Ήθελα χρόνο να σκεφτώ… Ποιος εγώ, που μόλις λίγες μέρες πριν έγραφα γίνε εσύ η αγάπη; Η αλήθεια είναι πως αλλιώς αισθάνεσαι και αλλιώς περιγράφεις σε γραπτό λόγο τα συναισθήματα. Συλλογίστηκα αυτές τις ακαριαίες σκέψεις που τρέχουν στο μυαλό σε χρόνους όχι γήινους. Σκέψεις τόσο γρήγορες μα συνάμα τόσο αργές. Σάστισα ακριβώς επειδή μου φάνηκε δύσκολο να το βάλω σε λέξεις, να το αγκαλιάσω με έννοιες. Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ και δεν έπρεπε!
Έκλεισα τα μάτια και αφέθηκα να αισθανθώ τις λέξεις της αγάπης…
….αγάπη είναι η αγκαλιά που χτυπά την καρδιά και οι χτύποι της γίνονται φως μες στο σκοτάδι…
…αγάπη είναι να μπορείς να αισθάνεσαι την αγάπη των άλλων όταν τους την προσφέρεις…
…αγάπη είναι η σκέψη που σε κάνει να χαμογελάς ακόμη κι όταν όλα γύρω σου φαίνονται να γκρεμίζονται…
…αγάπη είναι η ζεστασιά που ηρεμεί τις πιο δύσκολες στιγμές σου…
…αγάπη είναι το χάδι που δεν θες να αποχωριστείς πoτέ…
….αγάπη είναι ό,τι προσφέρει ευτυχία και γαλήνη στην ψυχή σου!
Θα μπορούσα να πω τόσα πολλά ακόμη! Σαν ξεκινήσεις με αγάπη αυτό που αισθάνεσαι δεν θες να τελειώσει, να και κάτι ακόμη που είναι αγάπη…
Κι όμως, γύρω μου κοιτώ και αντικρίζω τόσους ανθρώπους που κάπου στο δρόμο σταμάτησαν με την αγάπη, απομακρύνθηκαν από την αγάπη, έχασαν το δρόμο… Σαν πως και εγώ δεν ήμουν κάποτε ένας από αυτούς! Είχα απογοητευτεί, είχα παραδώσει τα όπλα έλεγα πως μόνο αχαριστία, προδοσία, πόλεμοι και μίσος είχαν επιβιώσει σε αυτόν τον πλανήτη. Μα πώς να ζήσεις χωρίς αγάπη; Όχι, χωρίς αγάπη δεν ζεις, απλά επιβιώνεις και αυτή η επιβίωση δεν αξίζει σε κανένα πλάσμα του Θεού.
Εσύ που πιστεύεις στην αγάπη, άπλωσε το χέρι σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορείς, αγκάλιασέ τους, άσε τους να αγγίξουν τους χτύπους της καρδιάς σου μέχρι να τους οδηγήσουν στο φως που γεννά την αγάπη. Η αγάπη υπάρχει μέσα μας, εμείς είμαστε η αγάπη!
