Υπήρξαν κάτι σκοτεινές νύχτες της ψυχής μου, που μου έφερναν σκέψεις στο μυαλό, όπως:
- «Ο έρωτας δεν μπορεί να διαρκεί για πάντα»
- «Η αγάπη είναι μια τσιχλόφουσκα, μια πιπίλα, για όσους δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια»
- «Η ευτυχία είναι παραμύθι για την παραπλάνηση του πλήθους» και
- «Η ζωή, αχ αυτή η ζωή είναι μόνο για να ταλαιπωρούμαστε! Μόνο δυσκολίες, μόνο πίκρα. Τίποτα δεν είναι δικό μου, όλα ανήκουν σε άλλους, κι αυτό το λένε ζωή! Αυτό είναι μαυρίλα. Ο θάνατος φαντάζει πιο απολαυστικός από αυτή τη διαρκή ταλαιπωρία».
Εκείνες τις δύσκολες ώρες, που ένιωθα πως πεθαίνω, τελικά, ΑΦΕΘΗΚΑ! Γιατί, πρώτα πρέπει να πεθάνεις, για να
ξαναγεννηθείς σε μια υπέροχη ζωή, που όλα φαντάζουν υπέροχα, γιατί έτσι
έχεις μάθει πλέον να βλέπεις τα πάντα γύρω σου.
Εκεί που το λίγο είναι πολύ γιατί το εκτιμάς που το έχεις και το αγαπάς επειδή σου έχει δοθεί.
Εκεί που η αγάπη είναι αιώνιο αγαθό κι εσύ το μοιράζεσαι απλόχερα με όλους!
Εκεί που ο έρωτας κρατάει, για όσο εμείς θέλουμε να τον τρέφουμε, εκεί που ο έρωτας υπάρχει παντού, ακόμη και σε εκείνα τα ελαττώματα μας, που μας κάνουν τόσο ξεχωριστούς.
Εκεί που η συντροφικότητα γίνεται μια αγκαλιά που ανοίγει για να σε δεχτεί, για να τη θρέψεις με την παρουσία σου.
Εκεί που το χέρι απλώνεται με στοργή και γλυκύτητα για να σε σηκώσει όταν πέφτεις.
Εκεί που το δέσιμο της ψυχής, σε κάνει να μοιράζεσαι τα πάντα, με την ίδια άνεση που οι σκέψεις ξεπροβάλουν μέσα από το υποσυνείδητό σου, με μορφή ερωτήσεων.
Εκεί που η αγάπη είναι αιώνιο αγαθό κι εσύ το μοιράζεσαι απλόχερα με όλους!
Εκεί που ο έρωτας κρατάει, για όσο εμείς θέλουμε να τον τρέφουμε, εκεί που ο έρωτας υπάρχει παντού, ακόμη και σε εκείνα τα ελαττώματα μας, που μας κάνουν τόσο ξεχωριστούς.
Εκεί που η συντροφικότητα γίνεται μια αγκαλιά που ανοίγει για να σε δεχτεί, για να τη θρέψεις με την παρουσία σου.
Εκεί που το χέρι απλώνεται με στοργή και γλυκύτητα για να σε σηκώσει όταν πέφτεις.
Εκεί που το δέσιμο της ψυχής, σε κάνει να μοιράζεσαι τα πάντα, με την ίδια άνεση που οι σκέψεις ξεπροβάλουν μέσα από το υποσυνείδητό σου, με μορφή ερωτήσεων.
Αλλά……….Αλλά πρώτα, πρέπει να πεθάνεις! Κι αφού πεθάνεις και ξαναγεννηθείς, τότε μπορείς να εκπαιδευτείς, να βλέπεις την αγάπη παντού γύρω σου. Τότε, μπορείς να δεις ότι, τίποτα δεν έχει αρχή ούτε τέλος και ότι, όλα είναι άπειρα και αιώνια, όπως είσαι κι εσύ.
Και τότε, είπα στον εαυτό μου
«Μόλις ξημέρωσε μια καινούργια μέρα για σένα! Απόλαυσε την καινούργια σου ζωή, γιατί κάθε στιγμή της είναι απλά, ΥΠΕΡΟΧΗ!!!»
«Μόλις ξημέρωσε μια καινούργια μέρα για σένα! Απόλαυσε την καινούργια σου ζωή, γιατί κάθε στιγμή της είναι απλά, ΥΠΕΡΟΧΗ!!!»
