Σήμερα πολλοί αλλόθρησκοι υποστηρίζουν ότι είναι Χριστιανοί. Όμως το κριτήριο για να γίνει αποδεκτός ένας τέτοιος ισχυρισμός, είναι κατ αρχήν, το πόσο προσκολλημένοι είναι οι άνθρωποι αυτοί στους λόγους του Χριστού και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, και το κατά πόσον μπορούν να αποδείξουν την έγκυρη διαδοχή τους από τους αποστόλους.
Αν και διαδοχή από τους αποστόλους μπορούν να αξιώσουν πολλοί, από όλους αυτούς μόνο
η Ορθόδοξη Εκκλησία όχι μόνο μπορεί να το αποδείξει, αλλά και έχει κρατήσει την Χριστιανική πίστη ανόθευτη, και αποδέχεται ανόθευτα τις Οικουμενικές Συνόδους. Κανείς δεν δικαιολογείται να αναφέρει αλλόθρησκους ως «Χριστιανούς», και να ρίχνει στην Ορθόδοξη Εκκλησία την ευθύνη για τα εγκλήματα αλλοθρήσκων, όπως είναι η Παπική Ιερά Εξέταση, οι φόνοι των Αριανών στην αρχαιότητα, όπως του Αλάριχου στην επικράτεια της Ρώμης.
Είναι όμως αλήθεια ότι αντιχριστιανική συμπεριφορά μπορεί να βρει κανείς σε κάθε χώρο, μια και οι φανατικοί δεν λείπουν από παντού. Βεβαίως τέτοια συμπεριφορά μπορεί να βρει κανείς ακόμα και σε ψευτο - Ορθοδόξους. Και η ιστορία έχει καταγράψει ελάχιστες οχλοκρατικές τέτοιες εκδηλώσεις τους που οδήγησαν σε εγκλήματα. Και λέω ψευτο - Ορθοδόξους, γιατί εδώ εντοπίζεται η σημαντική διαφορά:
Ένας Ορθόδοξος που θα συμπεριφερθεί με τέτοιο αντιχριστιανικό τρόπο προς κάποιον πλανημένο αδελφό του, κάθε άλλο παρά είναι Ορθόδοξος Χριστιανός. Αυτές είναι πράξεις αντιχριστιανικές, ΞΕΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ προς την Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία διδάσκει την αγάπη προς κάθε άνθρωπο, κυρίως προς τους πλανημένους Χριστιανούς.
Ο Ιησούς Χριστός είπε σαφώς: «ΑΓΑΠΑΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΑΣ» (Λουκάς 6/ς΄ 27). Είπε επίσης: «Εάν μείνετε στα δικά μου λόγια, τότε είσαστε αληθινά μαθηταί μου» (Ιωάννης 8/η΄ 31). Με βάση αυτά τα λόγια, ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ.
Και σήμερα, αν ανοίξουμε την εφημερίδα, θα δούμε πλήθος εγκλήματα από Χριστιανούς, και οι φυλακές είναι γεμάτες από ανθρώπους που η ταυτότητά τους γράφει: «Χριστιανός». ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ; Πώς θα χαρακτηριστούν Χριστιανοί, εφ’ όσον δεν τηρούν τα λόγια του Χριστού; Άρα λοιπόν, δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Χριστιανισμό για κακές ενέργειες που έκαναν κάποιοι ΨΕΥΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ στο όνομα του Χριστού. Και σίγουρα έγιναν πολλά έκτροπα στην ιστορία από φανατικούς ψευτοχριστιανούς, που ποτέ δεν εφάρμοσαν το λόγο του Χριστού, αλλά κινούνταν από τυφλό μίσος. Τι θα πούμε λοιπόν; Ότι φταίει ο Χριστός και η Χριστιανική πίστη, επειδή κάποιοι δεν ακολούθησαν τα λόγια Του και τη Χριστιανική πίστη; Είναι σαν να λες ότι φταίει η Ιατρική επιστήμη επειδή υπάρχουν και κομπογιαννίτες!
Όμως και αυτό ήταν αναμενόμενο και προφητευμένο ότι θα γίνει. Στην Αγία Γραφή μιλάει σαφέστατα για τους μελλοντικούς ψευτοχριστιανούς που θα εμφανίζονταν, «εξ αιτίας των οποίων η οδός της αληθείας θα βλασφημηθεί» (Β΄ Πέτρου 2/β΄ 2). Όμως δεν φταίει η οδός της αληθείας όταν κάποιοι την παραβαίνουν και συμπεριφέρονται αντιχριστιανικά. Πώς συμπεριφερόταν ο Χριστός στους αμαρτωλούς; Τον κατηγορούσαν ακριβώς επειδή συναναστρεφόταν μαζί τους! (Λουκάς 7/ζ΄ 34).
Άρα λοιπόν, αν και πράγματι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που ομολογούν Ορθοδοξία αλλά δεν την τηρούν, η πράξη αυτή βαρύνει όχι την Εκκλησία, αλλά ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ, που απέτυχαν να εφαρμόσουν την πίστη τού Χριστού.
Αυτά τα παραπάνω βέβαια, δεν σημαίνουν ότι οι Χριστιανοί είναι αλάθητοι, και αναμάρτητοι. Η φανέρωση της επίγειας Εκκλησίας, γίνεται στη στιγμή της Θείας Κοινωνίας. Και όλοι γνωρίζουμε, ότι όλοι αυτοί που βλέπουμε να κοινωνάνε, ακόμα και αν κοινωνάνε με πίστη, συχνά πέφτουν σε παραπτώματα, ακόμα και σε χονδροειδείς αμαρτίες. Δεν είναι άραγε αυτοί Χριστιανοί;
Απαντώντας σε αυτό, πρέπει να θυμόμαστε, ότι η Χριστιανική Εκκλησία, διακρίνει τρεις βαθμούς στη Χριστιανική οδό. Την "Κάθαρση", τον "Φωτισμό" και τη "Θέωση".
Και οι τρεις αυτές βαθμίδες, βρίσκονται στον ίδιο δρόμο, στη Χριστιανική οδό. Και ο στόχος της κάθε μιας από τις δύο πρώτες βαθμίδας, είναι η επόμενη. Ενώ η τρίτη, είναι η πιο προχωρημένη, που υπερβαίνει τον χώρο και το χρόνο, όπως και κάθε αμαρτία. Και οι τρεις βαθμίδες, έχουν στόχο την Ομοίωση με τον Χριστό. Και όσο πιο πίσω βρίσκεται κάποιος σε αυτή την οδό, τόσο πιο ευάλωτος είναι στους πειρασμούς και τις πτώσεις στην αμαρτία.
Αυτοί που βρίσκονται στην πρώτη βαθμίδα, είναι ακόμα δέσμιοι της αμαρτίας. Είναι δούλοι της αμαρτίας, ΑΛΛΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ να την ξεπεράσουν. Είναι πνευματικά νήπια, που ακόμα αγωνίζονται να σταθούν στα πόδια τους. Παρ' όλα αυτά, είναι δυνατόν κατά καιρούς να πέφτουν, και μετά να ξανασηκώνονται, και συνεχίζουν την πορεία, σε αυτή την κακοτράχαλη οδό της ζωής, που είναι γεμάτη με εμπόδια. Και κάθε πτώση, είναι αμαρτία, δηλαδή αστοχία. Αστοχία στην πορεία για την ομοίωση προς τον Χριστό.
Σε αυτούς που αγωνίζονται πραγματικά στο Χριστιανικό δρόμο, και δεν είναι εκεί απλώς περαστικοί, ή επειδή έτυχε να "γεννηθούν" από γονείς Χριστιανούς, το κριτήριο Χριστιανικότητας, δεν είναι η αναμαρτησία. Η αμαρτία είναι δεδομένη στην αρχή αυτού του δρόμου. Το κριτήριο είναι ΤΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΤΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ. Δεν είναι κριτήριο οι πτώσεις, για να πούμε αν κάποιος είναι ή δεν είναι Χριστιανός. Κριτήριο σχετικά με τις πτώσεις, είναι το αν ο άνθρωπος θα ξανασηκωθεί, και θα συνεχίσει τον αγώνα. "Ο δίκαιος, πέφτει επτάκις και σηκώνεται" (Παροιμίες 24/κδ΄ 16). Αυτό που τον κάνει δίκαιο, (και ας πέφτει), είναι το ότι σηκώνεται!!!
Χρειάζεται λοιπόν ισορροπία στο ποιον θα θεωρήσουμε Χριστιανό. Από τη μία, θα πρέπει ο άνθρωπος αυτός, να ανήκει στην Ορθόδοξη Εκκλησία τού Χριστού, να είναι μέτοχος της Θείας Ευχαριστίας, και να αγωνίζεται να ομοιάσει στον Χριστό. Αλλά από την άλλη, να μην ξεχνάμε, ότι σε κάθε δύσκολο δρόμο, υπάρχουν και πτώσεις. Όμως οι δίκαιοι, πάντα στο τέλος σηκώνονται!
