Να τα δέχεστε και να τα υπομένετε όλα σαν σταυρό (Άγιος Λουκάς Κριμαίας)

Υπάρχουν διάφοροι σταυροί. Υπάρχουν σταυροί, που έχουν εξαιρετικά μεγάλο βάρος, όπως οι σταυροί των Αγίων μαρτύρων, των Οσίων και των μεγάλων Ιεραρχών. 

Τέτοιοι σταυροί προορίζονται από τον Θεό για τους λίγους και εκλεκτούς Του, για τους οποίους γνωρίζει ότι είναι αρκετά ισχυροί και μπορούν να σηκώσουν και τον πιο βαρύ σταυρό.

Για μας όμως, τους αδύναμους Χριστιανούς, που δίνουμε λίγη προσοχή στην πνευματική ζωή και είμαστε γεμάτοι πάθη και επιθυμίες της σάρκας, ο Θεός προετοίμασε πολύ πιο ελαφρούς σταυρούς.

Ποιος είναι Χριστιανός;

Η Χριστιανική πίστη, έχει σαφή και ξεκαθαρισμένα δόγματα, έχει και σαφή και ξεκαθαρισμένη πορεία που οφείλουν να ακολουθούν οι πιστοί της.

Σήμερα πολλοί αλλόθρησκοι υποστηρίζουν ότι είναι Χριστιανοί. Όμως το κριτήριο για να γίνει αποδεκτός ένας τέτοιος ισχυρισμός, είναι κατ αρχήν, το πόσο προσκολλημένοι είναι οι άνθρωποι αυτοί στους λόγους του Χριστού και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, και το κατά πόσον μπορούν να αποδείξουν την έγκυρη διαδοχή τους από τους αποστόλους.

Αν και διαδοχή από τους αποστόλους μπορούν να αξιώσουν πολλοί, από όλους αυτούς μόνο

Επιστημονική ένδειξη για την ύπαρξη Δημιουργού τής ζωής

Η εντροπία του σύμπαντος αυξάνεται συνεχώς. Σύμφωνα όμως με αυτή την υπόθεση, τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης, η εντροπία είχε την ελάχιστη τιμή της.

Γιατί άραγε η Μεγάλη Έκρηξη οργανώθηκε με τόσο μεγάλη ακρίβεια;

Ποιος παράγοντας την κατέστησε τόσο «ειδική»;

Και πώς είναι δυνατόν μία «έκρηξη» να έχει τόσο εντυπωσιακά χαμηλή εντροπία;

Η εντροπία, είναι (με απλά λόγια) η τάση ενός συστήματος να υποβαθμίζεται από κατάσταση τάξεως σε κατάσταση αταξίας, όλο και περισσότερο, μέχρι να είναι αδύνατον σε αυτό να παραχθεί έργο χωρίς εξωτερική επέμβαση.

Αυτό σημαίνει ότι όλα όσα υπάρχουν γύρω μας στο σύμπαν, προήλθαν από μία υψηλότερη κατάσταση τάξης στο σύμπαν, (όσον αφορά τη συνολική του κατάσταση και όχι τις επί μέρους), που διαρκώς υποβαθμίζεται σε καταστάσεις υψηλότερης εντροπίας χωρίς δυνατότητα αντιστροφής.

Αυτό επίσης σημαίνει ότι στο ξεκίνημά του το σύμπαν, ξεκίνησε από την ύψιστη κατάσταση τάξης, η οποία είναι εξαιρετικά απίθανο να υπάρξουν με βάση τούς νόμους τών πιθανοτήτων.

Το ακόλουθο απόσπασμα από άρθρο τού εξαιρετικού περιοδικού: "Περισκόπιο τής Επιστήμης", δίνει μια ιδέα τής απιθανότητας μιας τέτοιας αυθόρμητης κατάστασης, που για μεν τους απίστους είναι άλυτο μυστήριο, για δε τους πιστούς είναι μία από τις σοβαρότατες (και πλέον πιθανές) ενδείξεις για την ύπαρξη τού Δημιουργού:

"Συνήθως μας συναρπάζει το μέλλον και όχι το παρελθόν. Κάποιες φορές, όμως, και το παρελθόν είναι εξίσου αινιγματικό. Ας εξετάσουμε λοιπόν τη γέννηση του σύμπαντος από την οπτική της εντροπίας. Όπως προαναφέρθηκε, η τάξη που υπάρχει στο σύμπαν εξακολουθεί και είναι εντυπωσιακή ύστερα από 1010 έτη μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Και βέβαια, τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης η εντροπία ήταν ακόμα χαμηλότερη. Πόσο χαμηλή άραγε; Στο ερώτημα αυτό προσπάθησε να απαντήσει ο Roger Penrose. 

Ας θυμηθούμε ότι η πιθανότητα να συγκεντρωθούν τα μόρια του οξυγόνου σε μία γωνία του κουτιού ήταν:

1/1010000000000000000000000000.

Η αντίστοιχη πιθανότητα να δημιουργηθεί ένα σύμπαν από τη Μεγάλη Έκρηξη με τόσο χαμηλή εντροπία, όσο τελικά είχε, είναι:

1/101000000000000000... 000000000000.

Λόγω έλλειψης χώρου, διευκρινίζουμε τους αριθμούς: στην πρώτη περίπτωση τα μηδενικά της δύναμης είναι 24 ενώ στη δεύτερη 123! Όπως εξηγεί ο Penrose: «Πρόκειται για τρομακτικό αριθμό. Ακόμη κι αν προσπαθούσαμε να αντιστοιχίσουμε όλα τα ψηφία του αριθμού με τα πρωτόνια και τα νετρόνια που υπάρχουν στο σύμπαν, τα σωματίδια θα τελείωναν πολύ πριν γράψουμε ολόκληρο τον αριθμό».

Γιατί άραγε η Μεγάλη Έκρηξη οργανώθηκε με τέτοια εξαιρετική ακρίβεια; Ποιος παράγοντας την κατέστησε τόσο «ειδική»; Και πώς είναι δυνατόν μια «έκρηξη» να διαθέτει τόσο εντυπωσιακά χαμηλή εντροπία; Είναι άραγε μία ακόμη πλευρά της Ανθρωπικής Αρχής; Έχουν γίνει προσπάθειες να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, χωρίς όμως επιτυχία. Οι θεωρίες μας δεν επαρκούν ακόμα για να μας δώσουν τις πολυπόθητες εξηγήσεις".

Είμαστε στους έσχατους καιρούς;

Στους δύσκολους και ταραγμένους καιρούς μας υπάρχει γενικά και μια μικρή ισχυρή ομάδα ανθρώπων με κάποιες μεταφυσικές αναζητήσεις. Κάποιοι βρίσκουν τον Θεό ως ανάγκη, ως αποκούμπι και ως σχεδία. Συνήθως ο άνθρωπος βρίσκει ό,τι ψάχνει και τον συμφέρει. Δεν θέλει να κουραστεί και να μοχθήσει πολύ. Ικανοποιείται με πρόχειρες και εύκολες λύσεις. Έτσι, μερικές φορές τη θρησκευτικότητά του εξαντλεί σε τυπικές υποχρεώσεις, δίχως κανένα κόστος. Άλλοτε παρασύρεται από επιτήδειους δασκάλους, που εκμεταλλεύονται τον θείο πόθο του με το να του προσφέρουν προϊόντα απελευθερωτικά, χαρούμενα, χαλαρωτικά και άκοπα.

Στην αναζήτηση αυτή εντάσσεται μια έντονη δαιμονολογία, αντιχριστολογία και εσχατολογία, που δυστυχώς τοποθετείται σε λαθεμένες βάσεις. Υπερβολές, καθορισμός ημερομηνιών του τέλους του κόσμου, αναφορές περί της γεννήσεως του αντίχριστου και λοιπά δημιουργούν τρόμο και φόβο στις ψυχές των χριστιανών, που δεν είναι το πρέπον και το ζητούμενο. Μερικοί μιλούν περισσότερο για τον αντίχριστο και λιγότερο για τον Χριστό. Μόνιμη ασχολία τους είναι η ερμηνεία των καιρών. Αρκετοί σώφρονες και συνετοί ανησυχούν για τη μεγάλη ανησυχία των πιστών. Μόνιμη μέριμνά τους είναι κάθε είδηση που επιβεβαιώνει τις υποψίες τους. Δεν θεωρούμε φυσιολογική αυτή την υπερβολική αντίδραση.

Οι άνθρωποι άφησαν την πολεμική των αντίθεων παθών και την καλλιέργεια των ένθεων αρετών και ασχολούνται παθιασμένα ολημερίς με φαντασίες, φοβίες, δεισιδαιμονίες, τυχόν μαγείες που τους έκαναν, μην πήραν κατά λάθος κάποιον αριθμό. Λησμόνησαν τη μελέτη, την προσευχή, την αγαθοεργία, τη μετάνοια, τη μυστηριακή εκκλησιαστική ζωή και ταλαιπωρούνται με υποκειμενικές επεξηγήσεις και ξενόφερτες θεωρίες. Οι τοποθετήσεις αυτές απομακρύνουν από την ουσία, από τη βάση, από τη χαρά της πνευματικής ζωής και οδηγούν τον άνθρωπο σε ένα λαβύρινθο δαιμονιώδη, σκοτεινό.

Λέγοντας αυτά, δεν εννοούμε ότι δεν τρέχει τίποτε. Δεν μιλάμε για νοσηρό εφησυχασμό, για ραστώνη, παρασυρμό και αδιαφορία. Χρειάζεται οπωσδήποτε εγρήγορση, ορθοστασία, ανάταση, γενναιότητα, αντίσταση σε ό,τι ανίερο, αναληθές και άτιμο. Η ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου είναι κάτι πολύ σημαντικό και θα πρέπει παντού και πάντοτε να υπερασπίζεται με κάθε τρόπο. Όλο το ενδιαφέρον μας θα πρέπει να στραφεί σε ό,τι είναι ουσιαστικό, καίριο και αληθινό μόνο σε αυτά.

Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι φοβούνται να αντικρίσουν την αλήθεια, την εσωτερική τους γυμνότητα. Έτσι θέλουν να ασχολούνται με ό,τι δεν έχει προσωπικό κόστος.

Οι άνθρωποι σήμερα αγχώνονται μήπως δεν θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα κουταλοπήρουνά του, γιατί δεν θα έχουν τι να φάνε. Μαζεύουν τρόφιμα για τις δύσκολες ημέρες που έρχονται. Δεν έχουν ημερομηνία λήξεως; Με τι χαρά θα τα τρώνε και οι αδελφοί τους γύρω θα πεθάνουν της πείνας; Ο Χριστός δεν δίδαξε το "Πάτερ ημών"; Δεν λέει εκεί "και δος ημίν σήμερον"; Δηλαδή και οι χριστιανοί ενδιαφέρονται για τον παρά και τη μάσα μόνο; Έχει μεγάλη σημασία να δούμε καλά πού διοχετεύεται η αγωνιστικότητα των χριστιανών μας. Μη δίνουμε αφορμές γέλιου στους καραδοκούντες αθεόφοβους είρωνες, που τελευταία έχουν αρκετά αυξηθεί.

Κρινόμαστε από τις επιλογές μας. Έχουμε ευθύνη για τις επιλογές μας. Χρειάζεται απαραίτητα μελέτη, γνώση, εμπειρία, φώτιση και συμβουλή. Ας το ξαναπώ. Χρειάζεται ειλικρινής μετάνοια όλων, υγιής μεταστροφή, αλλαγή νου, τρόπου ζωής, νέα νοοτροπία, άλλος προορισμός, διαφορετικός στόχος, υψηλός σκοπός, νοηματισμένος βίος. Η τιμιότητα, η δικαιοσύνη, η ειλικρίνεια μπορούν να επιστρέψουν σε αυτόν τον ταλαίπωρο τόπο.

Αν η πολυσυζητημένη κάρτα του πολίτη στερεί τις ελευθερίες μας, δεν θα πρέπει φυσικά να την πάρουμε, υπακούοντας στις αποφάσεις της Εκκλησίας. Δεν θα πρέπει όμως συνεχώς να ζούμε με καχυποψίες, φαντασίες, υπερβολές, φανατισμούς, ακρότητες και φατρίες. Δεν είναι ορθός τρόπος πνευματικής ζωής ο φόβος, ο τρόμος, ο πανικός και ο αντιδραστικός ξεσηκωμός κατά πάντων.

Είμαστε σε έσχατους καιρούς; Ήλθαν τα σημεία των καιρών; Ο αντίχριστος σφραγίζει; Ήλθε το τέλος του κόσμου; Το του Θεού θα γίνει. Ο αρχαίος άγιος Σιλουανός έλεγε: "Ο ουρανός και η γη να ενωθούν δεν φοβάμαι". Ο Χριστός χαρίζει στους πιστούς αφοβία, αταραξία, ελπίδα, αισιοδοξία και χαρά. Η ηττοπάθεια, η κατήφεια, η απαισιοδοξία και η ακαταστασία δεν ανήκει ποτέ στους χριστιανούς.