Κάποτε, ένα ζευγάρι μπήκε σε μια βάρκα και βγήκε στον ωκεανό.Κάποια στιγμή, ο άντρας άρχισε να ανοίγει μια τρύπα στον πάτο της βάρκας και η γυναίκα του κατάπληκτη του φώναξε: «Τι κάνεις; Σταμάτα αμέσως να τρυπάς τη βάρκα!».
Τότε ο άντρας της απάντησε: «Μην ανησυχείς, η τρύπα που κάνω είναι μόνο από την δική μου πλευρά».
Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα, φίλοι και εχθροί, γνωστοί και άγνωστοι. Εάν βυθιστεί η βάρκα θα βυθιστούμε όλοι μαζί.
Κάθε φορά που αδιαφορούμε για την αδικία που συντελείται στον συνάνθρωπό μας, είναι σαν να επιτρέπουμε να ανοίγει άλλη μια τρύπα στη κοινή μας βάρκα. Είναι όμως θέμα χρόνου να βυθιστούμε όλοι.
Μόνο όταν συνειδητοποιούσαμε ότι δεν είναι αλληλεγγύη ή “φιλανθρωπία” το να σεβαστούμε τον συνάνθρωπό μας και να συμπαρασταθούμε στον διπλανό μας, αλλά υποχρέωση για εμάς τους ίδιους, τότε μόνο, η κοινωνία μας θα έχει μια πραγματική ελπίδα.
