Όσοι δεν αξιοποίησαν τα προσόντα και τις δυνατότητες που τους χάρισαν οι θεοί κατά τη διάρκεια του βίου τους, πήγαιναν στον σκοτεινό Άδη, ενώ στο κατώτατο σημείο του, στα Τάρταρα δηλαδή, κατέληγαν όσοι είχαν διαπράξει σοβαρά εγκλήματα. Ανάσταση δεν προβλεπόταν, ώσπου ήλθε ο χριστιανισμός.
Ωστόσο, από την εποχή του κοσμισμού και του Νικολάι Φιοντόρωφ, 1 εδώ και περισσότερα από εκατόν είκοσι χρόνια, και οι μετανθρωπιστές υπόσχονται ακριβώς το ίδιο, αλλά μέσω τεχνολογίας αιχμής.
Κατά την αρχαιότητα, πριν την Ανάσταση του Ιησού Χριστού, υπήρξαν πολλές θεότητες που αναστήθηκαν. Παραδείγματα θεών που πέθαναν κατόπιν σταυρώσεως (αν και κάποιες ήταν «δενδρώσεις», κάρφωμα επάνω σε δένδρα ενώ άλλες ήταν δολοφονίες μέσω άλλου τρόπου), αλλά μετά αναστήθηκαν, είναι: ο Ορφέας – Βάκχος, ο Διόνυσος που στην Κρήτη λατρευόμενος ως Ζαγρεύς και τεμαχισθείς από τους Τιτάνες αναστήθηκε ως Ίακχος, ο Κρίσνα των Ινδών που σκοτώθηκε από τοξότες και δεν σταυρώθηκε, ο Άττις της Φρυγίας που αυτοευνουχίστηκε και γι’ αυτό οι ιερείς του ήταν ευνούχοι, ο Μίθρα, υιός του Άχουρα Μάσδα, του θεού του καλού των Περσών προκειμένου να νικήσει τον θεό του κακού Αριμάν, ο Όσιρις των Αιγυπτίων, σύζυγος της θεάς Ίσιδας που διαμελίστηκε και αναστήθηκε χάρη στις μαγείες του θεού Θωθ και της Ίσιδας κ.ά.
Ο τριαδικός Θεός, το ιερό βρέφος, η παρθένος Μητέρα, η σταύρωση και η ανάσταση είναι πανάρχαια θρησκευτικά αρχέτυπα και δεν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στον χριστιανισμό.
Ωστόσο, η τεράστια διαφορά μεταξύ της σταύρωσης και της ανάστασης όλων αυτών των θεοτήτων και του Ιησού Χριστού είναι πως όλοι αυτοί αναστήθηκαν από κάποια άλλη θεότητα, δεν ήταν οι ίδιοι ο μοναδικός ενσαρκωμένος Θεός, διότι τότε δεν θα είχαν την ανάγκη άλλου για να τους αναστήσει, ανήκαν σε πολυθεϊστικά συστήματα, δεν ήταν παρθενογέννητοι, είχαν σωματικά πάθη, αιμομεικτικές σχέσεις, δεν ανέστησαν υλικό σώμα, και τέλος, δεν προσφέρθηκαν εκουσίως για σταύρωση προκειμένου να άρουν τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, αλλά σταυρώθηκαν για άσχετους με αυτές λόγους.
Επιπλέον, συγκριτικά με όλες αυτές τις προγενέστερες αναστάσεις, είναι πως για πρώτη φορά στην Ιστορία της ανθρωπότητας, ο Ιησούς Χριστός, αναστήθηκε με την υπόσχεση της Δευτέρας Παρουσίας Του και της αιώνιας ζωής όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων που έζησαν ποτέ, το είδος της οποίας θα εξαρτηθεί από τις πράξεις τους όσο ζούσαν.
Πώς θα επιτευχθεί η Ανάσταση των νεκρών
Οι θεωρητικοί του μετανθρωπισμού ισχυρίζονται όμως ότι αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά τι πρεσβεύει η εσχατολογία του χριστιανισμού και το «μεταφράσουμε» με τεχνολογικούς όρους, στην εποχή μας η ανάσταση των νεκρών και μια κατάσταση μόνιμης αθανασίας, μπορεί επίσης να καταστεί εφικτή θεωρητικά υπό τις παρακάτω προϋποθέσεις:
• Όσον αφορά το άυλο (ψυχικό) μέρος του ατόμου, η αθανασία μπορεί να επιτευχθεί με τη ψηφιοποίηση της προσωπικότητάς του, δηλαδή με την μεταφόρτωση όλων των μνημών του εγκεφάλου του και των γνωρισμάτων του χαρακτήρα του (πληροφοριών) σε ηλεκτρονικό υπολογιστή και την αποθήκευσή τους.
• Όσον αφορά το υλικό (σωματικό) μέρος του ατόμου, η αθανασία μπορεί να επιτευχθεί με κλωνοποίηση του φυσικού σώματος που είχε σε νεαρή ηλικία, και την μετασκευή του σε βιονικό, φτιαγμένο από τεχνητά, άφθαρτα υλικά, ως πιστή αναπαράσταση του απωλεσθέντος φυσικού σώματος.
• Το σώμα του αναστημένου πλάσματος μπορεί να είναι τεχνητό, βιονικό, ή δεν είναι ανάγκη να αναδημιουργηθεί οπωσδήποτε ως υλικό, αλλά να ανασυσταθεί ως ψηφιακό και να προβάλλεται ως ολόγραμμα.
Μ’ άλλα λόγια, οι ευαγγελιστές του μετανθρωπισμού υποστηρίζουν την εξής υπόθεση: εφ’ όσον σύμφωνα με την κβαντική αρχαιολογία μπορούν να προσδιοριστούν οι ακριβείς χωροχρονικές συντεταγμένες κάθε όντος που έζησε ποτέ και τα πάντα στο σύμπαν είναι πληροφορία που δεν χάνεται, όταν οι απόγονοί μας του μέλλοντος ανακαλύψουν τον κώδικα (script) υπό τον οποίον λειτουργεί η πραγματικότητά μας, θα είναι σε θέση με κάποια τεχνολογία που ακόμα είναι άγνωστη, να εντοπίζουν και να ανασύρουν οποιαδήποτε πληροφορία από το Συμπαντικό Πεδίο (που άλλοι το ταυτίζουν με τα Ακασικά αρχεία). 2
Θα είναι δηλαδή ικανοί να εντοπίσουν όλα τα δημιουργήματα που έχουν υπάρξει ποτέ στον πλανήτη Γη (έμβια και άβια), να εξορύξουν και να μεταφέρουν όλες τις πληροφορίες που τα απαρτίζουν στην δική τους τομή χώρου, εκείνη του μέλλοντος, ανασυστημένες ως ολόγραμμα, που όπως περιγράφουν ορισμένοι Πατέρες του Χριστιανισμού, είναι και δεν είναι φυσικό σώμα.
Άνομες επιδιώξεις
Είναι όμως συμβατή μια τέτοια εξήγηση με την ύπαρξη ενός Άκτιστου Θεού και την oρθόδοξη χριστιανική θεολογία όπου η αιώνια ζωή επιτυγχάνεται «ελέω Θεού», με την Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού και όχι «ελέω ανθρώπου»;
Εκτός και αν αποδεχτούμε ως Μεσσία Ιησού Χριστό ένα τερατούργημα, τον θεοσοφικό-μετανθρωπιστικό Μεσσία της Lucis Trust και της Αλίκης Μπέιλι, ή την τεχνοδιάνοια Ιδιομορφία του Ρέι Κουρτσβάιλ της Google, ή του μαθηματικού ντεϊσμού και αναστηθέντες ανθρώπους τα …ολογράμματα του Ρώσου μεγιστάνα της «Πρωτοβουλίας 2045» Ντμίτρι Ιτσκώφ και του Έλον Μασκ της Neuralink.
Όπως θα διαβάσετε στο επόμενο κείμενο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, κατά την Ανάσταση Νεκρών που θα ακολουθήσει την Δευτέρα Παρουσία οι άνθρωποι θα έχουν όλοι την ίδια ηλικία, δεν θα γερνούν ποτέ, δεν θα έχουν αναπηρίες και ασθένειες και δεν θα υποφέρουν, τα δε σώματά τους θα είναι περίπου όπως ήταν.
Όταν περιγράφεται ευκρινώς ότι το σώμα δεν θα έχει ούτε ύλη, ούτε βάρος, ούτε όγκο και δεν θα καταλαμβάνει θέση μέσα στον χώρο, οι ομοιότητες με τα ολογράμματα που υπόσχονται οι μετανθρωπιστές γίνονται αναπόφευκτες.
Αν όμως υιοθετήσουμε την ερμηνεία των μετανθρωπιστών, θα πέσουμε στην παγίδα που επιδιώκουν να στήσουν με μαεστρία προκειμένου να προβληθούν ως οι νέοι σωτήρες της ανθρωπότητας, και ιδιαίτερα τη φήμη ότι ο μάνατζερ του μεγαλύτερου τεχνολογικού κολοσσού θα είναι ο επόμενος Μεσσίας που θα αναστήσει τους πάντες ως ολογράμματα – άβαταρ.
Ωστόσο, οι μετανθρωπιστές αδυνατούν να αντικρούσουν το αυτονόητο: ότι καμμία τεχνολογική εταιρεία, όση υπολογιστική ισχύ κι αν διαθέτουν οι υπολογιστές της, δεν μπορεί να προσφέρει ανάσταση ΟΛΩΝ των νεκρών και αιωνιότητα, διότι κάτι τέτοιο θα απαιτούσε άπειρη υπολογιστική ισχύ.
Απορρίπτοντας όμως την ανάσταση νεκρών και την Αιώνια Ζωή μέσω υπερεξελιγμένης τεχνολογίας, ελλείψει στιβαρών επιστημονικών αποδείξεων, οφείλουμε να ακολουθήσουμε μιαν άλλη ερμηνεία, που είναι αποδεκτή μέσω πίστεως.
Συνιστά λοιπόν μέγα λάθος να αποδεχτούμε μια στείρα, επιστημολογική και τεχνολογική ερμηνευτική, βασισμένη ξεκάθαρα στις τωρινές επιστημονικές ανακαλύψεις που είναι βέβαιο ότι πολύ σύντομα θα ανατραπούν ολοσχερώς, όπως συνέβη πάμπολλες φορές και με πάρα πολλές προηγούμενες.
Οι σημερινοί ευαγγελιστές του μετανθρωπισμού επιμένουν να ερμηνεύσουν την εσχατολογία των μονοθεϊστικών θρησκειών με τεχνολογικούς όρους.
Σε κάθε περίπτωση όμως, επειδή σήμερα η Ορθόδοξη πίστη βάλλεται λυσσωδώς από τα σκοτεινά ιερατεία της εξουσίας, θα ήταν ευχής έργον αν η Ορθόδοξη Εκκλησία διατύπωνε μια πιο επικαιροποιημένη ερμηνευτική, αντιστοιχίζοντας εύστοχα τις τελευταίες ανακαλύψεις της φυσικής και της κοσμολογίας με την Ορθόδοξη θεολογία.
Θα ήταν πεφωτισμένη πράξη αν ενημέρωνε και τον κατώτερο κλήρο γι’ αυτές, ώστε να μπορέσει να τις εκμεταλλευτεί προς όφελος της προώθησης και της υπεράσπισης της ορθόδοξης χριστιανικής πίστεως, καθώς σήμερα αποδεικνύεται ότι ο Ορθόδοξος χριστιανισμός είναι η μόνη θρησκεία στον κόσμο που μπορεί να καλύψει τις πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων του 21ου αιώνα.
Η Ανάσταση του σώματος σύμφωνα με την υπερβατική χριστιανική θεώρηση, νωπογραφία του Λούκα Σινιορέλι (παρεκκλήσι του San Brizio, Ούμπρια, Ιταλία, 1499-1502).
Ιδού λοιπόν τι θα συμβεί με τη ζωοποίηση των νεκρών σωμάτων, σύμφωνα με το βιβλίο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου με τίτλο «Η μετά Θάνατον ζωή», εκδ. Χρυσοπηγή, 2009:
[…] Για όσους επίσης αμφιβάλλουν περί της ζωοποιήσεως των νεκρών σωμάτων και μάλιστα των απ’ αιώνος κεκοιμημένων, υπάρχει το όραμα του προφήτου Ιεζεκιήλ, που ο προφήτης, λαμβάνοντας εντολή από τον Θεό να κηρύξει στα γυμνά οστά, κηρύττει και αμέσως τα οστά προσλαμβάνουν σάρκα και ψυχή· ζωοποιούνται και ανίστανται.
Είναι, επίσης ορθό και δίκαιο πριν από την Δευτέρα Παρουσία να προηγηθεί η Ανάσταση των σωμάτων, προκειμένου σώματα και ψυχές, μαζί να παρουσιαστούν ενώπιον του βήματος του αδεκάστου Κριτού, για να λάβουν την απάντηση στον τρόπο της ζωής που έζησαν από κοινού. Κι’ αυτό διότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ψυχή ή μόνο σώμα, είναι σώμα μαζί και ψυχή.
Ο Απ. Παύλος σαφώς μας πληροφορεί ότι θα βρεθούμε ενώπιον του Κριτού, με το σώμα μας, για να λάβει έκαστος την κρίση για όλα όσα έκανε. Μαζί έζησαν σώμα και ψυχή, μαζί και θα απολαύσουν τον Παράδεισο ή μαζί θα οδηγηθούν στην Κόλαση.
Μερικοί αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν να γίνει αυτή η ανάσταση, όταν το σώμα έχει διαλυθεί προ πολλού. Το σώμα αυτό θα αναστηθεί, διότι ανεστήθη το σώμα του Χριστού […] Ο ιερός Χρυσόστομος λέγει τα εξής: «Αν δεν ανασταίνεται το σώμα, τότε δεν ανασταίνεται ο άνθρωπος. Διότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ψυχή. Είναι ψυχή και σώμα. Αν λοιπόν, η ψυχή ανασταίνεται, κατά το μισό ο άνθρωπος ανασταίνεται και όχι ολόκληρος.
Άλλωστε, δεν κυριολεκτούμε όταν λέμε ότι ανασταίνεται η ψυχή, διότι μόνο το σώμα ανασταίνεται, αφού μόνον αυτό παραδίδεται στην φθορά […] Αυτή η ανάσταση θα γίνει, όπως λέγει ο Κλήμης Ρώμης, οπουδήποτε και αν έχουμε διασκορπισθεί, είτε στη θάλασσα, είτε στην ξηρά, είτε έχουμε κατασπαραχθεί από θηρία ή όρνεα, θα μας αναστήσει με τη δύναμή Του ο Θεός γιατί όλος ο κόσμος βρίσκεται στο χέρι Του […]
Πώς θα είναι τα «νέα» σώματα;
[…] Πώς θα είναι τα σώματά μας μετά την ανάστασή μας; Θα είναι όπως ήταν πριν από τον θάνατο ή όχι; Η απάντηση είναι ότι τα σώματά μας θα είναι κατά βάση τα ίδια όπως ήταν και πριν, αλλά με διαφορετικές ιδιότητες.
Ο Ιερός Χρυσόστομος, απαντώντας στο ερώτημα, λέγει, ότι το σώμα θα είναι το ίδιο, αλλά και δεν θα είναι το ίδιο. Ο όσιος Μακάριος λέγει ότι το σώμα μας μετά την ανάσταση θα διατηρεί την φύση του όπως ο σίδηρος, ο οποίος όταν πυρακτώνεται γίνεται κατακόκκινος, χωρίς, όμως, να πάψει να είναι σίδηρος.
Ο άγιος Θεόδωρος Μοψουεστίας δίνει μίαν άλλην εικόνα. Την εικόνα της άμμου και του γυαλιού. Όπως γνωρίζουμε, το γυαλί αποτελείται από την άμμο. Όμως, όταν γίνεται γυαλί, δεν είναι πλέον άμμος. Μεταξύ, λοιπόν, του προ της αναστάσεως σώματός μας και εκείνου το οποίο θα έχουμε μετά την ανάσταση, υπάρχει και ταυτότητα και διαφορά.
Μία διαφορά που πρέπει να καταγράψουμε είναι ότι το παλαιό σώμα είναι ενδεδυμένο
την φθορά, ενώ το νέο, την αφθαρσία. Το σώμα αυτό μετά την κοινή ανάσταση θα είναι αθάνατο […].
[…] Μπορούμε απ’ όλα αυτά να συναγάγουμε τις ιδιότητες, τις οποίες θα έχει το μετά την ανάσταση σώμα μας, με πρώτη εκείνη της αφθαρσίας.
Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, προσπαθώντας να προσεγγίσει αυτό το μυστήριο, χρησιμοποιεί την εικόνα του νερού. Το νερό, λέγει, άλλες ιδιότητες έχει όταν είναι υγρό, άλλες όταν είναι στερεό, και άλλες όταν είναι ατμός.
Και σε εμάς θα γίνει μία μεταποίηση. Επομένως, εφ’ όσον το σώμα μας θα έχει την ιδιότητα της αφθαρσίας, αυτό σημαίνει ότι δεν θα αρρωσταίνει, δεν θα πονά, δεν θα γερνά. Θα έχουμε δε όλοι μία ηλικία, όπως λέγει η παράδοση της Εκκλησίας μας, την οποία συναντούμε και στα υμνολογικά μας κείμενα.
Δεν θα έχουμε, με άλλα λόγια, τις αναπηρίες τις οποίες είχαμε στη ζωή αυτή, τις διάφορες ασθένειες, ούτε θα έχουμε και τα λεγόμενα «αδιάβλητα» πάθη, όπως, το ότι πεινάμε, διψάμε, κουραζόμαστε, έχουμε ανάγκη αναπαύσεως, το ότι πονάμε κ.λ.π.
Η δεύτερη ιδιότητα, ή της αθανασίας, σημαίνει ότι δεν θα πεθαίνουμε και θα είμαστε αιώνιοι. Το πρότυπό μας θα είναι το σώμα του Αναστημένου Χριστού. Μία τρίτη ιδιότητά μας είναι η μεταποίηση ή μεταμόρφωση του σώματός μας.
Το νέο σώμα θα είναι καλύτερο και ανώτερο του προηγουμένου. Δεν θα έχει ούτε ύλη, ούτε βάρος, δεν θα έχει όγκο, δεν θα καταλαμβάνει θέση μέσα στον χώρο. Όπως ο Κύριός μας είχε μεν σώμα, το οποίο οι μα- θητές έβλεπαν μετά την Ανάσταση, όμως το σώμα αυτό δεν τον εμπόδιζε να εισέρχεται στο δωμάτιο, που ήταν οι μαθητές, «κεκλεισμένων των θυρών» ή ακόμη δεν τον εμπόδιζε να βρίσκεται ταυτοχρόνως σε διάφορα σημεία, όπως επιβεβαιώνεται από τις μετά την Ανάσταση εμφανίσεις Του.
Οι ιδιότητες που θα έχει το καινούργιο σώμα μας θα είναι νέες ιδιότητες […] Το σώμα μας θα είναι ωραίο, με τα πρώην χαρακτηριστικά του. Οι σωματικές μας δε αναμνήσεις, θα γίνουν πνευματικές […] Δεν θα μας απασχολούν πλέον θέματα υλικά ή ηδονικά θέματα. Το σώμα μας ως πνευματικό, δεν θα έχει ανάγκη συντηρήσεως και τροφής […]
Βλέπουμε λοιπόν ότι η Ορθόδοξη χριστιανική θεολογία έχει σαφέστατη άποψη εφ’ όλων αυτών, που βεβαίως στηρίζεται στην πίστη και στη διόραση και όχι στην επιστήμη που διαρκώς ανατρέπεται. Κάθε φορά άλλωστε που οι άνθρωποι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τον Θεό και τις πράξεις Του με επιστημολογικούς όρους απέτυχαν οικτρά.
Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει ότι οι περιγραφές των αναστηθέντων του Μακαριστού Χριστόδουλου μοιάζουν ανησυχητικά με τα ψηφιακά ολογράμματα που υπόσχεται ο Ντμίτρι Ιτσκώφ, και όλοι οι γκουρού του μετανθρωπιστικού κινήματος.
Το ποια ερμηνεία θα υιοθετήσει ο καθένας μας πηγάζει από την βούλησή του να αναζητήσει ένα ηθικό και ανώτερο νόημα στην ύπαρξή του, την φώτιση και την αγάπη του Τριαδικού Θεού, και όχι μια μηχανιστική ερμηνεία της ζωής, που αναγκαστικά οδηγεί στην ζοφώδη απόγνωση και στον απόλυτο μηδενισμό.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
- Νικολάι Φιοντόρωφ (Nikolai Fyodorov, 1829-1903): Ρώσος φιλόσοφος και φουτουριστής, εμπνευστής του κοσμισμού, ενός πνευματικού σύστηματος πεποιθήσεων και προδρόμου του μετανθρωπισμού που υποστήριζε τη σωματική αθανασία, την εξερεύνηση του διαστήματος και την ανάσταση όλων των νεκρών μέσω της επιστήμης.
Οι σκέψεις του Φιοντόρωφ, που δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό του, επηρέασαν βαθύτατα τον μεγάλο μυστικιστή και εσωτεριστή Πίτερ Ουσπένσκι σχετικά με τις διαστάσεις του χώρου. Ο Φιοντόρωφ σχετιζόταν επίσης με τον επιστήμονα των πυραύλων Κονσταντίν Τσιολκόφσκι, και με τους λέοντα Τολστόι και Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι που πήγαιναν συχνά στη βιβλιοθήκη όπου εργαζόταν ως βιβλιοθηκάριος.
- Ακασικά αρχεία: ο όρος προέρχεται από την σανσκριτική λέξη ακάσα (akasha), που ερμηνεύεται ως ανοιχτός «χώρος», «κενό», «ουρανός». Σύμφωνα με την ινδουιστική βεδική κοσμογονία, η ακάσα είναι η πέμπτη θεμελιώδης δύναμη της φύσης, η κατά τον Αριστοτέλη πεμπτουσία.
Σύμφωνα όμως με τις τελευταίες ανακαλύψεις της Θεωρίας Μ, αντιστοιχεί στην απωστική «σκοτεινή ενέργεια» που ενοχοποιείται για την τρομακτική επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντός μας ή τελικά δεν είναι παρά το ίδιο το δωδεκαεδρικό σύμπαν.
Στο πεδίο πληροφορίας του ακασικού χώρου δεν υπάρχει χρόνος, εφόσον όλα τα γεγονότα, παρελθόντα, τωρινά και μελλοντικά, συνυπάρχουν ταυτόχρονα. Πάνω στο Συμπαντικό Πεδίο είναι καταγεγραμμένη ολόκληρη η συμπαντική μνήμη, επομένως και όλα τα «μελλοντικά» γεγονότα που σύμφωνα με την ατελή ανθρώπινη αντίληψη πρόκειται να "συμβούν".
