-Δάσκαλε, επιθυμώ
να αλλάξω!
-Δεν το νομίζω!
Προσδοκάς μου λες την αλλαγή, αλλά δεν είσαι έτοιμος με τίποτα να εγκαταλείψεις
τις παλιές σου ιδέες, τις πεποιθήσεις σου και τον τρόπο που έχεις συνηθίσει να
ζεις.
Αντίθετα, κάθε
φορά που προσεγγίζεις το καινούριο, χρησιμοποιείς όλη τη δύναμη που έχεις, για
να το απορρίψεις, να το κατακρίνεις, και να δικαιώσεις μέσα σου πως η αλλαγή
αυτή είναι μια ουτοπία, αφού δεν γίνεται να συμβεί ενώ ταυτόχρονα δεν θα
επηρεάζει εσένα, αλλά μόνο τους άλλους.
Επιθυμείς λες να
αλλάξεις, αλλά δεν είσαι έτοιμος να αφήσεις πίσω σου το παλαιό σου κορμί και να
βαδίσεις ως νέος άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους. Έχεις αγκιστρωθεί στο γνωστό
σου, και το υπερασπίζεσαι με τη ζωή σου, έστω και αν έτσι, δεν ζεις τη ζωή σου.
Τα πρώτα άνθη,
όταν ολοκληρώσουν το ρόλο της ομορφιάς τους, γέρνουν και πεθαίνουν, αφήνοντας
χώρο στα νέα, μεγαλύτερα και ομορφότερα άνθη να ευωδιάσουν.
Το ίδιο θα έπρεπε
να γίνεται και με τις ιδέες μας. Είναι χρήσιμες όταν γεννιούνται, αλλά δεν
χρειάζεται να φύγουμε από τη ζωή με τις παιδικές μας ιδέες.
