Είναι προφανές ότι ο κόσμος ήταν πολύ
διαφορετικός στο παρελθόν. Τα ερεθίσματα και οι πληροφορίες που σήμερα
εμείς παίρνουμε μέσα σε μια μέρα, αντιστοιχούσαν σε τουλάχιστον έξι
εβδομάδες, πριν από εξακόσια χρόνια. Εμείς είμαστε σαράντα φορές πιο
πιεσμένοι από τον άνθρωπο του παρελθόντος, προκειμένου να μαθαίνουμε και
να προσαρμοζόμαστε.
Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι αναγκασμένος
να έχει μεγαλύτερη ικανότητα να μαθαίνει από ότι στο παρελθόν, επειδή
σήμερα υπάρχουν πού περισσότερα για να μάθει. Είναι αναγκασμένος να
προσαρμόζεται σε καινούργιες συνθήκες κάθε μέρα, επειδή ο κόσμος αλλάζει
πολύ γρήγορα. Αυτή η πίεση είναι μεγάλη πρόκληση.
Είναι μεγάλη πρόκληση- για τον άνθρωπο
που την αποδέχεται- και θα βοηθήσει τρομερά τη διεύρυνση της
συνειδητότητας. Ο σύγχρονος άνθρωπος θα γίνει είτε εντελώς νευρωτικός
είτε θα μεταμορφωθεί μέσα σε αυτή τη πίεση. Εξαρτάται από το πώς το
παίρνεις. Ένα πράγμα είναι βέβαιο: δεν υπάρχει κανένας τρόπος να
γυρίσεις πίσω. Τα ερεθίσματα θα αυξάνονται ολοένα και περισσότερο. Θα
παίρνεις ολοένα και περισσότερες πληροφορίες και η ζωή θα αλλάζει με
ολοένα και γρηγορότερους ρυθμούς. Και θα είσαι αναγκασμένος να αυξάνεις
την ικανότητα σου να μαθαίνεις και να προσαρμόζεσαι σε καινούργια
πράγματα.
Στο παρελθόν, ο άνθρωπος ζούσε σε ένα
σχεδόν στατικό κόσμο. Τα πάντα ήταν στατικά. Ο γιός ζούσε στον ίδιο
ακριβώς κόσμο που είχε ζήσει και ο πατέρας του. Τίποτα δεν άλλαζε, οπότε
δεν ήταν πολλά εκείνα που χρειαζόταν να μάθει. Έτσι, ο νους είχε άφθονο
χώρο –πράγμα που βοηθούσε τους ανθρώπους να κρατιούνται πνευματικά
υγιείς.
Τώρα δεν υπάρχει πια χώρος μέσα στο νου, εκτός αν τον δημιουργήσεις εσύ.
Ο διαλογισμός είναι αναγκαίος σήμερα,
περισσότερο από ποτέ. Ο διαλογισμός είναι τόσο αναγκαίος, που είναι
σχεδόν ζήτημα ζωής και θανάτου. Στο παρελθόν, ο διαλογισμός ήταν
πολυτέλεια. Ελάχιστοι άνθρωποι-ένας Βούδας, ένας Μαχαβίρας, ένας
Κρίσνα-ενδιαφέρονταν για αυτόν. Οι άνθρωποι ήταν από τη φύση τους
σιωπηλοί, χαρούμενοι και πνευματικά υγιείς. Δεν τους χρειαζόταν να
σκεφτούν το διαλογισμό, γιατί διαλογίζονταν χωρίς καν να το καταλάβουν. Η
ζωή κινιόταν τόσο αργά, τόσο σιωπηλά, που ακόμα και οι πιο κουτοί
άνθρωποι είχαν την ικανότητα να προσαρμοστούν σε αυτήν.
Τώρα οι αλλαγές συμβαίνουν τόσο
τρομακτικά γρήγορα, με τέτοια ταχύτητα, που ακόμα και οι ευφυέστεροι
άνθρωποι αισθάνονται αδυναμία προσαρμογής. Κάθε μέρα η ζωή είναι
διαφορετική κι εσύ είσαι αναγκασμένος να μαθαίνεις ξανά και ξανά και να
προσαρμόζεσαι κάθε μέρα. Τώρα δε σταματάς ποτέ να μαθαίνεις. Μέχρι να
πεθάνεις, είσαι αναγκασμένος να μαθαίνεις. Και η πίεση είναι
μεγάλη-σαράντα φορές μεγαλύτερη.
Πώς να χαλαρώσεις αυτή τη πίεση;
Θα πρέπει να μπαίνεις τακτικά σε
διαλογιστικές στιγμές. Αν ένας άνθρωπος δε διαλογίζεται για τουλάχιστον
μια ώρα κάθε μέρα, τότε η νεύρωση δε θα είναι τυχαία-θα την έχει
προκαλέσει από μόνος του.
Επί μια ώρα θα πρέπει να εξαφανίζεται
από τον κόσμο και να μπαίνει μέσα του. Επί μια ώρα, θα πρέπει θα πρέπει
να είναι τόσο μόνος, που να μη μπορεί να τον διαπεράσει τίποτα-ουτε
αναμνήσεις ούτε σκέψεις ούτε φαντασίες. Επί μια ώρα, η συνειδητότητα του
να μη περιέχει τίποτα. Αυτό θα τον ανανεώσει, θα τον φρεσκάρει και θα
απελευθερώσει από μέσα του καινούργιες πηγές ενέργειας.
Κι ύστερα θα ξαναγυρίσει στο κόσμο πιο
νέος, πιο φρέσκος, με μεγαλύτερη ικανότητα για μάθηση, με περισσότερο
θαυμασμό στο βλέμμα του, με περισσότερο σεβασμό στη καρδιά του-και πάλι
παιδί.
