Αξιοπρέπεια

Ένας άνθρωπος κάποτε ζούσε μέσα σε τρομερή φτώχεια. Φορούσε κουρελιασμένα ρούχα που τα διόρθωνε μόνος του. Παρηγοριόταν λέγοντας τραγουδιστά τα εξής λόγια: "Ζω μονάχα με ψωμί και νερό, μόλις και μετά βίας έχω κάτι να φορέσω, κι όμως είμαι ικανοποιημένος, γιατί μου είναι πιο εύκολο να υπομείνω το φορτίο της δυστυχίας, παρά το φορτίο της μομφής". 

Κάποιος τον άκουσε να τραγουδάει και του είπε: "Πηγαίνετε στη γειτονική πόλη. Εκεί θα βρείτε ένα γενναιόδωρο άνθρωπο που του αρέσει να μοιράζει τη γενναιοδωρία του σε όλους τους ανθρώπους. Μόλις αντιληφθεί πόσο φτωχός είστε, θα θεωρήσει καθήκον του και τιμή του να σας συνδράμει".

"Ο Θεός να με φυλάει", απάντησε ο φτωχός. "Καλύτερα να πεθάνω μέσα στην αθλιότητα, παρά να την εκθέτω ενώπιον των άλλων. Καλύτερα να φοράω κουρέλια και να κατοικώ κάτω από τη στέγη της υπομονής, παρά να ικετεύω τους πλούσιους. 

Δεν είναι αλήθεια ότι μέσα από τα μαρτύρια της κόλασης φτάνει κανείς στον παράδεισο;"