Μη σε ξεγελά η άσφαλτος, θυμήσου ότι στη διαδρομή έσφαλες κι από εκεί έμαθες να προσανατολίζεσαι. Χάθηκες πολλές φορές, μα άλλες τόσες αντίκρυσες εικόνες εκπληκτικές και γνώρισες ανθρώπους που δεν περίμενες ότι θα γνώριζες ποτέ. Έναν δρόμο ψάχνουμε όλοι κατά βάθος, φτάνει να πάρουμε την απόφαση, να ανοίξουμε την πόρτα και να βγούμε έξω. Δεν είναι η μοναξιά ο λόγος που ψυχραγκαλιάζεις την αδράνεια των τεσσάρων τοίχων, αλλά το αποτέλεσμα. Ακολούθησε την ομορφιά που, αβίαστα και ανιδιοτελώς, σε καλεί να συμμεριστείς.
Πουλιά που κελαηδούν το πρωί, ενοχλητικές κόρνες από βιαστικούς εργαζομένους, σκυλιά που παν κι έρχονται, πλανόδιοι μουσικοί, ζευγαράκια που δεν συγκρατιούνται… Στο άκουσμα της λέξης σου ‘ρχονται στο μυαλό οι τόσες βόλτες που ‘χεις κάνει, τα ταξίδια, οι φίλοι, τα πιόματα και μετά η σιγή που επικρατεί, όταν οι περισσότεροι μπαίνουν μέσα. Εικόνες άλλες άσχημες, άλλες όμορφες, μα πέρα ως πέρα αληθινές. Η ζωή είναι εκεί έξω και το ξέρεις. Στον δρόμο βρίσκεται, άλλες φορές θα τη δεις να σου χαμογελά κι άλλες να σου κουνά το δάχτυλο, μα και στις δυο περιπτώσεις θα περπατάει στο πλάι σου.
