Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν άγχος και
πολλές φορές ενοχές όταν δεν καταφέρνουν να ικανοποιήσουν τους ανθρώπους
γύρω τους. Το κάνουν άραγε από πραγματική ανάγκη ή μήπως καθοδηγούνται
από υποσυνείδητες ανασφάλειες; Μήπως δηλαδή στην προσπάθεια τους να
ικανοποιήσουν τα θέλω των άλλων, προσπαθούν να αποσπάσουν κάποια μπράβο,
τα όποια θα τονώσουν την αυτοπεποίθησή τους;
Οι άνθρωποι που είναι πάντα πρόθυμοι στο
να καλύψουν τις ανάγκες των άλλων δυσκολεύονται να πουν σε κάποιον όχι,
γιατί πιστεύουν πως αν δε το κάνουν θα τον απογοητεύσουν. Το θέμα όμως
αυτό δημιουργεί χειρότερα προβλήματα, από το να πει κανείς «όχι, δεν
μπορώ να το κάνω αυτό». Το άτομο που πιέζεται να εξυπηρετήσει τους
άλλους, νιώθει συχνά ματαιοδοξία και αδικία. Πιστεύει πως είναι δέσμιο
στο να υπηρετεί τις ανάγκες των γύρω του σε βάρος των δικών του
επιθυμιών.
Πώς επιλέγει κανείς να παίξει το ρόλο του «θύματος»;
Συνήθως, το πρόβλημα πηγάζει από την
παιδική ηλικία. Τα παιδιά που είχαν ως κίνητρο να ικανοποιούν και να
ευχαριστούν τους γονείς τους, προσπαθώντας να είναι καλοί μαθητές ή
υπάκουα παιδιά, αυτό θα μάθουν να κάνουν και αργότερα. Σιγά σιγά ο φόβος
της απογοήτευσης μετατρέπεται σε φόβο της απόρριψης. Στο σημείο αυτό
είναι που το άτομο αρχίζει να βιώνει κάτι πολύ επώδυνο και καταστροφικό.
Αν δεν κάνω τι χάρη αυτή στον άντρα μου ή στα παιδιά μου, τότε δεν θα
μ΄αγαπούν πια; ή δεν θα με εκτιμούν;
Πώς μπορεί να κοιτάξει τον εαυτό του;
Πρέπει πρώτα να μάθει να εκτιμά τον
εαυτό του, για να σε εκτιμήσουν οι άλλοι. Πρέπει να κάνει την αρχή με
μικρές ανταμοιβές από σένα για σένα ή κάνοντας πράγματα που το
ευχαριστούν. Να ξεκινήσει να λέει όχι σε θέματα που δεν έχουν μεγάλη
σημασία π.χ. να αρνηθεί μια έξοδο αν το πρόγραμμα του είναι φορτωμένο.
Τέλος, να πρέπει να θυμάται πως «όταν δίνεις πρέπει και να παίρνεις».
Για να τα καταφέρει, θα πρέπει να φροντίσει να γνωστοποιεί τις ανάγκες
του ακόμα και τις πιο μικρές.
Να θυμάστε πως η αγάπη κάποιου για τους άλλους, ξεκινά από τον εαυτό του.
