Πολύ συχνά αναρωτιέμαι γιατί οι άνθρωποι
ασχολούνται περισσότερο με πράγματα καθημερινής “διεκπεραίωσης” και
λιγότερο με το πώς θα ξεχωρίσει η δική τους δουλειά από τις δουλειές των
υπολοίπων επαγγελματιών του ίδιου χώρου.
Δηλαδή, καταναλώνουν το χρόνο τους
επαναλαμβάνοντας καθιερωμένες πράξεις, ανακυκλώνοντας διαρκώς τα
“αυτονόητα”, χωρίς να τους απασχολεί το πρόβλημα της δημιουργίας μιας
ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ εικόνας για την εταιρία τους, μιας εικόνας που θα έχει
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ δικά της χρώματα και μια εντελώς ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ιδέα!
Οι Ινδιάνοι της Αμερικής, τότε που είχαν
πάει εκεί οι κονκισταδόροι και τους έβαζαν να κουβαλάνε τις προμήθειες
στα μονοπάτια της ζούγκλας, έκαναν κάθε τόσο στάση για να ξεκινήσουν
πάλι μετά από λίγο. Τους ρώτησαν, λοιπόν, οι ξένοι, γιατί το κάνουν
αυτό; Τόσο εύκολα, άραγε, κουράζονται; Εκείνοι τότε απάντησαν: “Δεν
είναι από κούραση. Σταματάμε για να μας προλαβαίνει η ψυχή μας!”
Αυτή η ιστορία έρχεται στο μυαλό μου κάθε φορά που βλέπω ανθρώπους και
εταιρίες εγκλωβισμένους στο φαύλο κύκλο της καθημερινής λειτουργίας, του
άγχους να τα προλάβουν όλα, να κερδίσουν περισσότερα…
Η “τέχνη της αφαίρεσης” είναι πολύ
σημαντική και όποιος κατέχει τα μυστικά της και έχει τη δύναμη να τα
εφαρμόσει είναι πολλαπλά κερδισμένος!
Κάποτε κάποιος μου είχε πει ότι δεν είχε
χρόνο να δει την οικογένειά του και αποφάσισε να την βάλει στο
καθημερινό του πρόγραμμα ως …project! Βρήκε μία “λύση”, αλλά την ουσία
του προβλήματος δεν την άγγιξε!
Κι άλλη μια ιστορία:
Κάποιος “ψαγμένος” άνθρωπος ταξίδευε σε
διάφορες χώρες με σκοπό να βρει όσο μπορεί περισσότερους σοφούς για να
πάρει από αυτούς γνώσεις. Κάποτε επισκέφθηκε έναν τέτοιο σοφό, ο οποίος
ήταν σε ένα μικρό δωμάτιο, χωρίς έπιπλα, με ελάχιστα αντικείμενα
τριγύρω… Τον ρώτησε λοιπόν ο ταξιδιώτης, πώς μπορεί και ζει με τόσα λίγα
πράγματα; Εκείνος, αντί απάντησης, του έκανε το ίδιο ερώτημα. “Δεν έχω
πολλά πράγματα, γιατί εγώ είμαι περαστικός”… είπε ο ταξιδιώτης. “Κι εγώ”
είπε ο σοφός, “περαστικός είμαι”!..
Περιορίστε, φίλοι, τις πολλές
δραστηριότητες. Δώστε σημασία στην ποιότητα του χρόνου και όχι στην
ποσότητα.
