Μια φορά κι έναν καιρό, ένας φανατικός
ινδουιστής ιερέας με γκριζωπή γενειάδα και άγριο πρόσωπο λειτουργούσε σε
έναν ναό. Ήταν απίστευτα δογματικός, όπως είχε διδαχθεί από τον
αποθανόντα δάσκαλό του. Έχοντας αναλάβει έναν πλούσιο ναό,
είχε αποδώσει όλη του την καλή τύχη στην χάρη του δασκάλου του και είχε
ορκιστεί να διδάξει τους δικούς του μαθητές με την ίδια αυστηρή
πειθαρχία και τυφλή υπακοή.
Κάθε μέρα απευθυνόταν στο εκκλησίασμά
του με στεντόρεια φωνή και τους προέτρεπε να τον υπακούν. Με την
αχαλίνωτη φαντασία του, περιέγραφε τις φλόγες του Άδη να καταπίνουν
όλους τους πνευματικούς διαφωνούντες. Όντας αδαής, δεν του άρεσε να
αμφισβητούν τις πεποιθήσεις και τις διδαχές του. Ειδικότερα, αντιπαθούσε
τους ευφυείς μαθητές επειδή τα αναπόδεικτα δόγματά του έλιωναν σαν
βούτυρο μπροστά στις φλόγες των φωτεινών μυαλών τους. Επειδή οι ευφυείς
μαθητές μπορούσαν να δουν μέσα από την φανερά κενή ψυχή του, τους
αποκαλούσε “άπιστους”.
Παρ’ όλα αυτά, ο αδαής ιερέας ήταν μια
προσωπικότητα αρκετά μαγνητική ώστε να προσελκύσει μια ομάδα παρόμοιων
αγράμματων ανθρώπων και άλλων σκληροπυρηνικών θρησκόληπτων, οι οποίοι
ήταν έτοιμοι να λιθοβολήσουν οποιονδήποτε εξέφραζε κάποια σοφή άποψη,
ώστε να τον κάνουν να σιωπήσει.
Σιγά-σιγά ο ιερέας βρέθηκε να είναι ο
υπερήφανος ηγέτης μιας ομάδας ανόητων που δεν έκαναν τίποτε άλλο από το
να συμφωνούν μαζί του. Μια ημέρα, οι μαθητές του τον ρώτησαν:
- “Τιμημένε
δάσκαλε, μπορείς σε παρακαλούμε να μας δείξεις τον αληθινό δρόμο της
προσευχής και της απόλυτα σωστής μεθόδου επικοινωνίας με τον Θεό;”
Ο ιερέας σίγουρος πως δεν θα
αντιμετώπιζε αμφισβητήσεις από τους ακολούθους του, απάντησε -“Αγαπημένα
μου παιδιά, αυτό είναι εύκολο. Θα σας μάθω πώς να προσεύχεστε και να
επικοινωνείτε με τον θεό, φτάνει να κάνετε ακριβώς ό,τι κι εγώ”.
Οι μαθητές απάντησαν με μια φωνή:
-Ο Θεός να σε έχει καλά μεγάλε δάσκαλε. Σου
υποσχόμαστε πως θα κάνουμε ακριβώς ό,τι κι εσύ μέχρι να πεθάνουμε,
φτάνει να μας διδάξεις”.
Ο ιερέας ένευσε και είπε:
- “Εντάξει
παιδιά μου. Ακολουθήστε με στον ναό και καθίστε γύρω μου. Έπειτα να
κάνετε ό,τι θα κάνω κι εγώ”.
Ο ιερέας κάθισε σε ένα μαξιλάρι στο μέσον
του ναού, το οποίο φωτιζόταν μόνο από τον πρωινό ήλιο. Οι δογματικοί
μαθητές κάθισαν γύρω του με αφοσίωση, έτοιμοι να κάνουν ό,τι θα έκανε ο
δάσκαλός τους.
Ο ιερέας ανακάθισε και είπε:
-“Καθίστε με
την πλάτη ίσια”.
Οι διακόσιοι μαθητές φώναξαν:
-“Καθίστε με την πλάτη
ίσια”.
Ο ιερέας, βλέποντας αυτήν την επίδειξη ανοησίας κοίταξε γύρω του
και οι μαθητές βλέποντάς τον να το κάνει αυτό, κοίταξαν κι εκείνοι
τριγύρω. Απογοητευμένος ο ιερέας έκλεισε τα μάτια του και προσευχήθηκε.
“Ω, Πνεύμα, καλοκάγαθε Κύριε”. Όλοι οι μαθητές έκλεισαν τα μάτια και
φώναξαν με μια φωνή: “Ω, Πνεύμα, καλοκάγαθε Κύριε”.
Ο ιερέας αναφώνησε:
-“Καλοκάγαθε Κύριε
του Σύμπαντος, ευλόγησέ μας με την γνώση που θα μας κάνει να σε
υπακούμε”.
Οι μαθητές, με μεγάλη αφοσίωση, επανέλαβαν τα λόγια που είπε ο
ιερέας. Εκείνος, νιώθοντας ένα ρεύμα αέρα που ερχόταν από το ανοιχτό
παράθυρο, αισθάνθηκε ένα γαργάλημα στον λαιμό του.
Πριν συνεχίσει την
προσευχή του, έβηξε. Όλοι οι μαθητές έβηξαν επίσης.
Ο ιερέας είχε μείνει
εμβρόντητος από την συμπεριφορά των μαθητών του, που ήταν αποτέλεσμα
της εκπαίδευσής τους.
Καθώς έβηξε ξανά και φταρνίστηκε, όλοι
οι μαθητές έβηξαν και φταρνίστηκαν επίσης.
Ο δάσκαλος, έξαλλος από θυμό
φώναξε:
-“Σκάστε ηλίθιοι! Μην βήχετε και μην με μιμείστε!”
Οι μαθητές
φώναξαν όλοι μαζί:
-“Σκάστε ηλίθιοι! Μην βήχετε και μεν με μιμείστε!”
Ο ιερέας μαινόμενος, σηκώθηκε όρθιος και
ούρλιαξε:
-“Αυτή η ανοησία πρέπει να σταματήσει”.
Τα διακόσια
αποτελέσματα της δικής του εκπαίδευσης σηκώθηκαν και φώναξαν:
-“Αυτή η
ανοησία πρέπει να σταματήσει”.
Ο ιερέας, τώρα πια εκτός εαυτού,
ξεχνώντας την αξιοπρέπεια της θέσης του, χαστούκισε δυνατά έναν μαθητή.
Οι διακόσιοι ακόλουθοί του, ακολουθώντας την κίνησή του, άρχισαν να
χαστουκίζουν ο ένας τον άλλον, αλλά και τον δάσκαλο, μέχρι που τα
μάγουλά τους έγιναν κόκκινα της φωτιάς.
Ο ιερέας, τρελός από θυμό και με το
πρόσωπό του κόκκινο από τα χαστούκια, βγήκε τρέχοντας από τον ναό
φωνάζοντας, “Νερό, νερό!”
Οι μαθητές τον ακολούθησαν φωνάζοντας κι
αυτοί, “Νερό, νερό!” εξακολουθώντας να χαστουκίζονται.
Ο δάσκαλος, μην βρίσκοντας άλλον τρόπο
να ξεφύγει, πήδηξε μέσα στο πηγάδι για να ανακουφίσει τα μάγουλά του που
έκαιγαν. Καταλαβαίνετε τι ακολούθησε. Οι διακόσιοι πιστοί μαθητές πήδηξαν μέσα
στο πηγάδι πάνω στον δάσκαλο και πνίγηκαν όλοι.
***
Η ιστορία αυτή έχει διπλό μήνυμα.
Πρώτον, δείχνει γιατί οι φανατικοί θρησκόληπτοι, οι οποίοι ακολουθούν
αναπόδεικτες πεποιθήσεις, τελικά θα πνιγούν όλοι μαζί στον ίδιο λάκκο
άγνοιας όπως οι τυφλοί που ακολουθούν έναν άλλον τυφλό. Οι αδαείς
μαθητές δεν πρέπει να προσκολλώνται σε αδαείς πνευματικούς δασκάλους,
επειδή θα τραβούν ο ένας τον άλλον στο πηγάδι της άγνοιας.
Το δεύτερο μήνυμα έχει σχέση με την επιρροή του ασυνείδητού σας, το οποίο μπορεί να σας βασανίζει με κακές συνήθειες.
Ξέρετε πως οι ασυνείδητες συνήθειές σας
είναι σας ορδές νεαρών ανόητων, οι οποίοι μιμούνται τον ιερέα των
λανθασμένων κρίσεών σας; Αν ενεργήσετε λανθασμένα, το υποσυνείδητό σας
μιμείται την λανθασμένη ενέργεια που έκανε ο συνειδητός νους σας και την
επαναλαμβάνει μέχρι αυτή η λανθασμένη ενέργεια να γίνει κακή συνήθεια.
Το υποσυνείδητό σας είναι ο τυφλός μίμος του συνειδητού νου σας. Αν ο
συνειδητός νους σας γίνει δογματικός και παράλογος, όπως ο ιερέας της
ιστορίας, τότε το υποσυνείδητό σας θα κάνει το ίδιο. Ένα δογματικό
υποσυνείδητο ενισχύει το δόγμα του συνειδητού νου.
Αν ο ιερέας της ιστορίας ήταν σοφός, δεν
θα είχε προσελκύσει αδαείς μίμους μαθητές και δεν θα είχε πεθάνει. Ένας
σοφός συνειδητός νους χτίζει ένα σοφό υποσυνείδητο. Το σοφό
υποσυνείδητο με την σειρά του, ενισχύει τον ήδη σοφό συνειδητό νου.
Η παραπάνω ιστορία δείχνει πως πρέπει να
είστε συνεχώς σε επαγρύπνηση όσον αφορά το πώς εκπαιδεύετε τον
συνειδητό νου σας. Οι καλές συνήθειες εξασφαλίζουν την εύκολη απόδοση
των καλών ενεργειών, ενώ οι κακές συνήθειες σας αναγκάζουν να κάνετε
κακό παρά την θέλησή σας.
Γι’ αυτό να είστε προσεκτικοί τι θα επιλέξετε
να κάνετε συνειδητά, προσέχοντας μήπως δημιουργήσετε κακές συνήθειες
μέσω της δύναμης του υποσυνείδητού σας.
