O
θάνατος,
είναι ένα τραγικό γεγονός.
Πρέπει
να τον φοβόμαστε όμως;
Ο θάνατος, είναι ευεργεσία του Θεού προς τον άνθρωπο!!!
Η
πίστη μας στον Χριστό-Λυτρωτή μας
οδηγεί να αντιμετωπίζουμε τον θάνατο με κάποια ηρεμία.
Ο
θάνατος, είναι η συνέπεια της αμαρτίας και της αποστασίας
του από τον Θεό.
Ο
άνθρωπος αποστρέφεται τον θάνατο,
διότι ο Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο
για να πεθαίνει.
Η
επιθανάτια αγωνία είναι η γεμάτη χαρά προσπάθεια που κάνει η ψυχή
να ελευθερωθεί και να τρέξει στον Κύριο.
Ο ύπνος,
είναι ένας μικρός θάνατος κι ο θάνατος ένας μεγάλος ύπνος.
Ο Διογένης κορόϊδευε
τους ματαιόδοξους εκείνους, που
ετοίμαζαν φανταχτερούς τάφους και μαυσωλεία, για μετά τον θάνατό τους.
-Καλά εσύ, τον ρώτησαν κάποτε, που θέλεις να σε θάψουμε όταν πεθάνεις;
-Πουθενά, τους
απάντησε. Να με αφήσετε εδώ μπροστά
στο πιθάρι μου.
-Μα θα σε φάνε τα σκυλιά, του είπαν.
-Ε… τότε βάλτε μου ένα ραβδί!!! να τα διώχνω.
-Μα δεν θα καταλαβαίνεις
ότι σε τρώνε…
-Ε! λοιπόν αφού δεν θα
καταλαβαίνω, αφήστε με να με φάνε.
Γιατί στενοχωριέστε;
Ο θάνατος είναι μισητός στους ανθρώπους σε όλες του τις μορφές, αλλά
πιο
τρομερό είναι να πεθαίνει κανείς από πείνα.
Και
αν δεν θα μπορούσατε να κάνετε αλλιώς,
να προτιμήσετε καλλίτερα ένα φρικτό
τέλος, παρά μια φρίκη χωρίς τέλος.
Αν θέλεις να μη ξεχαστείς
από τους ανθρώπους αμέσως μόλις
πεθάνεις:
·
ή γράψε πράγματα που αξίζουν να διαβαστούν
·
ή κάνε πράξεις που αξίζει να γραφτούν.
