «Εάν δε γένηται έν τινι αμαρτία κρίμα θανάτου και αποθάνη και κρεμάσητε αυτόν επί ξύλου, ού κοιμηθήσεται το σώμα αυτού επί του ξύλου, αλλά ταφή θάψετε αυτό έν τη ημέρα εκείνη, ότι κεκατηραμένος υπό Θεού πάς κρεμάμενος επί ξύλου.…».
Εδώ λέει ότι είναι καταραμένος ο κρεμάμενος επί ξύλου, αλλά όχι εξ αιτίας του ξύλου, αλλά εξ αιτίας του αμαρτήματος που διέπραξε ο κρεμάμενος. Δεν είναι καταραμένος κάποιος εξ’ αιτίας του ξύλου, διότι είναι σαν να λέμε ότι ο Θεός έφτιαξε καταραμένα ξύλα. Ο Θεός όμως «τα πάντα εν σοφία εποίησεν».
Καταραμένος είναι αυτός που διέπραξε αμάρτημα άξιο θανάτου και καταδικάστηκε σε θάνατον. Καταραμένοι ήταν και οι μοιχοί, που τους φόνευαν δια λιθοβολισμού και οι βλάσφημοι. Τι πρέπει να πούμε ότι ήταν καταραμένες οι πέτρες; Όχι βέβαια, αλλά ήταν καταραμένοι οι μοιχοί και οι βλάσφημοι λόγω μοιχείας η λόγω βλασφημίας.
Εδώ λοιπόν τίθεται ένα ερώτημα.
Ένας αθώος, που καταδικάστηκε σε θάνατο - λόγω πλάνης της δικαιοσύνης και της αδικίας του κόσμου - είναι καταραμένος ενώπιον του Θεού; Ασφαλώς όχι, διότι αν το παραδεχτούμε αυτό τότε πέφτουμε σε άλλη πλάνη, ότι ήταν πραγματικά καταραμένος και ο Χριστός.
Επίσης ας δούμε εδώ: Γαλατ. Γ΄ 13. «Ο Χριστός εξηγόρασεν…, επικατάρατος πάς ο κρεμάμενος επί ξύλου».
Έγινε λέει η Αγία Γραφή υπέρ ημών κατάρα, όχι όμως εξ αιτίας του ξύλου του Σταυρού, ούτε για δικές του αμαρτίες, διότι ήταν αναμάρτητος, αλλά εξ αιτίας των δικών μας αμαρτιών. Οι αιρετικοί χωρίς να το καταλαβαίνουν πέφτουν σε αυτή την βλασφημία, ότι είναι πραγματικά καταραμένος ο Χριστός. Δεν τολμούν όμως να το ομολογήσουν και τα φορτώνουν όλα στον Σταυρό.
Ας δούμε κι εδώ: Φιλιπ. Γ΄ 18. «Διότι περιπατούσι πολλοί, τους οποίους σας έλεγον πολλάκις, τώρα δε και κλαίων λέγω, ότι είναι εχθροί του Σταυρού του Χριστού».Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι αυτοί που μάχονται τον Σταυρό, είναι εχθροί του Σταυρού τους οποίους κλαίει και θρηνεί.
Ας δούμε κι εδώ: Α΄ Κορινθ. Α΄ 18. «Ο λόγος γάρ ο του σταυρού τοίς μεν απολλυμένοις μωρία εστι, τοίς δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού έστι».…»
Ας δούμε κι εδώ: Α΄ Κορινθ. Α΄ 23. «Ημείς δε κηρύττουμεν Χριστόν εσταυρωμένον, είς μέν τους Ιουδαίους σκάνδαλον, είς δε τους Έλληνας μωρίαν». Εμείς οι Ορθόδοξοι, όταν κάνουμε τον σταυρό μας ομολογούμε και κηρύττουμε Ιησούν Χριστόν Εσταυρωμένον.
Ας δούμε κι εδώ: Ματθ. Ι΄ 32-33. «Πάς λοιπόν όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω ομολογήσει…….Όστις δε με αρνηθή έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω αρνηθή αυτόν και εγώ έμπροσθεν του Πατρός μου του έν ουρανοίς».
Όποιος αρνηθεί να με ομολογήσει ενώπιον τον ανθρώπων, θα τον αρνηθώ και εγώ ενώπιον του Πατρός μου του εν Ουρανοίς.
Ας δούμε κι εδώ: Ματθ. Ε΄ 11-12. «Μακάριοι είσθε, όταν σας ονειδίσωσι και διώξωσι, και………ούτως εδίωξαν τους προφήτας τους πρό υμών». Μακάριοι, λέει ότι είμαστε, αν μας κατηγορούν ένεκεν του Χριστού και Θεού.
Ας δούμε κι εδώ: Γαλατ. ΣΤ΄ 14. «Είς εμέ δε μη γένοιτο να καυχώμαι, εί μη είς τον σταυρόν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, διά του οποίου ο κόσμος εσταυρώθη ως προς εμέ, και εγώ ως προς τον κόσμον». Καυχώμαι λέει ο Απόστολος για το σταυρό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο Σταυρός είναι ομολογία πίστεως και άρνηση του Σταυρού, είναι και άρνηση του Εσταυρωμένου.
Λένε πάλι οι αιρετικοί: Μα εκεί πάνω στο σταυρό σταύρωσαν τον Χριστό, πως μπορώ εγώ να αγαπήσω τον Σταυρό που σταύρωσαν τον Χριστό; Εσύ αγαπάς το όπλο που σκότωσε τον πατέρα σου; Όχι βέβαια. Τότε πώς αγαπάς τον Σταυρό που σταύρωσαν τον Χριστό;
Και τους απαντάμε: Εσύ καταδικάζεις το όπλο που σκότωσε τον πατέρα σου και αθωώνεις τον φονιά που πήρε το όπλο που σκότωσε τον πατέρα σου; Μήπως σηκώθηκε μόνο του το όπλο και σκότωσε τον πατέρα σου; Τα φορτώνετε όλα στον Σταυρό και αθωώνετε τους σταυρωτές του Χριστού. Αθωώνετε αυτούς που φώναζαν: «άρον άρον σταύρωσον αυτόν». Αυτοί είναι αθώοι;
Θα σας φέρω ένα παράδειγμα.
Έχω ένα τούβλο. Για καλό το έφτιαξε το εργοστάσιο ή για κακό; Για καλό φυσικά.
Αν σας φέρω το τούβλο στο κεφάλι και στο σπάσω, θα φταίει το τούβλο ή εγώ; Ρωτάω και θέλω απάντηση, αν θα πάμε στο δικαστήριο, θα …δικάσουν το τούβλο και εμένα θα με αθωώσουν;
Απαντάνε οι αιρετικοί: Εσένα θα δικάσουν.
Εσείς όμως καταδικάζετε τον Σταυρό και αθωώνετε τους σταυρωτές του Χριστού.
Μη βλέπετε μόνο την σταύρωση. Δείτε και την Ανάσταση, την νίκη, τον θρίαμβο.
Πάνω στον Σταυρό, ποιος ήταν ο νικητής και ποιος ο νικημένος;
Απαντάνε οι αιρετικοί: Ο Χριστός ήταν ο νικητής και ο σατανάς ήταν ο ηττημένος.
Σωστά τους λέμε. Το λέει και η προφητεία: Γενεσ. Γ΄ 15. «Και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου ….και σύ θέλεις κεντήσει την πτέρνα αυτού».
Ο σατανάς με τα όργανά του ανέβασαν τον Χριστό πάνω στον Σταυρό, αλλά ο Χριστός όμως επάνω στον Σταυρό θριάμβευσε, συνέτριψε τους εχθρούς του και παρέδωσε τον Σταυρό στα χέρια των οπαδών του, ως πνευματικό πλέον όπλο και όχι υλικό, κατά του διαβόλου και των οπαδών αυτού.
Εσείς σε ποια παράταξη ανήκετε τους ρωτάμε; Στου νικητή ή του ηττημένου; Ποιόν κλαίτε από τους δύο; Τον νικητή ή τον νικημένο;
Σας φέρνουμε κι ένα άλλο παράδειγμα. Μπαίνει σπίτι σας ένας ληστής με ένα όπλο να σας σκοτώσει χωρίς να τον έχετε προκαλέσει πρίν. Εσείς ειρηνικός άνθρωπος, δίκαιος, άοπλος μπαίνετε στην μάχη και προσπαθώντας να τον αφοπλίσετε με το δικό του όπλο. Πάνω στην συμπλοκή τον σκοτώνετε, όπως έκανε και ο Δαυίδ τον Γολιάθ: Α Βασιλ. Σαμουήλ ΙΖ΄ 45-51. «και είπε Δαυίδ……..και έφυγον».
Θα το απεχθάνεστε εσείς αυτό το όπλο;
Θα το τιμήσετε, όπως τιμάει το έθνος τα καριοφύλια του 1821 ή
Θα το τιμήσετε, όπως τίμησε και ο Δαυίδ την ρομφαία του Γολιάθ;
Μας ξαναρωτάνε οι αιρετικοί: Μα είναι σωστό να έχετε μέσα στους Ναούς τον Σταυρό;
Τους απαντάμε: Μάλλον δεν μελετάτε σωστά και δεν γνωρίζετε την Αγία Γραφή.
Δείτε: Βασιλ. Σαμουήλ ΚΑ΄ 8-9. «....Καί είπεν ο ιερεύς…Και είπεν Δαβίδ……δός μοι αυτήν».
Με την ρομφαία του Γολιάθ, ο Δαυίδ αποκεφάλισε τον Γολιάθ και η ρομφαία αυτή έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Φιλισταίων. Πριν το θάνατο του Γολιάθ η ρομφαία ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Ισραηλιτών.
Έτσι και ο Σταυρός του Χριστού:
• Όταν ήταν στα χέρια των σταυρωτών του Κυρίου ήταν ο φόβος των Χριστιανών.
• Όταν όμως ο Χριστός αφόπλισε τον σατανά και του συνέτριψε την κεφαλή και παρέδωσε τον Σταυρό στα χέρια των Χριστιανών, ο Σταυρός έγινε ο φόβος και ο τρόμος του σατανά και των οπαδών του.
Ο Δαυίδ, μετά τον αποκεφαλισμό του Γολιάθ, δεν πέταξε την ρομφαία ως φονικό όπλο, παρ’ όλο που ήταν βαμμένη με ειδωλολατρικό αίμα, αλλά την καθάρισε , την τύλιξε με καθαρό ύφασμα, την παρέδωσε στον ιερέα και την τοποθέτησε μέσα στον Ναό του Σολομώντος, τιμής ένεκεν. Όταν μετά από καιρό χρειάστηκε ο Δαυίδ όπλο, την ζήτησε από τον ιερέα, του τόνισε ότι δεν υπάρχει άλλη καλύτερη από αυτή.
Και για μας τους χριστιανούς, δεν υπάρχει άλλο καλύτερο πνευματικό όπλο από τον Σταυρόν κατά του διαβόλου και των οπαδών του.
Ο Σταυρός για εμάς τους Ορθοδόξους είναι σύμβολο θυσίας, αυταπαρνήσεως, νίκης και θριάμβου
Ο Χριστός όταν μίλησε περί θυσίας, τον όρο σταυρό χρησιμοποίησε:
Ας δούμε εδώ: Ματθ. ΙΣΤ. 24. «Τότε ο Ιησούς είπε προς τους μαθητάς αυτού, Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, άς απαρνηθή εαυτόν, και άς σηκώση τον σταυρόν αυτού και άς με ακολουθή».
Ο Σταυρός είναι φονικό όπλο, μόνον για τον σατανά και τα όργανά του.
Η αγιαστική δύναμη του Σταυρού πηγάζει αποκλειστικά από την θυσία του Εσταυρωμένου.
Το Ιουδαϊκό θυσιαστήριο, εκεί που θυσιάζονταν μόσχοι και τράγοι ήταν άγιον λέει ο Χριστός.
Ας δούμε κι εδώ: Ματθ. ΚΓ΄ 18-19. «Και όστις ομόση εν τω θυσιατηρίω, …..ή το αγιάζον το δώρον;».
Ο Σταυρός, που ήταν το υπέρτατον θυσιαστήριον, όπου πάνω του θυσιάστηκε ο αναμάρτητος Χριστός και που βάφτηκε με το πανάγιον Αίμα του, δεν είναι άγιον; Ο Σταυρός αγιάστηκε από το πανάγιον Αίμα του Χριστού και έγινε το φοβερώτερο πνευματικό όπλο κατά του διαβόλου.
Έχετε δεί πως ουρλιάζουν οι δαιμονισμένοι, όταν αντικρύζουν τον Σταυρό;
Σε λίγο καιρό, θα έχουμε τα σημεία του Υιού του ανθρώπου, που θα εμφανιστεί την Δευτέρα Παρουσία: Διαβάστε εδώ: Ματθ. ΚΔ΄ 24 . «Διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι………και τους εκλεκτούς».
Διαβάστε εδώ: Ματθ. ΚΔ΄ 30. «Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού……και δόξης πολλής». Θα προηγηθούν τα σημεία της Δευτέρας Παρουσίας θα φανερωθεί το σημείο του Χριστού και θα έρθει με δύναμη και δόξα μεγάλη.
Ξέρετε ποιο θα είναι το σημείο του Υιού του ανθρώπου; Είναι ο Σταυρός το σημείο του Υιού του ανθρώπου και μάλιστα θα θρηνήσουν όλοι αυτοί που δεν τον δέχθηκαν για Σωτήρα τους, αυτοί που τον βλασφημούν, αυτοί που τον συκοφαντούν, διότι θα έρθει ως κριτής και όχι ως λυτρωτής.
Μόνο η νύμφη του Χριστού η Ορθόδοξος Εκκλησία τον περιμένει: Όταν αποφασίσει, θα έλθει μετά δυνάμεως και δόξης πολλής και θα τον δούν όλοι πάνω στην γή.
Διαβάστε εδώ: Ματθ. ΚΔ΄ 30. «και τότε φανήσεται το σημείον του υιού του ανθρώπου έν τω ουρανώ…»
Οι οργανώσεις του Διεθνούς Σιωνισμού μέχρι το 1931 παραδεχόταν και τιμούσαν τον Σταυρό και ξαφνικά μια ωραία πρωϊα …ανακάλυψαν ότι ήταν φονικό όργανο! Αν παραδείγματος χάριν ψάξετε τις κάτωθι «ΣΚΟΠΙΕΣ» θα δείτε στα εξώφυλλά τους τον Σταυρό με κορώνα και φωτοστέφανο!!! Και όχι μόνο αυτό. Είχαν και κονκάρδα στο πέτο του σακακιού τους!!! Ψάξτε και δείτε:
• ΣΚΟΠΙΑ 1η Οκτωβρίου 1931 αριθμός φύλλου 19 και
• ΣΚΟΠΙΑ 1ης Σεπτεμβρίου 1927 αριθμός φύλλου 17
Έγραφε τότε στα βιβλία της η Οργάνωση: «όποιος δεν τιμά τον σταυρό δεν έχει σωτηρία, διότι τον έχει πλανήσει ο διάβολος».Έχουν εξαφανίσει όλες τις παλιές εκδόσεις της «ΣΚΟΠΙΑΣ». Και γνωρίζετε γιατί; Διότι οι διακηρύξεις των παλαιών εκδόσεων της «ΣΚΟΠΙΑΣ» είναι αντίθετες με τις διακηρύξεις των νέων εκδόσεων της «ΣΚΟΠΙΑΣ».
