Όταν έρθει μέσα σου η ακηδεία, η μελαγχολία, νομίζεις πως δεν θα επανέλθεις ποτέ.
Οι απαντήσεις έρχονται σαν εκπλήξεις, αν ξέρεις να περιμένεις.
Τα θέλουμε όλα γρήγορα και χάνουμε την αρετή της υπομονής
Ρώτησαν ένα γέροντα πως φανερώνεται η Χαρις και του απάντησαν πως φαίνεται στην υπομονή σου.
Βιαζόμαστε να γνωρίσουμε τον Θεό, ενώ δεν έχουμε τις προϋποθέσεις.
Θέλουμε να γνωρίσουμε τον Θεό, ενώ δεν βλέπουμε τις απλές καθημερινές χαρές
Θέλουμε να ακούσουμε την φωνή του Θεού, ενώ δεν ακούμε την φωνή του συνανθρώπου μας. Ενώ δεν ακούμε τις δικές μας χαρές.
Μια καρκινοπαθής είπε πως μόνο μετά τον καρκίνο μπόρεσα να εκτιμήσω το αεράκι στο πρόσωπο μου.
Όταν δεν είσαι έτοιμος να αναγνωρίσεις τις απλές χαρές της ζωής τότε ούτε τα σπουδαία και τα μεγάλα θα αναγνωρίσεις.
Είμαστε αυτοκαταστροφικοί. Διώχνουμε όλα τα καλά πράγματα απο την ζωή μας.
Αισθανόμαστε ένοχοι όταν τα πράγματα γίνονται καλά.
Θέλουμε να την Χάρη μηχανικά.
Ο Θεός όμως, είναι Πρόσωπο, δεν είναι “ανώτερη δύναμη”, όπως νομίζουν στις αιρέσεις η στις ανατολικές θρησκείες.
Με μία “δύναμη” δεν μπορώ να αναπτύξω διάλογο η επαφή.
Οταν μιλάμε για σχέση με τον Θεό μιλάμε για έναν Θεό που συνάπτει σχέσεις μέ τον κάθε άνθρωπο.
Απο την στιγμή που θεωρείς τον άλλο δεδομένο σε μία σχέση τον έχασες.
Οταν η σχέση είναι κάτι στατικό και βέβαιο διαλύεται.
Η σχέση με τον Θεό είναι ζωντανή .
Με τον Θεό παίζουμε ένα ΚΡΥΦΤΟΥΛΙ. Κρύβεται, εμφανίζεται, κρυβόμαστε εμφανιζόμαστε.
Ο Θεός ανατρέπει τις αξίες μας.
Αισθανόμαστε πολλές φορές ορφανοί, μόνοι.
Όταν κάποιος προσπαθεί να συνδεθεί με τον Θεό (με Εκκλησιασμό, Κοινωνία κτλ) αισθάνεται πολλές φορές ότι ο Θεός δεν τον ακούει.
Βλέπουμε πολλά βάσανα και δυστυχίες ορισμένους και εμείς και απορούμε.
Είναι δυνατόν να λείπει ο Θεός;
