Δεν πρέπει να απελπιζόμαστε

Επιτέλους τέλος σε όλους τους χλιαρούς με τη μειωμένη πίστη, αδιάφορους, δυσάρεστους, αρνητές, απελπισμένους, αποκρουστικούς ψυχολογικούς τύπους, τους... γκρινιάρηδες:

·         Που έχουν το σύνδρομο του ανικανοποίητου.

·         Που παντού και σ’ όλους βρίσκουν πάντα λάθη, παραλείψεις.

·         Που τους φταινε όλα και όλοι και

·         Που - ασεβώς και βλασφήμως - γογγύζουν κατά του... Θεού, προσβάλλοντας την Αγάπη Του και αγνοώντας την Πρόνοιά Του!!!

Για τα καλά, δεν έχουν να πουν ούτε έναν καλό λόγο, διότι δεν τα παρατηρούν. Η ευαισθησία τους εξαντλείται μόνον στις ατελείωτες μεμψιμοιρίες τις οποίες έχουν σαν μοιρολόι. Δημιουργούν μικροεπεισόδια, που φέρνουν δυσφορία, γκρίνια, άγχος και δυστυχία και συνέχεια «τα βάζουν» με το Θεό. Μπορεί η λαϊκή παροιμία να είναι σοφή και να λέει:  «Η γκρίνια σπίτια διαλύει κι αντρόγυνα χωρίζει», αλλά οι γκρινιάρηδες, δεν είναι σε θέση να φιλοσοφούν. Τα δικά τους βάσανα, τα θεωρούν χειρότερα από όλα τα άλλα. Τα παραδείγματα πολλά:

·         Ο φτωχός κατηγορεί τη φτώχεια του.

·         Ο πλούσιος στενοχωρείται, διότι «έχει πολλά» στο μυαλό του.

·         Ο άνεργος είναι σε άσχημη κατάσταση, διότι δεν έχει δουλειά.

·         Ο εργαζόμενος αναθεματίζει αυτόν, που εφεύρε τη δουλειά, διότι δε μπορεί να ξυπνήσει μία μέρα το μεσημέρι.

·         Ο υγιής τεμπέλης θα ήθελε να είναι σε κρεβάτι... νοσοκομείου, να ξεκουράζεται.

·         Ο ασθενής γκρινιάζει, που έχει συνέχεια, προβλήματα υγείας

·         Ο αδύνατος γκρινιάζει, που δεν έχει μερικά κιλά παραπάνω.

·         Ο χοντρός δυσφορεί, διότι είναι δυσκίνητος.

·         Ο άτεκνος θεωρεί φοβερή την ατεκνία.

·         Ο πολύτεκνος κατηγορεί την πολυτεκνία.

·         Αυτός που έχει ένα παιδί, θεωρεί τον εαυτό του, σαν να μην έχει... κανένα.

·         Αυτός που έχει ωραία γυναίκα, θεωρεί ότι είναι το χειρότερο, που του έχει συμβεί, διότι η κατάσταση είναι γεμάτη από καχυποψίες κι επιβουλές.

·         Αυτός που έχει άσχημη γυναίκα διαμαρτύρεται, διότι η κατάσταση είναι αηδιαστική.

·         Ο στρατιώτης αισθάνεται κόπο και κίνδυνο.

·         Ο κυβερνήτης αισθάνεται, ότι έχει τεράστιες ευθύνες, που τον ταλαιπωρούν.

·         Ο παντρεμένος θέλει να είναι ελεύθερος.

·         Ο ελεύθερος θέλει ν’ αποκτήσει σπίτι, γυναίκα και παιδιά.

·         Ο έμπορος μακαρίζει τον γεωργό για την ασφάλεια.

·         Ο γεωργός μακαρίζει τον έμπορο για τον πλούτο.

·         Αυτός που έχει σπίτι στην πόλη, μακαρίζει αυτόν που ζει στο χωριό, με τον καθαρό αέρα

·         Αυτός που ζει μόνος του στο χωριό και στερείται την ζωή της πόλης, μακαρίζει τον «πρωτευουσιάνο».

Επειδή τους λείπει η αυτογνωσία, γκρινιάζουν για όσα βλέπουν στους άλλους - αντί να ερευνούν τον εαυτόν τους και να γκρινιάζουν με τον εαυτόν τους - όλοι κλαινε τη μοίρα τους και ταλαιπωρούν και τον εαυτόν τους και τους άλλους, διότι αυτό το κλάμα, γίνεται παράπονο και φλυαρία, η οποία φλυαρία, είναι πάντα πολύ ενοχλητική. Αν όλοι οι γκρινιάρηδες έβλεπαν κατάματα τον εαυτόν τους στον καθρέπτη, όχι μόνο δε θα είχαν να ασχοληθούν με τους άλλους, αλλά ούτε θα τολμούσαν, να τους κατακρίνουν με τα παράπονά τους και τη συνεχή φλυαρία τους.

Αν πρέπει να έχουμε παράπονα, τότε αυτά τα παράπονα, πρέπει να στραφούν προς τον εαυτό μας. Η καλύτερη λειτουργία της αυτογνωσίας, είναι η αυτομεμψία, ή αληθινή λειτουργία ελευθερίας, που μπορεί να ελέγχει κανείς τον εαυτόν του και να έχει το θάρρος, να τον κατηγορεί και να τον ταπεινώσει. Τότε η αυτομεμψία, δεν είναι γκρίνια και κλάμα, ούτε αθυμία και κατάθλιψη, αλλά μια θαρραλέα ομολογία σφαλμάτων και αμαρτημάτων, ένα στοιχείο αυθεντικής μετάνοιας, ένας εθελούσιος υπαρξιακός αυτομηδενισμός, μια εκούσια συντριβή του εγωισμού και της αυτοπροβολής. Με γκρίνιες και γογγυσμούς, δεν στεριώνει ποτέ η οικογενειακή, η επαγγελματική και η κοινωνική ειρήνη - που τόσο πολύ - έχουμε ανάγκη.

Ας νοηματοδοτήσουμε λοιπόν - όλοι οι γκρινιάρηδες - την υπαρξιακή μας προβληματικότητα και ας γεμίσουμε την καρδιά μας με πνεύμα Χριστού.